Να ακούσουμε την ανησυχία των πολιτών για την οικονομία

Εγώ από τη δημοσκόπηση της Metron Analysis για το Mega δεν κρατάω τόσο τα γενικά πολιτικά.

Αυτά λίγο πολύ τα ξέρουμε.

Παρότι η κυβέρνηση εμφανίζει κάποια σημάδια φθοράς, ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να δώσει προοπτική και δεν κερδίζει από την όποια δυσαρέσκεια.

Όμως, για μένα το πιο βασικό είναι ότι σταδιακά η κοινή γνώμη αρχίζει και βγαίνει από το κλίμα της πανδημίας.

Να το πω διαφορετικά: δεν βγαίνουν μόνο οι άνθρωποι από την καραντίνα. Βγαίνουν και ανοιχτά ερωτήματα και προβλήματα.

Και αυτό αποτυπώνεται στο ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανησυχούν πλέον για την οικονομία περισσότερο και δεν κυριαρχείται η σκέψη τους από την πανδημία.

Επιμένω σε αυτό το σημείο: ανησυχούν.

Δεν είναι ούτε απελπισμένοι, ούτε πανικόβλητοι. Από ορισμένες απόψεις έχουν και μια αισιοδοξία.

Όμως, η ανησυχία υπάρχει.

Και απόλυτα λογικό αν δούμε το οικονομικό τοπίο.

Από μια άποψη, θα έλεγε κανείς ότι υπάρχουν αρκετοί λόγοι αισιοδοξίας: η έξοδος από την «καραντίνα» θα σημάνει μια άνοδο της οικονομικής δραστηριότητας.

Τα μέτρα που ελήφθησαν μέχρι τώρα βοήθησαν νοικοκυριά και επιχειρήσεις να αποφύγουν τα χειρότερα και να έχουν και αποταμίευση που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει την οικονομική δραστηριότητα.

Υπάρχει ο ορίζοντας και του Ταμείου Ανάκαμψης και του νέου ΕΣΠΑ.

Όμως, υπάρχουν και λόγοι ανησυχίας: νοικοκυριά και επιχειρήσεις θα αρχίσουν να αντιμετωπίζουν σταδιακά ένα «κανονικό» οικονομικό και φορολογικό περιβάλλον, χωρίς τις διευκολύνσεις και ενισχύσεις που υπήρχαν μέχρι τώρα.

Δεν γνωρίζουμε πόση θα είναι η φετινή τουριστική κίνηση και ο τουρισμός είναι βασική πλευρά της οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα μας.

Δεν γνωρίζουμε πόσες επιχειρήσεις θα μπορέσουν να ξεκινήσουν ξανά, ούτε εάν οι καταναλωτές θα μείνουν επιφυλακτικοί.

Οι ευρωπαϊκοί πόροι θα αρχίσουν σταδιακά να εισρέουν και το πρώτο διάστημα θα αποτελούν περισσότερο προσδοκία παρά πραγματικότητα.

Οι δρομολογημένες επενδύσεις είναι σημαντικές αλλά και αυτές θα απλωθούν σε βάθος χρόνου.

Και κάποια στιγμή, η Ευρώπη θα αρχίσει ξανά να σκέφτεται με όρους «δημοσιονομικής πειθαρχίας».

Την ίδια στιγμή ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν ακόμη ανοιχτές πληγές στην οικονομία. Η ανεργία είναι μία από αυτές. Οι χαμηλές αποδοχές είναι μια άλλη.

Όλα αυτά διαμορφώνουν αυτό το κλίμα ανησυχίας για το οποίο μίλησα.

Και το οποίο θα γίνεται εντονότερο όσο επιστρέφουμε στην «κανονικότητα».

Που δεν θα έχει μόνο ανοιχτή εστίαση και ελεύθερες μετακινήσεις, αλλά και λογαριασμούς και φόρους και έξοδα και ερωτήματα για το μέλλον.

Εκεί θα μετατοπίζεται και η ουσιαστική πολιτική συζήτηση.

Και εκεί θα κρίνεται ποιος μπορεί πραγματικά να δώσει προοπτική και ελπίδα σε αυτή την κοινωνία.