«Είναι ώρα να δείξουμε την ενότητα και την αποφασιστικότητά μας. Η κοινότητα των μουσουλμάνων αναμένει από εμάς να ηγηθούμε. Η Τουρκία είναι έτοιμη να κάνει οποιοδήποτε βήμα είναι αναγκαίο», δήλωσε την Κυριακή ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, αναφερόμενος στις εξελίξεις στη Γάζα και τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και απειλώντας για μια ακόμη φορά το Ισραήλ.

«Δεν μπορούμε απλώς να κάνουμε δηλώσεις. Οφείλουμε να κάνουμε περισσότερα. Η διεθνής κοινότητα έχει ευθύνη να προστατεύσει τους Παλαιστίνιους πολίτες και ο Οργανισμός Ισλαμικών Κρατών έχει με τη σειρά του μεγάλη ευθύνη σε αυτό το πλαίσιο», πρόσθεσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών.

Από την πλευρά του, ο Ταγίπ Ερντογάν διαβεβαίωσε πως «η Τουρκία δεν θα σιωπήσει» απέναντι στα εγκλήματα που διαπράττει το «κράτος-τρομοκράτης του Ισραήλ».

Μιλώντας δε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν πριν μερικές ημέρες, τον είχε καλέσει να ασκήσει πιέσεις ώστε να «δοθεί ένα παραδειγματικό μάθημα στο Ισραήλ». Σε επικοινωνία του δε με τον πρόεδρο του Ιράν πρότεινε τρόπους για να τιμωρήσουν από κοινού Άγκυρα και Τεχεράνη τον Νετανιάχου.

Τουρκία – Ισραήλ, σημειώσατε δύο!

Δεν χωράει αμφιβολία πως η Τουρκία είναι μια ισχυρή και υπολογίσιμη δύναμη στην περιοχή, με επιρροή και συμμάχους. Απέναντι στο Ισραήλ, όμως, είναι αδύναμη να κάνει οτιδήποτε κι αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει καλύτερα από όλους ο ίδιος ο πρόεδρός της. Κάτι που σημαίνει, πολύ απλά, ότι ο «σουλτάνος» γαυγίζει δυνατά, αλλά δεν μπορεί να δαγκώσει!

Ας ξεκινήσουμε με το αυτονόητο: Στην – απίθανη, πάντως – περίπτωση που η Άγκυρα αποφασίσει να αναλάβει στρατιωτική δράση απέναντι στο (πυρηνικό) Ισραήλ, τότε τα πλήγματα που θα δεχθεί θα είναι τόσο ισχυρά, που δύσκολα θα καταφέρει να τα αντέξει. Αφήστε που είναι βέβαιο ότι θα παρέμβουν αμέσως οι Αμερικανοί υπέρ των Ισραηλινών, ξεκαθαρίζοντάς της ότι εάν δεν κάνει πίσω, θα πάθει τέτοιο κάζο που θα την φέρει πολλές δεκαετίες πίσω.

Θα μπορούσε, βεβαίως, να ισχυριστεί κανείς ότι ο Ερντογάν δεν θα επιχειρήσει τίποτα μόνος του και θα προσπαθήσει να ηγηθεί ενός συνασπισμού με τις αραβικές χώρες, που ασφαλώς θα μπορεί να καταφέρει πολύ περισσότερα απέναντι στο Ισραήλ, καθώς θα είναι σε θέση να το περικυκλώσει.

Κατά Ερντογάν Άραβες, ΕΕ, Ρωσία

Πρόκειται, βεβαίως, για… παραμύθια της Χαλιμάς! Πολύ απλά, διότι όπως έχει σήμερα η κατάσταση, πολλά αραβικά καθεστώτα είναι πιθανότερο να στρέψουν τα όπλα τους κατά της Τουρκίας – η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά εμιράτα το έχουν κάνει ήδη στην περίπτωση της Λιβύης – παρά εναντίον του Ισραήλ, με το οποίο βρίσκονται (ή τουλάχιστον βρίσκονταν, προτού ξεσπάσει η τελευταία κρίση) σε διαδικασία προσέγγισης.

