Ένα περιττό λάθος

Τα χειρότερα λάθη στη ζωή, τα λάθη που ποτέ δεν μπορείς να δικαιολογήσεις, είναι τα περιττά. Εκείνα, δηλαδή, που δεν έγιναν στην προσπάθεια της επίτευξης ενός στόχου, από δικό σου κακό υπολογισμό ή αδέξιο χειρισμό, αλλά έγιναν χωρίς λόγο, από σκέτη, στιγμιαία ανοησία. Αυτή είναι η περίπτωση του εφοπλιστή Πάνου Λασκαρίδη και των επίμαχων δηλώσεών του ότι οι εφοπλιστές μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον Πρωθυπουργό σαν λεκάνη τουάλετας. (Το έθεσα περιφραστικά και, δυστυχώς, χάθηκε η νατουραλιστική αμεσότητα της γλώσσας του πρωτοτύπου…)

Δεν είχε κανένα λόγο να προσθέσει αυτή τη δυνατή εικόνα στο επιχείρημά του ο Π. Λασκαρίδης και να το ακυρώσει. Ισως ο σκοπός του ήταν να πει ότι η εμπορική ναυτιλία δεν έχει ανάγκη το ελληνικό κράτος και, συνεπώς, ό,τι προσφέρει στο Δημόσιο μέσω δωρεών, κληροδοτημάτων κ.λπ., το προσφέρει από την καλή της την καρδιά. (Παρεμπιπτόντως, ο Π. Λασκαρίδης έχει δωρίσει δύο πλοία στο Πολεμικό Ναυτικό). Ο,τι και αν ήταν ο σκοπός του, όμως, με τη συγκεκριμένη εικόνα τον συνέτριψε.

Το ακόμη χειρότερο ήταν ότι άφησε εκτεθειμένο ολόκληρο τον εφοπλιστικό κόσμο, διότι στο επίμαχο απόσπασμα της συνέντευξής του ο Π. Λασκαρίδης αναφέρεται στον τομέα γενικώς και υποτίθεται ότι εξηγεί τη νοοτροπία του, δεν μιλά αποκλειστικά για τον εαυτό του ως επιχειρηματία. Κυρίως γι’ αυτό ήταν, λοιπόν, απαραίτητο να πάρει θέση η κυβέρνηση, όπως τελικά συνέβη μέσω της κυβερνητικής εκπροσώπου, η οποία χαρακτήρισε απαράδεκτες τις δηλώσεις και πρόσθεσε ότι «δεν επιδέχονται διόρθωση».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Π. Λασκαρίδης έχει καταλάβει το σφάλμα του – το φανερώνει η προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα στην επεξηγηματική δήλωσή του. Ομως η κ. Πελώνη το έθεσε πολύ σωστά, διότι η αποδοχή εκ μέρους της κυβέρνησης της διόρθωσης του Π. Λασκαρίδη θα ήταν πράξη πιο ταπεινωτική και από την κουβέντα που ξεκίνησε το όλο ζήτημα. Ο καθένας μπορεί να έχει για σένα τη γνώμη που θέλει και να τη λέει, επειδή του ξέφυγε ή επειδή το ήθελε – είναι δικαίωμά του. Οχι όμως να συναινείς αυτοβούλως στην κατάφωρη υποτίμηση της νοημοσύνης σου! Η απόδοχη της διόρθωσης θα έδινε την εντύπωση ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να καταπιεί παρόμοιες  προσβολές, εφόσον προέρχονται από ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες.

Αυτά τα ολίγα ως προς τη διόρθωση. Η συγγνώμη είναι άλλη υπόθεση, ιδιωτική. Υποθέτω ότι θα εκφραστεί προσωπικά και δεν αμφιβάλλω ότι θα γίνει δεκτή…

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Οπως ακριβώς η Ρωσία του Πούτιν, έτσι και το ΚΚΕ εξεπλάγη περισσότερο από την παρέμβαση (sic) της Δύσης στα εσωτερικά της Λευκορωσίας, παρά από την πράξη κρατικής τρομοκρατίας που την προκάλεσε: «Το σχέδιο των ΗΠΑ και της ΕΕ να παρεμβαίνουν ωμά στα εσωτερικά της Λευκορωσίας δεν μπορεί να κρυφτεί απ’ την απαράδεκτη ενέργεια της αναγκαστικής προσγείωσης του αεροσκάφους της Ryanair στο Μινσκ». Αυτή είναι η εισαγωγική πρόταση της ανακοίνωσης του ΚΚΕ για το συμβάν και τα λέει όλα – τα υπόλοιπα είναι οι γνωστές ιερεμιάδες κατά του καπιταλισμού, όπως ορίζει το λειτουργικό της Εκκλησίας τους.

Η υπεράσπιση που προθύμως προσφέρει το «ιστορικό» στον δικτάτορα της Λευκορωσίας είναι μία υπηρεσία που καλύπτει ένα σοβαρό κενό στην εκπροσώπηση του καθεστώτος του. Γιατί, αν ανατρέξουμε στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών, διαβάζουμε ότι από το 2004 και ύστερα η χώρα μας δεν διατηρεί πια πρεσβεία στο Μινσκ και η περιοχή καλύπτεται από την πρεσβεία μας στη Μόσχα. Το αντίστοιχο ισχύει και για τη Λευκορωσία, ο πρεσβευτής τους στη Σόφια καλύπτει και την Αθήνα. Επομένως, κάποιος έπρεπε να κάνει το γραφείο Τύπου του Λουκασένκο στην Αθήνα, μέχρι να πάρει μπροστά η πρεσβεία στη Σόφια…

Ελπίζω η υπηρεσία να υπέπεσε στην αντίληψη του Λουκασένκο και να ανταποδώσει, όταν έλθει η ώρα. Να τους προσκαλέσει, ας πούμε, το καλοκαίρι για διακοπές στα μαγευτικά θέρετρα της Λευκορωσίας, θα ήταν μια καλή ιδέα…

ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΤΑΨΙΟΥ

Ετσι λέγεται αυτό που χορεύει ο ΣΥΡΙΖΑ στην προανακριτική επιτροπή, με τον σύντροφο Χρ. Καλογρίτσα ή «μπροστινό» ή «σύντροφο» ή «Χρηστάκο», να μεγαλουργεί στο ντέφι…