Σχέδια για να εξουδετερώσουν την «υπεροπλία» και τα πολλαπλά πλεονεκτήματα που έχουν αποκτήσει οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στη θάλασσα, κυρίως στον τομέα τον υποβρυχιακού πολέμου – με τα τέσσερα «αόρατα» υποβρύχια 214 – εκπονούν τα τελευταία χρόνια οι Τούρκοι με αλλεπάλληλα πρότζεκτ παραγωγής «έξυπνων» όπλων, όπως μη επανδρωμένων θαλάσσιων σκαφών.

Η τελευταία προσθήκη τους είναι το οπλισμένο μη επανδρωμένο θαλάσσιο σκάφος επιφανείας (SIDA) της σειράς ULAQ το οποίο παρουσιάστηκε μόλις προ ολίγων ημερών. Κατασκευάστηκε στην Αττάλεια από δύο τουρκικές εταιρείες. Οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι έχει τη δυνατότητα να πλέει για 259 μίλια με ταχύτητα 40 μίλια την ώρα και διαθέτει μάλιστα τα αντιαρματικά βλήματα  της εταιρείας Rocketsan. Μάλιστα, το κρατικό πρακτορείο Αναντολού είχε φροντίσει στην παρουσίαση της είδησης να έχει και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τους εκτοξευτές των βλημάτων. Επιπλέον, οι Τούρκοι είχαν προσθέσει ότι το σκάφος είναι έτοιμο να χρησιμοποιηθεί και πως μπορεί να εξαχθεί και σε χώρες – συμμάχους της Τουρκίας μετά από άδεια του υπουργείου Αμυνας.

Αλλά και προ τριετίας τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης είχαν κατακλυστεί από την είδηση ότι η Τουρκία σχεδίαζε την υλοποίηση ενός υποβρυχίου UAV με τη συνεργασία εταιρειών και πανεπιστημίου της. H υποβρύχια συσκευή είχε το μέγεθος και το σχήμα ενός σαλαχιού. Και γι’ αυτόν τον λόγο της είχαν δώσει αυτή την ονομασία. Θα μπορούσε να φέρει δύο κάμερες αλλά και εκρηκτικά ως εκ τούτου επιδίωξη ήταν να χρησιμοποιείται για επιτήρηση και υποβρύχιες επιθέσεις σε εχθρικά πλοία. Οι Τούρκοι ισχυρίζονταν ότι εξαιτίας του σχήματός του και των χαρακτηριστικών του, αυτό το υποβρύχιο drone – που αποκαλούνταν και κινητή νάρκη – θα ήταν πολύ δύσκολο να εντοπιστεί. Εκτοτε πάντως η Αγκυρα δεν έχει κάνει καμία νέα αναφορά για το φιλόδοξο πρότζεκτ της και για το αν έφτασε τελικά σε στάδιο υλοποίησης.

Είναι φανερό πάντως ότι στόχος των Τούρκων ήταν να βρουν αντίμετρα για την υπεροπλία που είχαν αποκτήσει οι ελληνικές δυνάμεις στον τομέα των υποβρυχίων από το 2010 με τα «αόρατα» υποβρύχια 214. Η Τουρκία έως τώρα δεν είχε τέτοια υποβρύχια – τώρα παραλαμβάνει τα πρώτα. Και ενώ τα ελληνικά πληρώματα των τεσσάρων υποβρυχίων είχαν άπλετο χρόνο να εκπαιδευτούν και να ασκηθούν στο Αιγαίο, η Τουρκία έψαχνε εναγωνίως τρόπους για να μπορεί να τα εντοπίσει σε περιόδους κρίσεων. Και όπως αποδείχθηκε και στην κρίση του περασμένου καλοκαιριού δεν τα έχει καταφέρει.

 

Τα ελληνικά αντίμετρα

 Πάντως οι τουρκικές προσπάθειες για αντίμετρα και για κατασκευή και παραγωγή ακόμη και υποβρύχιων μη επανδρωμένων σκαφών παρακολουθείται στενά από το ΓΕΕΘΑ και τους έλληνες επιτελείς. Πληροφορίες αναφέρουν πάντως ότι έως τώρα η Αγκυρα δεν έχει καταφέρει να βρει ή να κατασκευάσει ένα όπλο-«αντίδοτο» που θα μπορούσε να εντοπίζει τα υποβρύχια τύπου «Παπανικολής».

Την ίδια ώρα Αθήνα και «Πεντάγωνο» παρακολουθούν συστηματικά και τα άλματα που έχει πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια η Αγκυρα στον τομέα της παραγωγής UAV’s και drones. H Tουρκία διαθέτει περισσότερα από 100 UAV’s κάθε τύπου (επιτήρησης, οπλισμού). Και μάλιστα τα απογειώνει από δύο βάσεις. Υπάρχει μία στα Δαρδανέλια, δηλαδή πολύ κοντά στον Εβρο και μία δεύτερη στη νοτιοανατολική Τουρκία στο Ντάλαμαν. Επιπλέον, οι Τούρκοι έχουν χρησιμοποιήσει τα UAV’s αλλά και τα drones που παράγουν και σε συνθήκες μάχης στις συγκρούσεις με τους Κούρδους αλλά και στη Λιβύη και πρόσφατα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Το ελληνικό «Πεντάγωνο» έχει διαπιστώσει πάντως ότι το μέλλον των στρατιωτικών επιχειρήσεων – οι οποίες κατά βάση θα είναι σύντομες – είναι τα μη επανδρωμένα και γι’ αυτό προχώρησε στην απόκτηση των 2 ισραηλινών UAV’s Heron, τα οποία αναμένονται να φτάσουν τις επόμενες μέρες στη χώρα μας. Επιπλέον ενέργειες έχουν γίνει και για να εφοδιαστούν με mini UAV’s και όλα τα μεγάλα πλοία επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού. Κι αυτό διότι θεωρούνται «ένα πολύ σημαντικό και φτηνό εργαλείο επιτήρησης».

Headlines