Προσγείωση στο Μινσκ και στην πραγματικότητα

Το κακό με τις δικτατορίες, καλό βέβαια για τις ίδιες, είναι ότι εκτός από τα εγχώρια θύματά τους, ελάχιστοι είναι αυτοί που ασχολούνται επισταμένως με αυτές και τα αντιδημοκρατικά πεπραγμένα τους.

Όποια χώρα έζησε για κάποιο διάστημα την κατάρα της δικτατορίας έχει καταγράψει τη συγκεκριμένη περίοδο ως μια μαύρη σελίδα στην Ιστορία της, εν τούτοις όταν τα ανελεύθερα καθεστώτα αφορούν τις τύχες άλλων λαών η ευαισθητοποίησή μας, ως τρίτων φθίνει αρκετά.

Έτσι, χάρις στην επιβολή τους και χάρη στην αδράνεια της διεθνούς κοινότητας, δικτάτορες σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να ασκούν την εξουσία τους ανενόχλητοι.

Κάποιες στιγμές όμως, από υπερβολική σιγουριά και πεπεισμένοι ότι τίποτα δεν είναι ικανό να διαταράξει τον ύπνο του δικαίου στον οποίο βρίσκονται βυθισμένες οι ξένες κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί, οι δικτάτορες προβαίνουν σε ενέργειες τόσο εξόφθαλμα αντιδημοκρατικές και προκλητικές που τα φιλελεύθερα και φιλοδημοκρατικά αντανακλαστικά της διεθνούς κοινότητας ενεργοποιούνται «αναγκαστικά».

Κάτι τέτοιο συνέβη χθες και με τον Αλεξάντερ Λουκασένκο, πρώτο και μοναδικό ως σήμερα πρόεδρο της Λευκορωσίας, που , από το 1994, «κερδίζει» κάθε εκλογική αναμέτρηση και φέρει τον χαρακτηρισμό του «τελευταίου Ευρωδικτάτορα».

Πρώτη είδηση όλων την ειδησεογραφικών πρακτορείων είναι από χθες η κρατική αεροπειρατεία στην πτήση της Ryan Air από την Αθήνα προς την λιθουανική πρωτεύουσα, Βίλνιους. Όπως έχει γίνει γνωστό, το  λευκορωσικό καθεστώς εξανάγκασε τους πιλότους της συγκεκριμένης πτήσης να προσγειώσουν το αεροσκάφος στο Μίνσκ της Λευκορωσίας προκειμένου να συλληφθεί ο αντιφρονών δημοσιογράφος, Ραμάν Προτάσεβιτς.

Ο Προτάσεβιτς είχε αφιερώσει τις προσπάθειές του στην αποκάλυψη στοιχείων περί νοθείας στις προεδρικές εκλογές στη Λευκορωσία, τον Αύγουστο του 2020, τις οποίες ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) είχε χαρακτηρίσει άκυρες «λόγω παρατυπιών σε όλα τα στάδια της διαδικασίας».

Επιπλέον ο Λουκασένκο κάλυψε εκτενώς την άγρια καταστολή των διαδηλώσεων, που ακολούθησαν, κατά του εκλογικού αποτελέσματος και του ίδιου του Λουκασένκο.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν γίνει ως τώρα γνωστές, πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών της Λευκορωσίας, παρακολουθώντας τον Προτάσεβιτς επιβιβάστηκαν μαζί του στην πτήση Αθήνα – Βίλνιους και με το ψευδές πρόσχημα περί ύπαρξης βόμβας υποχρέωσαν το αεροπλάνο να αλλάξει πορεία και τελικά να προσγειωθεί, στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας, Μίνσκ, όπου και συνελήφθη ο Προτάσεβιτς.

Για να διασφαλιστεί μάλιστα, από τις λευκορωσικές αρχές, πως όλα θα πάνε σύμφωνα με το σχέδιό τους, η αλλαγή πορείας και η προσγείωση του πολιτικού αεροσκάφους έγινε υπό την συνοδεία ενός μαχητικoύ MIG-29.

Η εναέρια απαγωγή δημοσιογράφου κατά τη διάρκεια πτήσης ανάμεσα σε δύο πρωτεύουσες κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκανε την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και πολλούς ακόμα να ξαναθυμηθούν την περίπτωση Λουκασένκο.

Το συγκεκριμένο περιστατικό θα απασχολήσει τη σημερινή έκτακτη Σύνοδο Κορυφής ενώ πολλοί είναι αυτοί που ζητούν την επιβολή κυρώσεων.

Ένα άλλο κακό βέβαια με τις δικτατορίες, κακό για τους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι ότι εξόφθαλμα αντιδημοκρατικές πρακτικές των δικτατόρων, π.χ. σαν τη συγκεκριμένη, έχουν στο παρελθόν εφαρμοστεί από κυβερνήσεις και οργανισμούς που κατά τ’ άλλα αυτοχαρακτηρίζονται ως υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εχθροί του αυταρχισμού.

Όταν λοιπόν στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της ανελευθερίας στέκονται κράτη που δεν δίστασαν να την υιοθετήσουν για την επίτευξη των δικών τους σκοπών, δύσκολα μπορείς να ελπίζεις ότι απαγωγές σαν αυτή του δημοσιογράφου Προτάσεβιτς από τον λευκορώσο πρόεδρο Λουκασένκο δεν θα επαναληφθούν.