«Αισθάνεσαι ότι είσαι αναλώσιμος», λέει η γιατρός Σάρον Γκρίσγουολντ. «Δεν μπορείς να μην σκέφτεσαι το πώς αυτή η χώρα μας έστειλε στην πρώτη γραμμή, χωρίς κανένα από τα απαραίτητα εφόδια».

Μέχρι και σήμερα, η Σάρον δίνει καθημερινά τη μάχη της στο τμήμα επειγόντων περιστατικών νοσοκομείου στην Πενσυλβανία.

Ο σύζυγός της και συνάδελφός της στο ίδιο τμήμα δεν άντεξε και υπέβαλε παραίτηση τον περασμένο χειμώνα.

Το ίδιο κάνουν ή σκοπεύουν να κάνουν τώρα πολλοί άλλοι Αμερικανοί εργαζόμενοι στον τομέα υγείας.

Ολοένα και περισσότερες έρευνες στις ΗΠΑ καταδεικνύουν πώς η πανδημία μεγέθυνε τα προβλήματα στο σύστημα υγείας και επέφερε βαρύ -σωματικό και ψυχολογικό- πλήγμα στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, ακόμη και στους εργαζόμενους στις υποστηρικτικές υπηρεσίες, ωθώντας προς την έξοδο σημαντικό του μέρος.

Επαγγελματική εξάντληση και στρες, κακές συνθήκες εργασίας, αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις λόγω καραντίνας και μία βαθιά απογοήτευση για τις προοπτικές του κλάδου θεωρούνται, συνδυαστικά και μη, οι βασικές αιτίες.

Σχεδόν το 1/3 σκέφτεται την παραίτηση

Έναν και πλέον χρόνο από την απαρχή της πανδημίας, 3 στους 10 επαγγελματίες στον τομέα υγειονομικής περίθαλψης βρίσκονται σήμερα κοντά στην παραίτηση ή ακόμη και στο να εγκαταλείψουν τελείως το επάγγελμα, σύμφωνα με τελευταία έρευνα του Kaiser Family Foundation και της Washington Post.

Ειδικά στις τάξεις των νοσηλευτριών/νοσηλευτών, το ποσοστό αυτών που έχουν ήδη δρομολογήσει ή σκέφτονται να παραιτηθούν μέσα στο επόμενο εξάμηνο αγγίζει το 40%.

Από την άλλη, «πολλοί εργαζόμενοι στον τομέα υγείας λένε ότι αισθάνονται παγιδευμένοι από τη δουλειά τους», γράφει η WP.

«Ειδικά για τους γιατρούς», παρατηρεί, «τα πελώρια φοιτητικά δάνεια που χρειάστηκε να πάρουν για να φοιτήσουν σε ιατρικές σχολές κάνουν την προοπτική της παραίτησης να φαντάζει αδύνατη» για τη συντριπτική πλειονότητά τους.

Σε κάθε περίπτωση, πάνω από τους μισούς ερωτηθέντες στην έρευνα, σε ποσοστό 55%, δηλώνουν ότι υποφέρουν από burnout (σύνδρομο επαγγελματικής εξάντλησης).

Περίπου το 61% δηλώνει ότι το στρες λόγω της πανδημίας -από τους μαζικούς θανάτους ασθενών, έως τον φόβο μόλυνσης- έχει βλάψει την ψυχική υγεία τους.

Το 74% κρίνει «ανεπαρκείς» ή «μέτριους» τους κυβερνητικούς χειρισμούς στην υγειονομική κρίση.

Το χειροκρότημα δεν αρκεί…

Σχεδόν 6 στους 10 Αμερικανούς εργαζόμενους στον τομέα υγειονομικής περίθαλψης δηλώνουν βαθιά απογοητευμένοι και από σημαντική μερίδα των Αμερικανών πολιτών.

Εκείνους, που ακόμη κι εν μέσω επιβράδυνσης του εμβολιαστικού προγράμματος στις ΗΠΑ, συνεχίζουν να μην τηρούν τα υγειονομικά μέτρα, αυξάνοντας τον κίνδυνο για νέες εξάρσεις του διαρκώς μεταλλασσόμενου κοροναϊού.

Κάποιοι γιατροί και νοσηλευτές, μάλιστα, μιλούν για υποκρισία απέναντι στη διαρκή θυσία και προσφορά τους, την οποία οι ίδιοι πολίτες επικροτούσαν δημόσια προ μηνών, με χειροκροτήματα.

