Η εγκληματικότητα ανηλίκων και η δύναμη της αγκαλιάς

Στο γραφικό που ακολουθεί, κάθε μία από τις κουκίδες πάνω στον χάρτη των ΗΠΑ, αντιστοιχεί και σε μία επίθεση με πυροβολισμούς μέσα σε σχολείο.

Στα «κόκκινα» περιστατικά υπήρξαν νεκροί, στα «μπλε» τραυματίες ενώ στα «μαύρα», ευτυχώς, τίποτε από τα δύο.

Από τις αρχές του 2021 ως σήμερα έχουν γίνει στις ΗΠΑ ήδη 29 επιθέσεις με πυροβολισμούς. To 2020 οι επιθέσεις αυτές ήταν συνολικά 67 ενώ το 2019 έφτασαν στις 130.

Η συχνότητα στις ΗΠΑ είναι τέτοια, που δυστυχώς, αυτά τα περιστατικά έφτασαν να είναι απλώς η δυσάρεστη είδηση της εβδομάδας.

Η επίθεση όμως στο δημοτικό σχολείο της μικρής κωμόπολης Ρίγκπι του Άινταχο, στις 7 Μαΐου, όπου μια 11χρονη μαθήτρια άνοιξε πυρ τραυματίζοντας δύο συμμαθητές της και έναν ενήλικα, ξεχωρίζει για έναν απροσδόκητο λόγο.

Μέχρι χθες, το μόνο που γνωρίζαμε για την επίθεση αυτή ήταν πως η 11χρονη αφοπλίστηκε από την ίδια τη δασκάλα της, χωρίς όμως να έχει γίνει γνωστό πως ακριβώς επιτεύχθηκε κάτι τέτοιο. Τελικά, όπως αναφέρει η εφημερίδα Guardian, οι λεπτομέρειες του συμβάντος έγιναν γνωστές, από την ίδια την δασκάλα, Κρίστα Γκνέιτινγκ.

Τι έγινε στο Άινταχο

Όπως ανέφερε σε χθεσινή συνέντευξή της, η Γκνέιτινγκ βρισκόταν στην τάξη με τους μαθητές της, όταν άκουσε τον πρώτο πυροβολισμό στον διάδρομο και κοιτάζοντας να δει τη συμβαίνει είδε πεσμένο στο έδαφος τον επιστάτη. Έκλεισε την πόρτα της τάξης και ακολούθησαν δύο ακόμα πυροβολισμοί.

«Είπα στους μαθητές μου: “Φεύγουμε. Θα τρέξουμε προς το Λύκειο και θα τρέξετε πολύ γρήγορα. Δεν θα κοιτάξετε πίσω σας .Τώρα είναι στιγμή να σηκωθούμε και να φύγουμε”» αφηγείται η Γκνέιτινγκ.

Η 11χρονη μαθήτρια όμως συνέχισε να πυροβολεί τραυματίζοντας ένα από τα παιδία που έτρεχαν για να σωθούν. Η Γκνέιτινγκ προσπαθούσε να βοηθήσει το τραυματισμένο παιδί όταν είδε μπροστά της το 11χρονο κορίτσι με το όπλο στο χέρι. Η δασκάλα ζήτησε από το τραυματισμένο παιδί να προσπαθήσει να μείνει ακίνητο και πλησίασε την 11χρονη.

«Ήταν ένα μικρό κορίτσι και το μυαλό μου δεν μπορούσε καλά – καλά να το συλλάβει. Ήξερα μόνο, όταν είδα το όπλο, πως έπρεπε να το πάρω»

–       Εσύ είσαι αυτός που πυροβολεί; Ρώτησε η Γκνέιτινγκ την μαθήτρια και πλησίασε ακόμα πιο κοντά ακουμπώντας το χέρι της στο μπράτσο της 11χρονης και «γλιστρώντας» το ως το όπλο.

«Τράβηξα αργά το όπλο από το χέρι της και εκείνη με άφησε να το κάνω. Δεν μου έδωσε το όπλο, αλλά δεν αντιστάθηκε. Και τότε, αφού πήρα το όπλο, την τράβηξα μέσα στην αγκαλιά μου, επειδή απλώς σκέφτηκα ότι αυτό το μικρό κορίτσι έχει κάπου μια μαμά που δεν έχει καταλάβει ότι η κόρη της έχει καταρρεύσει και βλάπτει άλλους ανθρώπους».

Η δασκάλα κράτησε στην αγκαλιά της την 11χρονη, παρηγορώντας την, μέχρι που έφτασε η αστυνομία

«Ύστερα από λίγο το κορίτσι άρχισε να μου μιλάει και ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν πολύ δυστυχισμένη. Συνέχισα να την αγκαλιάζω, να της δίνω αγάπη και να προσπαθώ να την δώσω να καταλάβει ότι θα το περάσουμε μαζί όλο αυτό».

Όταν έφτασε η αστυνομία, η Γκνέιτινγκ είπε στην 11χρονη ότι ένας αστυνομικός θα έπρεπε να της φορέσει στα χέρια χειροπέδες.

«Δεν αντέδρασε. Απλώς τον άφησε. Ήταν πολύ προσεκτικός και ευγενικός. Την πήρε και την έβαλε στο περιπολικό».

Η 11χρονη κρατείται, χωρίς ακόμα να έχουν δημοσιευθεί λεπτομέρειες για τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει.

«Μόλις που έχει αρχίσει τη ζωή της και απλώς χρειάζεται κάποιον να τη βοηθήσει. Όλοι κάνουμε λάθη. Νομίζω ότι πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα τη βοηθήσουμε και πως θα την κάνουμε να αγαπήσει ξανά τον εαυτό της και έτσι να μπορέσει να λειτουργήσει στην κοινωνία».

Τα λόγια αυτά δεν ανήκουν σε κάποιον θεωρητικό του Δικαίου ή της Κοινωνιολογίας που εκφράζει την άποψη του μέσα στην ασφάλεια του γραφείου του ή το βήμα κάποιου συνεδρίου.

Είναι τα λόγια ενός θύματος για έναν θύτη. Είναι τα λόγια της δασκάλας που έζησε από πρώτο χέρι τη βία μιας ένοπλης επίθεσης και την αγωνία τη δική της και των μαθητών της για το αν θα επιζήσουν. Τα λόγια αυτά είναι τα λόγια ενός παρ’ ολίγον θύματος, που σε πραγματικό χρόνο και υπό την απειλή όπλου μπόρεσε να φτάσει στον πυρήνα της ένοπλης βίας από ανηλικούς.

Όταν λοιπόν μπορεί να το κάνει αυτό μια δασκάλα που δίπλα της έχει έναν αιμόφυρτο μαθητή της, οφείλει να μπορεί να το κάνει και ο ένοπλος αστυνομικός που αντικρύζει απέναντί του έναν έφηβο, ο νομοθέτη, ο δικαστής αλλά και η υπόλοιπη κοινωνία.