Το «στέκομαι πίσω – πίσω» και η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών

Είναι βέβαιο πως όσο ευκολότερο γίνεται να εμβολιαστεί κάποιος (με τη διάθεση περισσότερων εμβολίων και το «άνοιγμα» περισσότερων ηλικιακών και κοινωνικών ομάδων) τόσο πιο έντονα θα τίθεται το θέμα της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού.

Και είναι επίσης βέβαιο ότι όσο θα εντείνεται η συζήτηση αυτή, τόσο συχνότερα θα γινόμαστε μάρτυρες των τοποθετήσεων των εκπροσώπων διαφόρων επαγγελματικών κλάδων που ενδεχομένως να «θιχτούν» από την υποχρεωτικότητα. Κι αυτό είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να οπλιστούμε με υπομονή.

Η διαταγή του Αρχηγείου της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας σύμφωνα με την οποία, όποιο στέλεχος της ΕΜΑΚ δεν έχει εμβολιαστεί ή δεν έχει προγραμματίσει να εμβολιαστεί ως τις 11 Ιουνίου 2021, θα μετατεθεί σε άλλες υπηρεσίες προκάλεσε την αντίδραση του προέδρου της Ομοσπονδίας Πυροσβεστικού Σώματος, Δημήτρη Σταθόπουλου, ο οποίος μιλώντας  στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ και την εκπομπή ΣΗΜΕΡΑ, θόλωσε τα νερά σε σχέση με τις προθέσεις ορισμένων μελών της ΕΜΑΚ.

Στο ερώτημα εάν υπάρχουν αρνητές εμβολιασμών στο Σώμα της ΕΜΑΚ απάντησε ότι όπως και μέσα στην κοινωνία  έτσι και εκεί ενδεχομένως να  υπάρχει ένα ελάχιστο ποσοστό, τονίζοντας όμως ότι τα μέλη της ΕΜΑΚ δεν έχουν αρνηθεί να εμβολιαστούν «απλώς στάθηκαν πίσω – πίσω».

Ομολογουμένως το  «απλώς στάθηκαν πίσω – πίσω» αποτελεί μια ιδιαίτερα ευφάνταστη και δημιουργική διατύπωση για να εκφράσεις την άρνηση κάποιου να κάνει κάτι.

Όταν πχ. στον στρατό μοιράζονταν καθαριστικά, κουβάδες, σκούπες, σφουγγαρίστρες για αγγαρείες, πάντα προσπαθούσες να κάτσεις πίσω – πίσω στην ουρά. Έκανες διακριτικά μικρά βηματάκια προς τα πίσω, ή έκανες πως δένεις τα κορδόνια σου, αφήνοντας τους άλλους να σε προσπερνούν, ελπίζοντας ότι, μέχρι να φτάσει η σειρά σου, τα καθαριστικά θα είχαν τελειώσει. Παρά τις φιλότιμες βέβαια προσπάθειες γινόσουν γρήγορα αντιληπτός από τον λοχαγό και το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να του πει «δεν αρνούμαι να βοηθήσω απλώς στέκομαι πίσω – πίσω».

Ο κύριος Σταθόπουλος πάντως επέμεινε πως κανείς από την ΕΜΑΚ δεν αρνήθηκε να εμβολιαστεί, προκαλώντας το εύλογο ερώτημα για το πού εντοπίζεται τελικά το πρόβλημα σε σχέση με τη διαταγή του αρχηγείου.

«Μας ενοχλεί η διατύπωση, η απειλή», συμπληρώνοντας πως «η απειλή και ο εξαναγκασμός μπορεί να φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα»

Στο πλευρό του στάθηκε και ο εκπρόσωπος ενός άλλου σώματος ασφαλείας.

Ο κύριος Δημοσθένης Πάκος. πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών, δήλωσε «Πιστεύω στον εμβολιασμό, δεν πιστεύω στην υποχρεωτικότητα»

Οι δηλώσεις αυτές σου φέρνουν στο μυαλό διάφορα βιβλία συμβουλών για νέους γονείς, σύμφωνα με τα οποία αν θες να πείσεις το 3χρονο παιδί σου να κάνει αυτό που πρέπει, αντί να το εκφράσεις υπό τη μορφή εντολής είναι προτιμότερο να του «περάσεις» την οδηγία μέσα από το παιχνίδι.

Δυστυχώς όμως στην περίπτωση των εμβολιασμών τέτοια πολυτέλεια δεν υπάρχει. Καλώς ή κακώς επειδή έχουμε να κάνουμε με μια θανατηφόρα πανδημία και τη δημόσια υγεία, θα πρέπει να καταστεί σαφές σε μια σειρά από επαγγελματίες ότι, λόγω της φύσης της εργασίας τους,  είτε θα επιλέξουν να εμβολιαστούν είτε θα υποχρεωθούν να αλλάξουν πόστο. Τόσο απλό.