Κι όμως! Γίναμε μάρτυρες ενός αποκαλυπτικού για την ψυχοσύνθεση βουλευτών και υπουργών νομοσχέδιου, που ενώ υπόσχεται να φέρει πρόοδο, προκάλεσε περιέργως δηλώσεις που ήταν σαν να βγήκαν από το πιο πηχτό σκοτάδι. «Ειπώθηκε» από τον Γιάννη Λοβέρδο, που κάποιο προχωρημένο και προοδευτικό συλλογισμό πήγε να συνθέσει αλλά απέτυχε, πως οι κακοί σύζυγοι μπορεί να είναι καλοί πατεράδες… με πάθος εναντίον των γυναικών που ενίοτε μπορεί να φτάνει σε ξυλοδαρμό! Και ήταν, μαλλον, το επίμονο pressing των οργανώσεων των μπαμπάδων υπερ της συνεπιμέλειας, που έκανε τη ζημιά σε περιπτώσεις όπως του Γιάννη Λοβέρδου.

Ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα εξάλλου υπερ της συνεπιμέλειας, (και το ξέρει όποιος έχει διαβάσει τα μακροσκελή κείμενα τους),  είναι πως η κακή συμπεριφορά στον γάμο πρέπει να διαχωρίζεται από το δικαίωμα κάποιος να έχει σχέση με το παιδί του.

Δεν μπορεί κανείς να πει πως έχουν άδικό, μέχρι ενός συγκεκριμένου σημείου βέβαια. Το παιδί ενός κακοποιητικού πατέρα που ξυλοφορτώνει  την μαμά του, σαφώς έχει μπαμπά .Όπως έχουν και όλα τα παιδιά των βίαιων εγκληματιών (μαμάδων και μπαμπάδων) και βεβαίως πρέπει να τους-τις  βλέπουν ταχτικότατα : επισκεπτήριο στη φυλακή…

Για τέτοιες περιπτώσεις όμως υπάρχουν οι δικαστές …

Ο Γιάννης Λοβέρδος, δεν άργησε να τα πάρει όλα πίσω όμως σίγουρα δεν είναι απολύτως αβλαβές να είσαι «μπερδεμένος» σε μια τόσο σοβαρή συζήτηση και όταν μιλάς δημόσια .

Και το νομοσχέδιο που είναι σοβαρό δεν μπορεί να είναι  μπερδεμένο και δεν χρειάζεται να είσαι συνταγματολόγος για να το δεις αλλά γονιός .

Βρήκα πως στην συζήτηση στη Βουλή έλειπε η ωριμότητα, η δημιουργικότητα και αισθάνθηκα πως παρακολουθούσα και κάτι από επίδειξη δυνάμεως.

Δεν μπορεί να λες και να ξελές, ούτε να μην ακούς και να μην καταλαβαίνεις ποια είναι η συνέχεια που έρχεται.

Έτσι είναι όμως στο σήριαλ «Η Βουλή μας», που αν υπήρχε θα ήταν μαλλον sitcom, με περιγραφή -εγγύηση μαύρης κωμωδίας: «Μια αίθουσα γεμάτη ανθρώπους με λυμένα, σημαντικά προβλήματα καθημερινότητας, προσπαθεί να ορίσει την καθημερινότητα ανθρώπων με ιδιαίτερα αυξημένα».

Υποτίθεται πως το καλό της δημοκρατίας  είναι πως οι βουλευτές είναι άνθρωποι με χαρακτήρες και προσωπικότητες διαφορετικές , από κάθε τάξη ,φύλο, φυλή , επάγγελμα, θρησκεία και ασφαλώς με  προσωπικά βιώματα για αυτό και είναι εκπρόσωποι «του συλλογικού φορέα της κυριαρχίας».

Δεν τους ψηφίζουμε επειδή είναι UFO από άλλο πλανήτη, αν και συχνά δίνουν αυτή την εντύπωση, κι όμως, ακούστηκε από τον υπουργό Δικαιοσύνης (!) πως δυο γυναίκες πολιτικοί που είχαν αντιρρήσεις στο δημιούργημα του, έκριναν από τα προσωπικά τους βιώματα ! Άραγε ο υπουργός Δικαιοσύνης ξέχασε στιγμιαία  γιατί έχουμε προεδρευομένη κοινοβουλευτική (!) Δημοκρατία;

Η Μαριέττα Γιαννάκου και η  Όλγα Κεφαλογιάννη, ανεξαρτήτως αν κάποιος συμφωνεί μαζί τους γενικότερα πολιτικά,  εξέφρασαν γενναία μετρημένες, αντιρρήσεις και αυτό είναι  σπάνιο φαινόμενο στην ελληνική πολιτική όπου βασιλεύει η κομματική πειθαρχία. Η πρώτη  είναι και ψυχίατρος, η μόνη τελικά που συμμετείχε στη συζήτηση καθώς  όπως μάθαμε, η Ελληνική Παιδοψυχιατρική Εταιρία, ο μοναδικός επιστημονικός κλάδος με θεσμικά κατοχυρωμένη ειδίκευση στην ψυχική υγεία των παιδιών και των οικογενειών τους, δεν κλήθηκε να καταθέσει τις απόψεις της .

