Μέση Ανατολή, ώρα μηδέν: Ένας Παλαιστίνιος μιλά αποκλειστικά στο in.gr για τις συγκρούσεις και τα λόγια του συγκλονίζουν

Η νύχτα γίνεται μέρα από τις βόμβες, οι σειρήνες ηχούν διαρκώς, άνθρωποι τρέχουν πανικόβλητοι να σωθούν ενώ οι μάχες σώμα με σώμα δεν έχουν τέλος. Ιερουσαλήμ, Λωρίδα της Γάζας, Δυτική Όχθη και Τελ Αβίβ «φλέγονται». Οι φόβοι για μια γενικευμένη σύρραξη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης είναι πιο διάχυτοι όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.

Έτσι περιγράφει στο in.gr την κατάσταση αυτή τη στιγμή, στη Μέση Ανατολή ένας Παλαιστίνιος, ο 35χρονος ακτιβιστής Fadi Eshtayeh, που ζει στη Δυτική Όχθη και συγκεκριμένα στη Ραμάλα.

«Τουλάχιστον 200 άνθρωποι συμπεριλαμβανομένων 58 παιδιών έχουν σκοτωθεί την τελευταία εβδομάδα στη Γάζα και στην ευρύτερη περιοχή. Δέκα στο Ισραήλ, μεταξύ αυτών και δύο παιδιά», λέει με δάκρια στα μάτια, καθώς ο πόνος του είναι ανείπωτος.

Ανάμεσα στους νεκρούς είναι και ένας φίλος του, μαθητής του. «Ο Malik Hamdan ήταν μαθητής μου στο μουσικό κέντρο στο χωριό μου, το Σάλεμ. Ήταν ένας από τους καλύτερους μαθητές που είχα. Του άρεσε να παίζει μουσικά όργανα. Δεν περίμενα ότι οι τελευταίες στιγμές της ζωής του θα ήταν στα χέρια ενός Ισραηλινού στρατιώτη που θα σκότωνε πρώτα τα όνειρά του και στη συνέχεια τον ίδιο. Ο Malik δεν αποτελούσε απειλή για κανέναν. Ήταν ευγενικός με όλους, κοινωνικός και χωρίς να απειλήσει κανέναν έχασε τη ζωή του από έναν στρατιώτη που τον πυροβόλησε στην ψύχρα και μετά μπήκε στο τζιπ σαν να μην έχει συμβεί τίποτα και έφυγε. Όταν είδα τη μητέρα του να κλαίει πάνω από το σώμα του πάγωσα. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω ή να μιλήσω».

«Οι αεροπορικές επιδρομές δεν σταματούν», υπογραμμίζει και συνεχίζει: «Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο χθες (17/5), για πάνω από 20 λεπτά υπήρξαν επιθέσεις στη Γάζα από το Ισραήλ, με περισσότερα από 100 βλήματα».

Ο Malik Hamdan που έπεσε νεκρός από τα πυρά του Ισραηλινού στρατιώτη

«Έχουμε βουτηχτεί στο αίμα. Ζητάμε μόνο ειρήνη και σεβασμό»

O Fadi ήταν ανέκαθεν υπερασπιστής της ειρήνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πάντα πίστευε στον άνθρωπο και στην ελευθερία του. Περιγράφοντας πως ξεκίνησαν οι συγκρούσεις μια εβδομάδα πριν τονίζει: «Όλα ξεκίνησαν από την Ιερουσαλήμ. Η κατάσταση ήταν ήδη τεταμένη με τα επεισόδια έξω από το τζαμί αλ-Ακσά αλλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν οι Ισραηλινοί ξεκίνησαν να διώχνουν από τα σπίτια τους τούς Παλαιστίνιους.

Συγκεκριμένα, γίνονταν εξώσεις στην Σέιχ Τζάρα, μια συνοικία στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Τουλάχιστον εφτά οικογένειες έχασαν το σπίτι τους. Με αφορμή αυτό, η Χαμάς στη Γάζα διεμήνυσε στην Ισραηλινή κυβέρνηση πως αν συνεχιστεί η κατάσταση, θα απαντήσει. Και έτσι έγινε. Ακολούθησαν οι επιθέσεις με ρουκέτες και οι επιδρομές και από τις δύο πλευρές, με τη Μέση Ανατολή να πνίγεται ξανά στο αίμα».

Πλέον, πολλά κτήρια και σπίτια έχουν καταστραφεί. Παιδιά βρίσκονται στο δρόμο χωρίς στέγη, χωρίς γονείς ή συγγενείς, καθώς αυτοί έχουν χάσει τη ζωή τους.