Το μεγαλύτερο πάντως μερίδιο ευθύνης, ανήκε και ανήκει στην πολιτεία, από την οποία ολοένα και περισσότεροι ζητούν την ενίσχυση του συστήματος υγείας και μεγαλύτερη στήριξη του προσωπικού.

Αναζητώντας «δίχτυ ασφαλείας»

Όχι τυχαία, το μεγαλύτερο πλήγμα από την πανδημία υπέστησαν οι γυναίκες εργαζόμενες στον τομέα υγείας: ο βασικός «κορμός» των νοσηλευτικών και βοηθητικών υπηρεσιών.

Επιφορτισμένες εν μέσω καραντίνας και με αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις (φροντίδα παιδιών, ηλικιωμένων γονέων ή/και συγγενών με χρόνια νοσήματα), πολλές εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση ή έχασαν τις δουλειές τους.

Μόνο μέσα στον Απρίλιο του 2020 εκτιμάται ότι χάθηκαν πάνω από 1,5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας γυναικών γιατρών και νοσηλευτριών στις ΗΠΑ.

Το ποσοστό αγγίξει το 12% στις τάξεις τους, έναντι 6% των αντίστοιχων θέσεων εργασίας που χάθηκαν (196.000) στις τάξεις των ανδρών συναδέλφων τους.

Παρά, δε, τις τάσεις ανάκαμψης που καταγράφηκαν στον κλάδο στις αρχές του 2021, οι ρυθμοί για τις γυναίκες ήταν σαφώς πιο αργοί.

Μέχρι τον Μάρτιο, δεν είχαν αναπληρωθεί 480.000 θέσεις εργασίας τους στον τομέα υγείας, συγκριτικά με την περίοδο πριν από την πανδημία. Το αντίστοιχο κενό στους άνδρες είναι 28.000 θέσεις.

Οι φωνές τώρα πληθαίνουν για τη δημιουργία ενός «διχτυού ασφαλείας», κυρίως με ενίσχυση της πρόσβασης σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, μέτρα στήριξης μονογονεϊκών οικογενειών και πρόβλεψη για ειδικές άδειες.

Παράλληλα, ανεξαρτήτως φύλου, τονίζεται η ανάγκη ψυχολογικής στήριξης των επαγγελματιών του κλάδου υγείας, καθώς αναμένεται έξαρση των περιπτώσεων μετατραυματικού στρες, μετά την πανδημία.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει ήδη εξαγγείλει μέτρα, προβλέποντας στο σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας τη διάθεση 140 εκατομμυρίων δολαρίων σε νοσοκομειακά και ιατρικής εκπαίδευσης προγράμματα, καθώς και σε εκστρατεία ευαισθητοποίησης για την ψυχική υγεία.

Προωθεί επίσης μέτρα στήριξης των βρεφονηπιακών σταθμών και μισθολογικής ενίσχυσης όσων απασχολούνται στην κατ’ οίκον φροντίδα ηλικιωμένων και ασθενών.

Πολλοί, ωστόσο, από αυτούς τους στόχους -όχι και τόσο φιλόδοξοι, κατά ορισμένους- προσκρούουν στις αντιρρήσεις των Ρεπουμπλικανών.

Χρόνια προβλήματα

«Η υγειονομική περίθαλψη έχει εξελιχθεί σε ένα σύστημα που διαχειρίζονται οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι φαρμακευτικές και ιδιωτικά κεφάλαια», λέει η Σάρον Γκρίσγουολντ.

«Πολλές αποφάσεις για τους ασθενείς δεν εξαρτώνται πλέον από τους γιατρούς», παρατηρεί στην WP. «Κι αυτό σε φέρνει πια καθημερινά σε σύγκρουση με τις ηθικές αξίες του, σε βαθμό που καταντά κουραστικό».

Οι προοπτικές, προειδοποιούν μελέτες και ειδικοί, δεν είναι θετικές.

Μέχρι το 2030, υπολογίζεται ότι θα έχουν συνταξιοδοτηθεί περίπου ένα εκατομμύριο νοσοκόμες και είναι αβέβαιο εάν θα αναπληρωθεί το σύνολο αυτών των θέσεων εργασίας.

Για το ίδιο διάστημα μάλιστα εκτιμάται ότι οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν ελλείψεις σε 130.000 θέσεις για γιατρούς.

Κι αυτό, την ώρα που ο αμερικανικός πληθυσμός γερνά και οι ανάγκες για υγειονομική περίθαλψη μοιραία θα αυξηθούν, ωθώντας το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης κι άλλο προς τα πάνω.

Headlines