Μήπως κακομαθαίνουμε τα παιδιά μας;

Μπορεί να θέλουμε να ικανοποιούμε κάθε επιθυμία των παιδιών μας – όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι-, κάτι τέτοιο όμως είναι και πρακτικά ανέφικτο και επικίνδυνο.
Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου έχουν ό,τι θελήσουν, δεν μαθαίνουν να προσπαθούν ώστε να πετύχουν τους στόχους τους και κυρίως δεν μαθαίνουν ότι οι δικές τους επιθυμίες είναι εξίσου σημαντικές με των άλλων.

Κάτι τέτοιο μακροπρόθεσμα μπορεί να τους δημιουργήσει προβλήματα τόσο στη σχέση μαζί μας όσο και στις διαπροσωπικές σχέσεις τους με άλλους ανθρώπους.

Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν, ως γονείς ώστε να βεβαιωθούμε ότι δεν κακομαθαίνουμε το παιδί μας;

Το μαθαίνουμε να βασίζεται στις δικές του δυνάμεις

Μερικές φορές τα παιδιά μας μάς ζητούν να κάνουμε πράγματα για εκείνα που μπορούν να κάνουν μόνα τους.

Ενώ δεν είναι κακό να τους κάνουμε πού και πού το χατίρι, τα παιδιά πρέπει να εξασκούν τις ικανότητές τους και να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως χρήσιμο μέλος της οικογένειας.

Έτσι, το παιδί μαθαίνει να βασίζεται στις δικές του δυνάμεις. Μπορούμε να του προσφέρουμε βοήθεια αν χρειάζεται, αλλά παράλληλα πρέπει να το ενθαρρύνουμε να αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις του. Για παράδειγμα: «Όχι, είναι η δική σου σειρά να βγάλεις τα πιάτα από το πλυντήριο. Θυμάσαι πώς να το κάνεις ή χρειάζεσαι βοήθεια;».

Μένουμε πιστοί σε αυτά που λέμε

Κανένας γονιός δεν θέλει να βλέπει το παιδί του λυπημένο ή απογοητευμένο. Ωστόσο, οφείλουμε να μένουμε σταθεροί και πιστοί σε αυτά που λέμε στο παιδί και να μην το αφήνουμε να μας κάνει ό,τι θέλει. Μερικές φορές μπορεί να νιώθουμε έτοιμοι να λυγίσουμε από το κλάμα του και να του πάρουμε αυτό που θέλει, όμως έτσι το μαθαίνουμε ότι τα δάκρυά του είναι ένας τρόπος να παίρνει ό,τι θέλει.

Το βοηθάμε να διαχειριστεί την απογοήτευσή του

Σίγουρα είναι διασκεδαστικό να παίρνουμε στο παιδί μια στο τόσο κάτι που το ευχαριστεί, όμως δεν πρέπει να νιώθουμε υποχρεωμένοι να του αγοράζουμε ό,τι του μπει στο μυαλό.

Με αυτόν τον τρόπο το μαθαίνουμε να διαχειρίζεται την απογοήτευση και ότι δεν μπορεί να κάνει δικό του ό,τι του αρέσει.

Ωστόσο, μπορούμε να αναγνωρίσουμε την επιθυμία του παιδιού χωρίς να ενδώσουμε στην αγορά ενός άχρηστου προϊόντος. Για παράδειγμα: «Δεν θα το αγοράσουμε, αλλά καταλαβαίνω γιατί σου αρέσει. Είναι πολύ εντυπωσιακό».

Το διδάσκουμε την αξία της ενσυναίσθησης

Τα παιδιά είναι εκ φύσεως εγωκεντρικά, όμως σκεπτόμενα τις ανάγκες κάποιου άλλου μπορούν να ξεπεράσουν αυτή τους την τάση. Έτσι, το παιδί μαθαίνει τη γενναιοδωρία και τον αλτρουισμό, ενώ αποκτά ενσυναίσθηση.

Φτιάχνοντας μια ζωντανή εικόνα για τα συναισθήματα ενός άλλου ανθρώπου, γίνεται πιο εύκολο για το παιδί να κάνει ευγενικές πράξεις. Για παράδειγμα: «Όχι, δεν θα πάμε να παίξεις στην παιδική χαρά. Είναι τα γενέθλια της γιαγιάς σήμερα και επειδή την αγαπάμε, θέλουμε να περάσει όμορφα αυτή την ημέρα. Ανυπομονεί να σε δει και θα στενοχωρηθεί αν δεν έρθεις».