Η αιματοβαμμένη αεροπειρατεία της πτήσης 847 της TWA που ξεκίνησε από το Ελληνικό

Στο προσκήνιο φέρνει το πρωτοφανές θρίλερ που προέκυψε από την αναγκαστική προσγείωση πτήσης από Αθήνα στο Μινσκ αντίστοιχες υποθέσεις αεροπειρατείας κατά το παρελθόν, με κάποιες εξ’ αυτών να «βάφονται» με αίμα.

Ήταν σχεδόν 36 χρόνια πριν, 14 Ιουνίου του 1985, όταν η πολύκροτη αεροπειρατεία σε πτήση της TWA από την Αθήνα προς τη Ρώμη είχε συνταράξει τη διεθνή κοινή γνώμη.

Τι συνέβη

Λίγο μετά τις 10:00 το πρωί, το Boeing της αεροπορικής εταιρίας TWA κατευθυνόταν προς το αεροδρόμιο της Ρώμης, έχοντας μόλις απογειωθεί από το Ελληνικό. Δύο άντρες λιβανέζικης καταγωγής σηκώθηκαν από τα καθίσματα τους και έτρεξαν προς το πιλοτήριο. Ο ένας απειλούσε τους επιβάτες με πιστόλι, ενώ ο άλλος μπήκε στο πιλοτήριο κρατώντας χειροβομβίδα.

Το μήνυμα του πιλότου προς τον πύργο ελέγχου του Ελληνικού ήταν ιδιαίτερα λακωνικό: «Έγινε αεροπειρατεία». Στο αεροπλάνο υπήρχαν 145 επιβάτες και 8 μέλη του πληρώματος. Οι περισσότεροι ήταν Αμερικάνοι, αλλά και 15 Έλληνες. Ανάμεσα τους και ο τραγουδιστής Ντέμης Ρούσσος.

Στις 11:30, το αεροσκάφος προσγειώθηκε στη Βηρυτό για ανεφοδιασμό και οι αεροπειρατές απελευθέρωσαν 17 γυναίκες και δύο παιδιά. Το κέντρο ελέγχου του αεροδρομίου έδωσε άδεια προσγείωσης, μόνο όταν οι αεροπειρατές απείλησαν ότι θα ανατινάξουν το αεροπλάνο με τις χειροβομβίδες που είχαν απασφαλίσει.

Το ίδιο έγινε έξι ώρες αργότερα, όταν το αεροσκάφος έφτασε στο Αλγέρι, όπου αφέθηκαν ελεύθερα άλλα 20 γυναικόπαιδα. Εκεί ανακοινώνουν και τα αιτήματά τους: απελευθέρωση όλων των Λιβανέζων σιιτών μουσουλμάνων που κρατούνταν στο Ισραήλ, διεθνή καταδίκη των ισραηλικών στρατιωτικών ενεργειών στο Λίβανο, καταδίκη της αμερικάνικης υποστήριξης του Ισραήλ και καταδίκη για την έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου στις 8 Μαρτίου 1985, κατά την οποία σκοτώθηκαν 80 άτομα και για την οποία ευθύνονταν οι Αμερικάνοι. Στις 10 και τέταρτο το βράδυ, το αεροπλάνο απογειώθηκε. Προορισμός και πάλι η Βηρυτός.

Έφτασε στο αεροδρόμιο τα ξημερώματα του Σαββάτου, 15 Ιουνίου. Επιτράπηκε η προσγείωση, αφού ακούστηκαν οι κραυγές του πιλότου προς τον πύργο ελέγχου: “Μόλις σκότωσαν έναν από τους επιβάτες”. Ήταν ο Αμερικάνος Ρόμπερτ Στέθεμ. Όταν ο πύργος ελέγχου τους ρώτησε γιατί σκότωσαν έναν αθώο επιβάτη, απάντησαν ότι οι Αμερικάνοι είχαν σκοτώσει πολλούς αθώους Λιβανέζους.

