Το φαινόμενο της πεταλούδας

Δεν ήταν αυτή η πρώτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε έντονα την αντίθεσή του με τους υγειονομικούς κανόνες που έχουν επιβληθεί στη λειτουργία της Βουλής λόγω της πανδημίας. Χθες, ωστόσο, έσπασε το κοντέρ.

Σε μια ομιλία του στο ανανεωμένο, το λόγιο ύφος που προσπαθούν να περάσουν οι λογογράφοι του (με δύσκολες λέξεις, που μάλλον δεν ξέρει πώς κλίνονται, όπως «θεραπαινίδα», με φράσεις της καθαρεύουσας, όπως «ομιλώ μετά λόγου γνώσεως» κ.ά.), ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι κακοποιεί συστηματικά το δημοκρατικό πολίτευμα.

Υποστήριξε ότι η Βουλή τελεί υπό καταστολή και ότι η κοινοβουλευτική διαδικασία είναι σκιώδης. «Είναι απαράδεκτο», είπε, «να έχουν ανοίξει όλα, καταστήματα, σχολεία, και να παραμένει σε καθεστώς εγκλεισμού το Κοινοβούλιο». Ζήτησε μάλιστα τον κατά προτεραιότητα εμβολιασμό των βουλευτών «για να τελειώνουμε», διότι ναι μεν αντιτίθεται ως αριστερός σε κάθε είδους προνόμια, αλλά στο βάθος συμφωνεί με τον Ναπολέοντα (το γουρούνι από τη «Φάρμα των ζώων» του Οργουελ) ότι «όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά ορισμένα είναι πιο ίσα από τα άλλα».

Κατέληξε ανακοινώνοντας στο σώμα – μετά τιμής, όπως είπε – ότι από σήμερα και στο εξής όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα προσέρχονται κανονικά στη Βουλή «είτε το θέλετε είτε όχι». Το γεγονός, που του επεσήμανε ο Πρόεδρος του σώματος, ότι αφότου ξεκίνησε η πανδημία έχουν σημειωθεί 107 κρούσματα κορωνοϊού σε βουλευτές, συνεργάτες τους και υπαλλήλους δεν τον πτόησε. Ισχύει προφανώς και στην περίπτωση αυτή εκείνο που είχε πει παλαιότερα, ότι αναλαμβάνει το ρίσκο. Ας γίνει της Νέας Σμύρνης και στη Βουλή.

Αν το χθεσινό ρεσιτάλ του Τσίπρα στη Βουλή ήταν η καταιγίδα στην Ιαπωνία, τότε η Βραζιλία ήταν η αίθουσα της Προανακριτικής για την υπόθεση Παππά και το πέταγμα της πεταλούδας, που προκάλεσε τη θύελλα, ήταν τα όσα κατέθεσε ο Χρήστος Καλογρίτσας ή «μπροστινός» ή «σύντροφος» ή «Χρηστάκος». (Αν και θέλει πολλή φαντασία για να δεις τον Καλογρίτσα σαν πεταλούδα…) Αντιπερισπασμός ήταν, με άλλα λόγια, με τον ευγενή σκοπό να προκληθεί μεγαλύτερη αναστάτωση για μία ακόμη πιο θαυμάσια κατάσταση, για να το θέσω με τους όρους του προέδρου Μάο, τον οποίο ο ίδιος τόσο θαυμάζει και μελετά τη σκέψη του.

Θα έκανε οτιδήποτε ο Τσίπρας προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή από τις αποκαλύψεις του «μπροστινού» και φάνηκε αυτό από την ονομαστική ψηφοφορία, την οποία ζήτησε στο νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια. Γιατί το έκανε, αφού οι δικοί του βουλευτές δεν πρόκειται να μετάσχουν σε αυτή και, με τον τρόπο αυτόν, θα διευκολύνουν την υπερψήφισή του; Γιατί δεν είχε κάτι άλλο πρόχειρο. Αν, λ.χ., βρισκόταν σε ζαχαροπλαστείο αντί στη Βουλή, θα άρχιζε να πετάει τούρτες.

Το ερώτημα, βέβαια, είναι πόσο αξιόπιστη είναι η ανησυχία του Τσίπρα για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, όταν την ίδια στιγμή ο «μπροστινός» αποκαλύπτει όλες τις βρωμιές του «πισινού» του. Πληροφορούμεθα από τον πλέον αρμόδιο ότι ο στενότερος συνεργάτης του Τσίπρα την εποχή εκείνη, ο Νίκος Παππάς, οργάνωνε έναν διαφανή διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες (τόσο διαφανή, ώστε οι συμμετέχοντες έμεναν κλεισμένοι σε δωμάτια ξενοδοχείου…), ενώ την ίδια ώρα το δεξί του χέρι στην κυβέρνηση έστηνε υποψηφιότητες και εύρισκε χρηματοδότες από το εξωτερικό.

Ο «μπροστινός» τους χορεύει κανονικά στο ταψί. Κλιμακώνει με προσοχή τις αποκαλύψεις του στην επιτροπή, σχετικά με τους παρασκηνιακούς χειρισμούς του διαγωνισμού, για τον οποίον ο Τσίπρας δήλωνε περήφανος. Ο Καλογρίτσας τους σιγοψήνει και το απολαμβάνει, όπως φαίνεται από τις επαναλαμβανόμενες και προδήλως ειρωνικές αναφορές του στη φιλία που υποτίθεται ότι τους έδενε. Τον λόγο μπορώ να το καταλάβω: είναι η μόνη ικανοποίηση που του έχει απομείνει να παίζει με την αγωνία εκείνων που τον έμπλεξαν και στο τέλος τον κατέστρεψαν. Οχι ότι δεν τα ήθελε και ο ίδιος, πάντως…