Οι Αμπένντσιεν έμειναν στη λεωφόρο Λίνκολν μέχρι το 2011, όταν, μέσα στην ένδεια, αποφάσισαν να θέσουν το ακίνητο προς πώληση. Φυσικά, αυτό δεν ήταν ένα μέσο σπίτι, οπότε η μεσίτης Μαρίζα Χόπκινς επινόησε μια καταπληκτική στρατηγική μάρκετινγκ που περιλάμβανε ψεύτικες αφίσες ταινιών, παρουσίαση στα εθνικά ΜΜΕ και περιοριστικές ξεναγήσεις open house.

«Όλοι όσοι περιόδευσαν στο σπίτι εκπροσωπήθηκαν από έναν μεσίτη, ο οποίος έπρεπε να αποδείξει ότι είχαν την ικανότητα να αγοράσουν αυτό το σπίτι», δήλωσε η Χόπκινς. «Αυτό αποβάλλει πολλούς ανθρώπους».

Το σπίτι πουλήθηκε το 2012 έναντι 1,585 εκατομμυρίων δολαρίων, ολοκληρώνοντας την σχεδόν 25χρονη οικία των Αμπένντσιεν.

«Μου λείπει πραγματικά», είπε η Λόρεν, η οποία είναι πλέον δικηγόρος στο Σικάγο. «Το σπίτι ήταν ξεχωριστό όχι επειδή κράτησε σχεδόν όλες τις παιδικές μου αναμνήσεις, αλλά επειδή κράτησε και τις αναμνήσεις του “Μόνος στο Σπίτι”».

Οι τρέχοντες ιδιοκτήτες του σπιτιού, οι οποίοι απέρριψαν ένα αίτημα συνέντευξης για το άρθρο του Vanity Fair, έχουν κάνει μερικές εξωτερικές αλλαγές – κυρίως, την προσθήκη ενός φράχτη γύρω από την ιδιοκτησία. Τριάντα χρόνια μετά, φαίνεται ότι η ιδιωτική ζωή εξακολουθεί να προκαλεί ανησυχία καθώς το σπίτι συνεχίζει να προσελκύει θαυμαστές.

«Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που επικοινωνούσαν–και εξακολουθούν– να επικοινωνούν μαζί μου για να πάνε στο σπίτι», είπε η Χόπκινς.

Όμως όσα προβλήματα και να προκλήθηκαν, ο Τζον δεν μετάνιωσε ποτέ για την απόφαση να δώσει το σπίτι του για τα γυρίσματα της ταινίας «Μόνος στο Σπίτι», το 1990.

«Ήταν από αυτές τις ευκαιρίες που συμβαίνουν μια φορά στη ζωή και που ποτέ δεν ονειρευόσουν ότι θα συνέβαινε σε εσένα», είπε. «Αν έπρεπε να αποφασίσω τότε, γνωρίζοντας όσα ξέρω τώρα, σίγουρα θα το έκανα ξανά».

Headlines