Συνεπιμέλεια: Ενστάσεις αντισυνταγματικότητας από το ΜέΡΑ25

Ενστάσεις αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης για τις αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο εγείρει το ΜέΡΑ25.

Άρθρα 5 και 13

Συγκεκριμένα το ΜέΡΑ25 καταθέτοντας στη Βουλή τις ενστάσεις αντισυνταγματικότητας αναφέρεται στα άρθρα 5 και 13 του νομοσχεδίου υποστηρίζοντας ότι παραβιάζονται βασικές προβλέψεις του Συντάγματος για την προστασία της παιδικής ηλικίας.

Ειδικότερα η ανακοίνωση του ΜέΡΑ25 έχει ως εξής:

«Σύμφωνα με το άρθρο 21 του Συντάγματος: «Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους. Το Κράτος μεριμνά για τη διασφάλιση συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης όλων των πολιτών μέσω ενός συστήματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, όπως νόμος ορίζει.

»Πολύτεκνες οικογένειες, ανάπηροι πολέμου και ειρηνικής περιόδου, θύματα πολέμου, χήρες και ορφανά εκείνων που έπεσαν στον πόλεμο, καθώς και όσοι πάσχουν από ανίατη σωματική ή πνευματική νόσο έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Kράτος.

»Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων.

»H απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Kράτους.

»**5. O σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.

»**6. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας».

»Περαιτέρω σύμφωνα με το αρθ, 2 παρ. 1 του Συντάγματος  «1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας..»

»Επιπρόσθετα το αρθ. 5 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζει ότι: «1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη».

»Επιπλέον στο αρθ. 25 παρ. 1 εδ. γ του Συντάγματος ορίζεται ότι «….. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν..» (Αρχή της Τριτενέργειας)

»Τέλος το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζει ότι: «1. Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου…».

»Οι ανωτέρω συνταγματικές διατάξεις, δεν είναι απλώς «κατευθυντήριες», απλές προγραμματικές διακηρύξεις, υπό τη μορφή ευχολογίου, αλλά αποτελούν επιτακτικούς κανόνες δικαίου.

»Το δικαίωμα, δηλαδή, για τη προστασία της παιδικής ηλικίας συνιστά και «εγγύηση θεσμού».

»Ο κοινός νομοθέτης οφείλει, συνεπώς, να θεσπίσει ρυθμίσεις που είναι κατάλληλες και αναγκαίες για την προστασία της παιδικής ηλικίας.

»Ωστόσο με θλίψη για ακόμα μια φορά αντιλαμβανόμαστε ότι οι διατάξεις που εισάγονται με το υπό κρίση νομοσχέδιο, παραβιάζουν κατάφορα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα και μάλιστα των νεότερων των πολιτών, που χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας και προσοχής, αδιαφορώντας πλήρως για το πραγματικό συμφέρον τους, με μοναδικό σκοπό να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα πελατειακά συμφέροντα.

»Συγκεκριμένα:

»Στο άρθρο 5 προβλέπεται ότι: «2. Στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, που εξυπηρετείται ιδίως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεών του με καθένα από αυτούς, πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου συνεκτιμά παραμέτρους όπως την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με τις νόμιμες υποχρεώσεις του, δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και προηγούμενες συμφωνίες που είχε συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν το τέκνο.»

»Εν προκειμένω ο Νομοθέτης παραβλέποντας το πραγματικό συμφέρον του τέκνου όπως αυτό ορίζεται από τις διατάξεις των αρθ. 21 παρ. 1, στο αρθ. 2 παρ. 1, στο άρθρο 5 παρ. 1, στο άρθρο 25, καθώς επίσης και στις διεθνείς συμβάσεις που η χώρα μας έχει επικυρώσει και εφαρμόζει σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος και δεν είναι άλλο από την ελεύθερη και αξιοπρεπή διαβίωση και διαμόρφωση της προσωπικότητας του θεωρεί εκ προοιμίου, ως προς το συμφέρον του τέκνου την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και από την αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς θέτοντας κριτήρια που ουδεμία σχέση έχουν με το συμφέρον του τέκνου αλλά προσπαθούν να προστατεύσουν τα συμφέροντα των ενηλίκων γονέων του.

»Καθ’ αυτό τον τρόπο όμως παραβιάζονται τόσο οι διεθνείς συνθήκες που αφορούν την προστασία των παιδιών όσο και  οι διατάξεις των προαναφερόμενων άρθρων του Συντάγματος.

»Στο άρθρο 13:

»Ο κατ΄ ουσίαν αυθαίρετος χρονικός προσδιορισμός της επικοινωνίας σε 1/3 , (ποσοστό που θυμίζει –ενδεικτικό των προθέσεων του νομοσχεδίου – την κατά τεκμήριο συμμετοχή στα αποκτήματα του γάμου,  το τέκνο ΔΕΝ είναι απόκτημα), πέραν της προφανέστατης ασάφειας και της ελαστικότητας που διαθέτει σε συνδυασμό με την, απαίτηση του Νομοθέτη της σύμφωνής γνώμης ή της δικαστικής απόφασης που απαιτείται να έχει ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια προκειμένου να αλλάξει κατοικία, , παραβλέπονται πλήρως οι  ανάγκες του παιδιού, αφού θεμέλιο της ανάπτυξης του παιδιού είναι η σταθερότητα και στο εξωτερικό περιβάλλον (π.χ. σπίτι. σχολείο, συντροφιές, παιχνίδι κ.λπ.), και αποτελεί γεγονός αναντίρρητο ότι οι συνεχόμενες μεταβολές στο περιβάλλον διαβίωσης προκαλούν άγχος και ανασφάλεια ιδίως στα μικρά παιδιά αλλά και στους εφήβους.

»Με αυτόν τον τρόπο ως προς το παιδί παραβιάζονται κατάφορα οι διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1, 5 παρ. 1, 25 παρ. 1 εδ, γ και 28 του Συντάγματος , ενώ ως προς τον γονέα που χρειάζεται έγγραφη συναίνεση  ή δικαστική απόφαση για την μεταβολή της κατοικίας του παραβιάζονται οι διατάξεις των αρθ. 2 παρ. 1, 4 παρ. 1,  και 5 παρ. 1.

»Τέλος και σε ότι αφορά τον εξαναγκασμό στη συνεργασία μεταξύ των δύο γονέων, που τονίζεται με κάθε ευκαιρία, σε κάθε άρθρο του νομοσχεδίου, οφείλουμε να τονίσουμε ότι δεν μπορεί κανένας νόμος να εξειδικεύσει ποιο είναι το καλύτερο για την κάθε οικογένεια, την κάθε γυναίκα, το κάθε παιδί.

»Αυτό είναι έργο του δικαστή και η υποκατάστασή του από τον νόμο με ποσοτικές έννοιες, όπως επιχειρείται από το νομοσχέδιο, είναι αντισυνταγματική.

»Σε κάθε περίπτωση εργαλειοποιεί τα παιδιά και θέτει σε περισσότερο κίνδυνο την κατάσταση της ισότητας των φύλων και της οικιακής ειρήνης που τις έχουν ανάγκη τα παιδιά».