Κάποια μαγαζιά πιάστηκαν ξεκάθαρα απροετοίμαστα από το όχι-και-τόσο-αιφνίδιο άνοιγμα. Κάποια άλλα προετοίμαζαν την επιτραπέζια γοητεία τους, από τον καιρό του delivery κιόλας. Ερέθισαν τους γευστικούς μας κάλυκες με comfort γκουρμεδιές, με προσφορές 1+1, με αποστολή playlist στο spotify μαζί με το φαγητό και με χίλια δύο κίρκεια κόλπα για να μας πουν ευγενικά «να έρθετε όμως κι όταν ανοίξουμε, ε;»
Κακά τα ψέματα: όλοι βγήκαμε στα στέκια μας, για να κάνουμε τις χαιρετούρες μας με τους μπαρμαναίους και τις σερβιτόρες της καρδιάς μας. Να πιούμε τη μαργαρίτα όπως την φτιάχνει ο Αλέξανδρος στο Revolt στα Εξάρχεια, να φάμε το φρυγανισμένο ψωμάκι με μετσοβόνε του Galaxy, τόσο παλιομοδίτικο, τόσο αξεπέραστο, να τσουγκρίσουμε σφηνάκια στο Dos Gardenias σε εκείνο το ανεπανάληπτο σταυροδρόμι του Ψυρρή. Κι ύστερα, ποτάρες στις Καλημέρες λίγο πιο κάτω, που θα μας τις σερβίρει η Ειρήνη, η μελαχρινή μάγισσα του πεζοδρόμου και μπέργκερ θεϊκό από τα χεράκια του Γιώργου στο Lost Athens ή/και θρεπτικό brunch στο Noah ή στο γρασίδι του πάρκου απέναντι. Εννοείται, όλα τα φαγητά του μενού της Ροζαλίας στην Βαλτετσίου, αναμένοντας το άνοιγμα της Ριβιέρας και αναπολώντας τα φοιτητικά μας χρόνια για ακόμα μία φορά, κουράζοντας τους κολλητούς μας που όμως μας αγαπούν και υπομένουν.
Αυτές τις μέρες, δεν μας ένοιαξε ποιος εκτελεί την πιο αριστουργηματική κοπή στο κρέας και ποιος πετυχαίνει καλύτερο umami στο κοκτέιλ. Μας κέρδισαν οι άνθρωποί μας, οι φίλοι μας που πήραν πίσω τις δουλειές τους ή που βρήκαν νέες δουλειές και ανανέωσαν τα στέκια μας με την παρουσία τους. Μας ένοιαξε να κάτσουμε σε ένα τραπεζάκι της Γυριστρούλας στο Θησείο, ανακατεμένοι με τουρίστες και παλιομοδίτες Αθηναίους, να ρουφήξουμε ήλιο μέχρι να πάμε στους Διόσκουρους λίγο πιο κάτω και να πιούμε ροζέ κρασάκι με τον κύριο Άρη, τον χαλκέντερο γυριστρούλη της πόλης, πάνω στην αιώνια βέσπα του.
Κοιτάξαμε να καταφέρουμε να δούμε σε ένα βράδυ περισσότερους από έναν φίλους, γιατί όλοι κάπου αλλού βγήκαν και από Αγίας Ειρήνης μας έσυραν Αγίου Γεωργίου στο Βίλατζ και την Μπούφαλο και την Κυβέλη, με τα ξημερώματα να μας βρίσκουν σε ένα μυστικό μαγαζί με live και dj set (ουπς!) κοντά στο Ρομάτζο στην Ομόνοια που το προσεγγίζεις ανεβαίνοντας κάτι σκάλες σε ένα ημι-εγκαταλελειμμένο κτήριο, κρατώντας τον καινούργιο σου έρωτα από το χέρι, μουδιασμένοι κι οι δυο-η κολλητή σου λίγο πιο πίσω δένει την μπαρέτα από το δερμάτινο γοβάκι της και σου χαμογελά ανεξήγητα ευτυχισμένη.
Και το αστικό φεγγάρι δύει σε λίγες ώρες, κάτασπρο, ηττημένο από τον αττικό ουρανό. Μεθυσμένη Πολιτεία, άγρiα χαρά στους δρόμους, νιάτα ετών 18, 28, 38 και βάλε.
Ποια λάδια τρούφας και ράμεν και ζυμωτά, ξινά ψωμιά μου λέτε τώρα εσείς; Ποιο χειροποίητο σιρόπι και πουρέ, ποιο απόσταγμα εκλεκτό;
Αυτά θα τα εκτιμήσουμε σε λίγες εβδομάδες από σήμερα, ευγνώμονες, φυσικά, που υπάρχουν στην πόλη μας οάσεις ποιότητας που δεν τους λείπει τίποτα από την δροσιά της απλότητας, της ανεμελιάς, της παρέας.
Δεν χρειάζεται, βλέπετε, πολλή επιτήδευση ένα μαγαζί προορισμένο για στέκι. Ψυχή χρειάζεται. Και φάνηκε ήδη από αυτήν την πρώτη βδομάδα ποια μαγαζιά και ποιοι άνθρωποι μάς έλειψαν πολύ.
H Titan Travel Tours εντόπισε τις πιο δημοφιλείς χώρες για ταξίδια το 2024, αναλύοντας δεδομένα από πλατφόρμες όπως το Instagram, το TikTok και τις αναζητήσεις στο Google.
Η κλήση του Χρήστου Μουζακίτη στην Εθνική ομάδα στέλνει μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν υπάρχουν στεγανά στην Εθνική ομάδα και όποιος αξίζει θα παίζει.
Οι επιχειρήσεις που έχουν τη μεγαλύτερη δυσκολία να βρουν εργαζόμενους πληρώνουν κατά μέσο όρο 9% λιγότερο από τους κλάδους που βρίσκουν πιο εύκολα προσωπικό, αποκαλύπτει έρευνα της ETUC