«Η κατάσταση ήταν και παραμένει τεταμένη τόσο στην Ιερουσαλήμ όσο και στις υπόλοιπες πόλεις και τα χωριά. Τώρα έχουμε μάχες και βομβαρδισμούς από τους Ισραηλινούς στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας», μας λέει ο ίδιος και προσθέτει πως ένα μεγάλο πλήγμα ήταν ο βομβαρδισμός του κτηρίου του Al Jazeera και του Associated Press.

«Οι φωτογραφίες των δημοσιογράφων και των τεχνικών που στέκονται μπροστά στο βομβαρδισμένο κτήριο σου ραγίζουν την καρδιά», υπογραμμίζει και μας δείχνει τη φωτογραφία που μια ομάδα κάθεται και βλέπει τι απόμεινε από το χώρο εργασίας της. Απ’ την μια ερείπια και από την άλλη ο λίγος εξοπλισμός. Ό,τι της επέτρεψε το Ισραήλ να σώσει. «Αυτός ο εξοπλισμός είναι η δημοσιογραφία, η ελευθερία της αφήγησης των γεγονότων, η οποία δεν άρεσε στο Τελ Αβίβ».

Δημοσιογράφοι και τεχνικοί μετά τον βομβαρδισμό του κτηρίου του Al Jazeera και του Associated Press

Όσο για το τι ζητούν ως λαός της Παλαιστίνης;

Καθώς ο Fadi περιγράφει τα βομβαρδισμένα τοπία, τις σειρήνες που ηχούν συνεχώς στα αυτιά του, την αδικία που νιώθει στέκεται στο τι ζητά ο παλαιστινιακός λαός από το Ισραήλ και τη διεθνή κοινότητα. «Οι Παλαιστίνιοι ζητάμε ειρήνη και να επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Ζητάμε σεβασμό στη θρησκεία μας και να μπορούμε να επισκεπτόμαστε το τζαμί και κυρίως να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί της Γάζας. Από την αρχή υποστηρίζουμε πως όσα γίνονται στην Ιερουσαλήμ και αλλού παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πρόκειται για βία εναντίον των απλών πολιτών, των αμάχων. Οι Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ έχουν κάθε δικαίωμα να ζουν εκεί. Οι οικογένειες τους ζουν εκεί τα τελευταία 60 χρόνια. Το ισραηλινό δικαστήριο δεν  μπορεί να τους διώξει από τα σπίτια τους, πρέπει να βρει λύση για να επιστρέψουν σε αυτά. Από την αρχή υπερασπιζόμαστε το δίκαιο όμως οι Ισραηλινοί δεν τα ασπάζονται αυτά».

Σε ερώτηση για τη Χαμάς και το πώς δρα απαντά:

«Η Χαμάς είναι ένα παλαιστινιακό πολιτικό κόμμα. Δεν είναι το ISIS όπως λένε κάποιοι. Eίναι μέρος της παλαιστινιακής κοινωνίας και επίσης είναι στρατιωτική οργάνωση στη Γάζα. Έχει κατά κάποιο τρόπο τη δύναμη να παλέψει με τους Ισραηλινούς. Αν και διαμηνύει πως δεν θα σταματήσει τις επιθέσεις αν δεν τις σταματήσει και το Ισραήλ, δεν έχει την ίδια δύναμη με αυτούς. Υπάρχει ανισότητα δυνάμεων μεταξύ των δύο πλευρών. Είναι δύο διαφορετικές δυνάμεις. Το Ισραήλ έχει τρομερή δύναμη, μεγάλο στρατό και ισχυρά οπλικά συστήματα. Η Χαμάς δεν έχει τόσο μεγάλη δύναμη. Δεν μπορούν καν να συγκριθούν. Γι’ αυτό και το Ισραήλ έχει καταστρέψει τη Γάζα. Τη σφυροκοπά διαρκώς. Και αν λάβουμε υπόψη τα όσα λέγονται και τα όσα τονίζει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, οι επιθέσεις θα συνεχιστούν. Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια διάθεση για ειρήνη».

Βομβαρδισμοί στη Γάζα κατά τη διάρκεια της νύχτας

Άραγε μπορεί να υπάρξει λύση; Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. «Δεν πρόκειται για μια απλή διαμάχη. Ισραήλ και Παλαιστίνη συγκρούονται για πάνω από 73 χρόνια. Η διαμάχη έχει ξεκινήσει από το 1948 και τώρα συνεχίζεται. Οι Παλαιστίνιοι απλά θέλουμε να μην καταπατώνται τα δικαιώματά μας από το Ισραήλ. Πρόκειται για θέμα κατοχής. Δεν έχουμε αεροδρόμιο, δεν μπορούμε να ελέγξουμε ούτε καν τον ηλεκτρισμό μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να μετακινούμαστε. Δεν έχουν λόγο», καταλήγει και ελπίζει σύντομα όλα αυτά να αποτελέσουν παρελθόν.