Όσο όμως οι παιδοψυχίατροι έλεγαν πως κανείς δεν τους ρώτησε, ο υπουργός Δικαιοσύνης  Κώστας Τσιάρας,  πήρε  πίσω αυτό που, κατά γενική ομολογία  δεν έπρεπε να είχε πει για την Μαριέττα Γιαννάκου, επιμένοντας πως η φράση του για τα προσωπικά βιώματα  «δεν εμπεριείχε οποιαδήποτε μομφή»! Τότε γιατί την είπε ; Ήταν ωφέλιμη  για τη συζήτηση αυτή η υπουργική «παρατήρηση»;

Ο άλλος τώρα Λοβέρδος, ο Ανδρέας, που θέλει να κάνει το ΚΙΝΑΛ πάλι ΠΑΣΟΚ (!), διαφοροποιήθηκε από την γραμμή του ΚΙΝΑΛ που στο συγκεκριμένο θέμα είναι κοντά σ αυτή του παλιού ΠΑΣΟΚ.

Και το παλιό ΠΑΣΟΚ της ισότητας ,ευθύνεται για το υπάρχον «ξεπερασμένο» προστατευτικό για τις  γυναίκες οικογενειακό δίκαιο που αποφάσισε να αλλάξει η κυβέρνηση ΝΔ.

Και χωρίς ΠΑΣΟΚ βέβαια οι γυναίκες σημειώνουν, πρόοδο όμως κακά τα ψέματα, παραμένουν κοινωνικά , επαγγελματικά και συνεπώς οικονομικά πιο αδύναμες από τους άντρες, σαράντα χρόνια αργότερα.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, υποστήριξε πως το νομοσχέδιο που του αρέσει , κινείται σε «βελτιωτική» κατεύθυνση. Μακάρι! Ποιος αρνείται τη βελτίωση ;
Αναρωτιέμαι όμως αν «η βελτίωση», στέκει ως δικαιολογία στην  απορία ενός παιδιού που  ενώ δεν θέλει, θα δει τη ζωή του πιθανότατα να αλλάζει, αναλόγως τους  δικηγόρους και φυσικά τους δικαστές.

Άκουσα πως και ο Θάνος Πλεύρης της ΝΔ, χαρακτήρισε «παιδευτικό» προς τους γονείς το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης και πως  ο στόχος είναι οι δικαστές να πάψουν να εκδίδουν  «βιομηχανοποιημένες αποφάσεις». Αναρωτιέμαι αν θα συμβεί  κάτι μαγικό στα ελληνικά δικαστήρια για το οποίο δεν γνωρίζουμε το μυστικό σχέδιο. Αν μια νεράιδα με το ραβδί της  εξαφανίσει  βουνά  φακέλων και επιτέλους, ξαναβρούν χρόνο και κουράγιο  για μη βιομηχανοποιημένες αποφάσεις οι Έλληνες δικαστές -ποιος ξέρει;

Χρειάζονται σίγουρα  αλλαγές όμως είναι απογοητευτικό, προς τη λάθος κατεύθυνση και τελικά «λίγο» το ενδιαφέρον στη Βουλή -αυτό νομίζω φάνηκε.

Χρειάζεται αναμφίβολα να συνειδητοποιήσουμε πως για το καλό των γυναικών και την ανεξαρτησία τους , πρέπει να τις απεγκλωβίσουμε και  από το να μετατρέπονται, σε πολλές  περιπτώσεις σε εξαρτημένες από διατροφές , κλεισμένες σε ένα σπίτι, μοναχικές μαμάδες ,ενώ  οι μπαμπάδες γίνονται γονείς του σαββατοκύριακου. Υπάρχουν βέβαια κι άλλες μεγάλες διαφορετικές αλήθειες για τις οποίες δεν ακούσαμε κάτι.

Τα πραγματικά οδυνηρά προκύπτουν όταν οι γονείς δεν μπορούν να συνεννοηθούν γιατί έχουν αγιάτρευτα συγκρουσιακή σχέση  ή όταν η μαμά ή ο μπαμπάς είναι  ψυχολογικά κακοποιητικοί .Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν  εκπαιδευτικά νομοσχέδια αλλά καλά οργανωμένες υπηρεσίες .Κοινωνικούς, λειτουργούς .Ψυχολόγους .

Το νομοσχέδιο, να πούμε και τα θετικά,  εκτός από βασικές ελλείψεις  έχει και τα καλά του και είμαι ανάμεσα στους γονείς  που εύχομαι πως θα βοηθήσουν τους δικαστές , αναμένεται ωστόσο  να αρχίσουν να «ξεχειλίζουν» οι αίθουσες  σύντομα κι  αυτό δεν είναι ποτέ ευχάριστο όταν πρόκειται για οικογένειες!

Headlines