O Καρλ Γιουνγκ βεβαίωνε ότι ήταν σίγουρος για την άνοδο του Χίτλερ ακούγοντας τα όνειρα που έβλεπαν οι ασθενείς του στα χρόνια πριν από τον ναζισμό. Και ο Αλεσάντρο Μπαρίκο βεβαιώνει ότι πολλοί από εμάς θέλαμε υποσυνείδητα να μας χτυπήσει αυτή η πανδημία. Αν δεν ερχόταν μόνη της, θα την εφευρίσκαμε εμείς, ως πρόσχημα για να αλλάξουμε πολλά πράγματα. Θέλαμε μια γροθιά για να μεταμορφώσουμε τον κόσμο.

Στη διάρκεια της καραντίνας, ο 63χρονος ιταλός συγγραφέας είχε μια ιδέα: να γράψει ένα βιβλιαράκι που θα μπορούσε να το διαβάσει κανείς από το κινητό του, ενώ στέκεται στην ουρά, ενώ περιμένει κάτι, ακόμη κι ενώ κάνει κάτι άλλο. Το έγραψε σε μια εβδομάδα, το τιτλοφόρησε «Αυτό που ψάχναμε», το διέθεσε δωρεάν και μέσα σε λίγες μέρες το είχαν διαβάσει 100.000 άνθρωποι. Η μέση ηλικία τους ήταν τα 25-30 χρόνια. Τώρα ήρθε η ώρα του κανονικού βιβλίου, ώστε να το διαβάσουν και οι μεγαλύτεροι.

Αυτή η περιπέτεια επιβεβαίωσε λοιπόν την ύπαρξη δύο κόσμων; Ω, ναι, κι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα. «Για τους άνω των 50, η ανάγκη μετά την πανδημία θα είναι να επιστρέψουν τα πράγματα στο τραπέζι όπως ήταν πριν από τον σεισμό», λέει ο Μπαρίκο σε συνέντευξή του στην El País. «Οι νέοι, όμως, έχουν επίγνωση ότι ο κόσμος θα είναι διαφορετικός. Είναι πολύ νευρικοί. Yπάρχει μια πικρία που μεγαλώνει γιατί αυτοί έκαναν τη μεγάλη θυσία. Είχαν έναν μηδενικό κίνδυνο θνησιμότητας και τους έκλεψαν ενάμιση χρόνο από τη ζωή τους. Ο βασικός στόχος ενός 14χρονου είναι να απελευθερωθεί από την οικογένειά του. Και αντί γι’αυτό, αναγκάστηκε να κλειστεί στο σπίτι μαζί τους. Η αναλογία μεταξύ ταλαιπωρίας και κινδύνου ήταν πολύ υψηλή. Θα μας στείλουν τον λογαριασμό λοιπόν, και θα έχουν δίκιο».

Τι μορφή θα έχει άραγε αυτός ο λογαριασμός; Ο συγγραφέας του «Ωκεανού» δεν δίνει διευκρινίσεις. Ξέρει μόνο πως όταν βγαίνεις από έναν πόλεμο και πας να αγοράσεις γάλα, και το γάλα είναι ίδιο με πριν, απογοητεύεσαι. Οι νέοι περιμένουν λοιπόν μεγαλύτερο σεβασμό, περισσότερη προσοχή, μια δικαιότερη αγορά εργασίας, μια αποτελεσματικότερη προστασία του κλίματος. Πλήρωσαν τη χρηματοπιστωτική κρίση, πλήρωσαν την υγειονομική κρίση, αξίζουν τώρα τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη.

Αυτό που σίγουρα δεν περιλαμβάνει ο λογαριασμός είναι γκαζάκια. Οι εμπρηστικές επιθέσεις εναντίον επιχειρήσεων που ανήκουν στη σύζυγο του Νίκου Χαρδαλιά είναι αδιανόητες, ακατανόητες και απεχθείς. Από τη διαχείριση της πανδημίας ως την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας είναι συγκινητικά αεικίνητος και προκλητικά ακούραστος. Προφανώς και δεν θα κάνει πίσω σε όλα εκείνα για τα οποία έχει μάθει να παλεύει, όπως αναφέρει στη δήλωσή του. Αλήθεια, οι θρασύδειλοι κουκουλοφόροι της νύχτας για τι ακριβώς παλεύουν;

Headlines