Παρεξηγήσεις

Να τα κάνουμε απλά για να τα καταλάβουν όλοι.
Πρώτο, η χώρα έχει σύνορα. Τα σύνορα μάλιστα είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που την προσδιορίζουν.

Δεύτερο, τα σύνορα της χώρας φυλάσσονται. Στον αέρα, στην ξηρά και στη θάλασσα.

Τρίτο, τα σύνορα φυλάσσονται για να αποτρέψουν όποιον ανεπιθύμητο ή απρόσκλητο θέλει να μπουκάρει ή να σουλατσάρει στα μέρη μας. Παράνομο μετανάστη, εχθρικό στρατιώτη, κακοποιό ή λαθρέμπορο.

Τέταρτο, η χώρα επιλέγει τον τρόπο που προστατεύει τα σύνορά της. Με φράχτη, με τοίχο, με φυλάκια ή με γαρδένιες. Απλώς οι γαρδένιες προστατεύουν λιγότερο.

Πέμπτο, εντός των συνόρων κάθε έλληνας πολίτης, συνεπώς η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία, περιφέρεται και φωτογραφίζεται όπου γουστάρει. Στη Θράκη ή στο Καστελόριζο. Στον φράχτη του Εβρου ή στην Ακρόπολη.

Εκτο, η ελεύθερη μετακίνηση και φωτογράφιση των ελλήνων πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των πολιτειακών παραγόντων, δεν υπόκειται στην έγκριση του Φίλη, του Βαρουφάκη ή του Χριστόπουλου. Κυρίως δεν υπόκειται στην άδεια της τουρκικής κυβέρνησης, του Ακάρ ή του Τσαβούσογλου. Σε όποιον δεν αρέσει, ξα του!

Εβδομο, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας όχι μόνο δικαιούται αλλά και επιβάλλεται να επισκέπτεται τα σύνορα, τα ακριτικά νησιά και ό,τι αποτελεί προκεχωρημένο φυλάκιο της πατρίδας μας.

Ογδοο, δεν ξέρω πώς το είχαν δει διάφοροι φιρφιρίκοι, αλλά η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι (ούτε θα μπορούσε να είναι…) ακτιβίστρια, ούτε παράγων του Συμβουλίου της Ευρώπης, ούτε στέλεχος ΜΗΚΥΟ.

Αφενός δεν είναι η δουλειά της. Αφετέρου (και προς τιμήν της…) διαψεύδει έμπρακτα όσους  κατηγορούν ή κολακεύουν τον δήθεν «δικαιωματισμό» της.

Ενατο, δεν υπάρχει περίπτωση η πατρίδα μας να μείνει αφρούρητη και αφύλακτη, όσο κι αν φωνάζει το μεταναστευτικό λόμπι, εδώ ή αλλού.

Η φρούρησή της άλλωστε δεν επαφίεται στον Φίλη, στον Βαρουφάκη ή στον Χριστόπουλο, αλλά «στον πατριωτισμό των Ελλήνων».

Δέκατο (και τελευταίο), ο καθένας μπορεί να δραστηριοποιείται σε οργανώσεις ή εκδηλώσεις της επιλογής του, να υποκινεί ελέγχους κατά της Ελλάδας, να καταγγέλλει βάσιμα ή αβάσιμα περιστατικά, ακόμη και να συζητάει αν υπάρχει κίνδυνος να μετατραπεί ο Μητσοτάκης σε Ορμπαν.

Κανένα πρόβλημα. Απλώς είναι τζάμπα το σάλιο.

Διότι νομίζω πως σε όλες τις περιπτώσεις η Ελλάδα θα παραμείνει μια χώρα ανοιχτή, ανεκτική, αλλά και ασφαλής. «Whatever it takes» που έλεγε και ο Ντράγκι.

Μια χώρα φυλασσόμενη και φρουρούμενη. Στην οποία οι Ελληνες θα συμβιώνουν ειρηνικά με όσους επιλέγουν και όχι με όσους μπουκάρουν – για όποιον λόγο κι αν μπουκάρουν.

Συνεπώς δεν χρειάζεται να συντηρούνται παρεξηγήσεις. Ούτε εδώ, ούτε αλλού