Παρ’ όλα αυτά, θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς, παρά τη δεδομένα αρνητικά στάση των ΗΠΑ απέναντί του ειδικά όσον αφορά στο Ισραήλ, ίσως Ευρώπη και Ρωσία του δώσουν το πράσινο φως για να κάνει αυτός ό,τι οι ίδιες δεν θέλουν. Πρόκειται για άλλον ένα μύθο.

Η μεν ΕΕ, όπως και οι κυβερνήσεις των «27» – παρά τις μαζικές διαδηλώσεις στήριξης των Παλαιστινίων – ουδεμία πρόθεση έχουν να τα σπάσουν με το Ισραήλ και μάλιστα για χάρη των Παλαιστινίων και του Ερντογάν. Όσο για τη Μόσχα και τον Πούτιν, οι οργανικές σχέσεις που διατηρούν με το Ισραήλ και προσωπικά με τον πρωθυπουργό του δεν επιτρέπουν ιδιαίτερη αισιοδοξία στην Άγκυρα.

Μήπως, τότε, με τα όσα λέει ο Ερντογάν στοχεύει απλώς στις καρδιές και τις ψυχές των απανταχού μουσουλμάνων, ποντάροντας στο μέλλον; Πολύ θα το ήθελε, αναμφίβολα, αλλά η αλήθεια είναι ότι πολύ δύσκολα θα το πετύχει.

Ειδικά τα εκατομμύρια των Αράβων, άλλωστε, γνωρίζουν την τύχη που έχει επιφυλάξει το καθεστώς του απέναντι στους Κούρδους, που αρχικά τους άφησε να γίνουν βορά στις άγριες διαθέσεις του Isis και, στη συνέχεια, τους καταδίωξε και συνεχίζει να τους καταδιώκει απηνώς, εντός και εκτός Τουρκίας, διαπράττοντας εγκλήματα παρόμοια με εκείνα του Νετανιάχου στη Γάζα.

Οικονομικός πόλεμος; Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν!

Υπάρχει, όμως, ένα ακόμη σενάριο: Να καταφέρει η Τουρκία ένα ισχυρό οικονομικό πλήγμα στο Ισραήλ, εάν αποφασίσει να αναλάβει ουσιαστική δράση απέναντί του, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι είναι ο έκτος μεγαλύτερος εμπορικός του εταίρος, με συναλλαγές της τάξης των 5,5 δισ. δολαρίων (στοιχεία 2019).

Εδώ, θα μπορούσε κανείς απλώς να απαντήσει με δύο μόνο λέξεις: Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν! Διότι, πολύ απλά, στην κατάσταση που βρίσκονται η οικονομία της Τουρκίας και η λίρα σήμερα, το τελευταίο που θα επιθυμούσε ένας ηγέτης στον οποίο έχει απομείνει έστω και ελάχιστη λογική θα ήταν να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο.

Εξάλλου, το πιθανότερο είναι πως από μια οικονομική αντιπαράθεση με το Ισραήλ, χαμένη θα έβγαινε κυρίως η Τουρκία. Κι αυτό διότι με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία, είναι αυτή που αποκομίζει πλεόνασμα περίπου δύο δισ. δολαρίων στις εμπορικές της συναλλαγές με το Ισραήλ, το οποίο βεβαίως και θα χάσει σε περίπτωση κατά μέτωπο σύγκρουσης.

Μπορεί, λοιπόν, ο Ερντογάν να φωνάζει και να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του τώρα, όμως μέχρι να ξεσπάσει ο πόλεμος στη Γάζα, δεν έκρυβε την επιθυμία του να τα ξαναβρεί με το Ισραήλ. Άραγε, άλλαξε τόσο εύκολα στάση;

Και κάτι τελευταίο: Οι Παλαιστίνιοι, στην κατάσταση που βρίσκονται, ασφαλώς και έχουν ανάγκη από οποιαδήποτε στήριξη, καθώς είναι γνωστό ότι «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται». Δεν θα την βρουν όμως σίγουρα στον Ερντογάν. Οι δεκάδες χιλιάδες Ευρωπαίοι, Βρετανοί, Αμερικανοί και Άραβες που βγήκαν και βγαίνουν στους δρόμους για να τους συμπαρασταθούν είναι η μοναδική αχτίδα ελπίδας γι’ αυτούς.

Headlines