Παρά την προθυμία τους να σκοτώσουν Αμερικάνους, άφησαν ελεύθερους άλλους 17 ομήρους, κυρίως γυναίκες και παιδιά. Ενώ το αεροσκάφος ανεφοδιαζόταν, οι αεροπειρατές έψαχναν τα διαβατήρια των επιβατών, για να εντοπίσουν Εβραίους. Βρήκαν επτά επιβάτες με εβραϊκά ονόματα και τους απομάκρυναν από το αεροσκάφος και τους κρατούσαν σε φυλακή στη Βηρυτό. Πριν το αεροπλάνο απογειωθεί πάλι, επιβιβάστηκαν δώδεκα μέλη της σιιτικής οργάνωσης “Αμάλ”

Για ακόμα μία φορά, το Boeing προσγειώθηκε στο Αλγέρι, το πρωί της 15ης Ιουνίου. Αφέθηκαν ελεύθεροι άλλοι 19 όμηροι. Στις 6.15 το απόγευμα, απελευθερώθηκαν όλοι οι Έλληνες επιβάτες, ύστερα από συνεννόηση των αεροπειρατών με τις ελληνικές αρχές. Θα απελευθέρωναν τους ομήρους, αν οι Έλληνες έφερναν στο Αλγέρι τον τρίτο συνεργό τους, Αλί Ατουά, που δεν είχε καταφέρει να επιβιβαστεί στο Boeing το πρωί της 14ης Ιουνίου και είχε συλληφθεί στο Ελληνικό. Απ’ τους Έλληνες ομήρους που απελευθερώθηκαν όμως, έλειπαν ο τραγουδιστής Ντέμης Ρούσσος, η σύντροφός του Πάμελα Σμιθ και ο ελληνοαμερικάνος φοιτητής Άρθουρ Ταργκοντσίδης.

Την Κυριακή, 16 Ιουνίου, ώρα 11:00 το πρωί, το αεροσκάφος προσγειώθηκε για τρίτη φορά στη Βηρυτό. Όσοι όμηροι απέμεναν, μεταφέρθηκαν σε διάφορα κρησφύγετα στη Βηρυτό. Την επόμενη μέρα, ξεκίνησαν οι διαδικασίες διαπραγμάτευσης μεταξύ ΗΠΑ και του λιβανέζου ηγέτη της Αμάλ και υπουργό Δικαιοσύνης, Ναμπίχ Μπερί. Με διάβημα της ελληνικής κυβέρνησης, απαιτήθηκε η απελευθέρωση του Ρούσσου, της συντρόφου του και του ελληνοαμερικάνου φοιτητή, όπως προέβλεπε η συμφωνία μεταξύ του Ατουά και των ελληνικών αρχών.

Ο Ρούσσος είχε τον άγιο του

O Ντέμης Ρούσσος, η Πάμελα Σμιθ και ο Άρθουρ Ταργκοντσίδης αφέθηκαν ελεύθεροι στις 18 Ιουνίου του 1985. Στη συνέντευξη τύπου, ο Ρούσσος δήλωσε ότι οι αεροπειρατές ήταν “πάρα πολύ καλοί άνθρωποι”, του ζήτησαν να τραγουδήσει και του πρόσφεραν τούρτα στα γενέθλια του την 15η Ιουνίου.

Ολοκλήρωσε, λέγοντας: “Θα ήθελα να ξανάρθω στο Λίβανο και να τραγουδήσω για την ειρήνη”.

Οι υπόλοιποι όμηροι κρατούνταν μέχρι και τις 30 Ιουνίου. Τις βδομάδες μετά την αεροπειρατεία, το Ισραήλ άρχισε να απελευθερώνει σταδιακά Λιβανέζους κρατούμενους, αλλά χωρίς να δηλώσει επισήμως ότι είχε υποκύψει στις πιέσεις των αεροπειρατών. Οι ΗΠΑ κατηγόρησαν την ελληνική κυβέρνηση ότι η συμφωνία που έκανε με τον τρομοκράτη Ατουά δυσχέρανε τις επιχειρήσεις διάσωσης, αλλά η ελληνική πλευρά υποστήριζε ότι έδρασε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για να εξασφαλίσει την απελευθέρωση των Ελλήνων ομήρων. Πολλά ξένα media ανέφεραν ότι το αεροδρόμιο της Αθήνας δεν τηρούσε τους κανόνες ασφαλείας, γι’ αυτό και μπόρεσαν να επιβιβαστούν οι οπλισμένοι δράστες στο αεροπλάνο.

Σύμφωνα με τον Ατουά, είχαν τυλίξει τα όπλα με υαλοβάμβακα, που εμπόδιζε την ανίχνευσή τους από τα μηχανήματα. Όταν το δοκίμασαν ξανά, τα όπλα ανιχνεύτηκαν και οι ελληνικές αρχές κατέληξαν ότι πρέπει να είχαν περάσει τον οπλισμό στις αποσκευές κατευθείαν απ’ το Κάιρο, απ’ όπου είχε ξεκινήσει το αεροπλάνο πριν φτάσει στην Αθήνα.

Πηγή: Μηχανή του Χρόνου