Είδες «#MeToo» ο Τζαβάρας;

Ποιός θα το έλεγε; Ποιος θα φανταζόταν ποτέ ότι το έσχατο, το απονενοημένο διάβημα του Κώστα Τζαβάρα, η αυτοθυσία της σταδιοδρομίας του για χάρη της Μουσειολογίας Πύργου, θα δημιουργούσε ένα κίνημα τύπου #MeToo, με Φώφη (επάγγελμα Γεννηματά) και Τσίπρα να πραγματοποιούν συναντήσεις με τοπικούς παράγοντες και προσκυνήματα στην Ηλεία, με σκοπό τη σωτηρία των ανωτάτων σπουδών Μουσειολογίας στον Πύργο.

Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ δέχθηκε στη Βουλή αντιπροσωπεία τοπικών παραγόντων, χαρακτήρισε την απόφαση κατάργησης του συγκεκριμένου τμήματος απαράδεκτη και τιμωρητική για την περιοχή, δεσμεύθηκε δε ότι «θα υπερασπιστούν με κάθε τρόπο» το δικαίωμα της Ηλείας για τη θέση της στον χάρτη της ανωτάτης εκπαίδευσης. (Τέλος, δηλαδή, στα σχέδια των πασόκων για καλοκαιρινές διακοπές. Θα περάσουν το καλοκαίρι σε μυστικά στρατόπεδα εκπαιδευόμενοι για ανταρτοπόλεμο στην Ηλεία…)

Κατόπιν αυτού, ο Τσίπρας δεν μπορούσε παρά να πλειοδοτήσει. Πήγε ο ίδιος περιοδεία στην Ηλεία, πραγματοποίησε προσκύνημα στο Τμήμα Μουσειολογίας, φρόντισε μάλιστα να το πει στη συνέντευξη Τύπου ότι, ενώ οι τοπικοί παράγοντες είχαν ζητήσει συνάντηση μαζί του στη Βουλή, εκείνος προτίμησε να κατεβεί αυτοπροσώπως στην περιοχή. Και αυτός έκρινε ως εκδικητική ενέργεια την κατάργηση του τμήματος, ζήτησε δε να ανακληθεί η σχετική απόφαση και να ξεκινήσει «ουσιαστική διαβούλευση για να δούμε ποιο είναι το μέλλον της περιοχής και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας» – δηλαδή, ό,τι κάναμε μέχρι τώρα.

Το απροσδόκητο κίνημα συμπαράστασης στον Κ. Τζαβάρα υπαγορεύεται, κατ’ αρχάς, από την κοινή επιδίωξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης να εκμεταλλευτούν ρήγματα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ. Για χάρη, όμως, ενός τακτικού πλεονεκτήματος αμφίβολης αξίας (πόσο θα αντέξει ο Τζαβάρας στο βουνό;), ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ με την κοινή θέση τους στο ζήτημα εκθέτουν τον βαθύ συντηρητισμό της στρατηγικής τους για την Ανωτάτη Παιδεία στην Ελλάδα.

Κατά πρώτον, υποστηρίζοντας τη διατήρηση πανεπιστημιακού τμήματος, με μέσο όρο εισαγωγής φοιτητών το 1,7 με άριστα το 20 και ποσοστό αποφοίτησης 3% ετησίως (αυτά είναι τα ακριβή στοιχεία, όχι εκείνα που είχα στο σημείωμα του περασμένου Σαββάτου), παραδέχονται ότι ως πρώτιστο σκοπό της Ανωτάτης Παιδείας αντιλαμβάνονται τις περιφερειακές οικονομικές δραστηριότητες που προκύπτουν από τη λειτουργία των κτιριακών εγκαταστάσεων! Η επένδυση στα καφενεία και σουβλατζίδικα, κατ’ αυτούς, υπερτερεί της επένδυσης στην πρόοδο της κοινωνίας μέσω της καλής παιδείας.

Δεύτερον, υποστηρίζουν ένα σύστημα το οποίο υπηρετεί την αδικία, μέσω της εξίσωσης. Διότι εφόσον ο φοιτητής με μέσο όρο εισαγωγής το 1,7 χρηματοδοτείται όπως και ο αριστούχος του 18, η αδικία στη χρηματοδότηση είναι προφανής. Οι άξιοι στερούνται πόρους, προκειμένου να συντηρούνται πλασματικοί φοιτητές. Το σύστημα αυτό δεν βοηθά τους υστερούντες, αντιθέτως τους παγιδεύει σε μια ψεύτικη κατάσταση (π.χ., σπουδάζω Μουσειολογία στον Πύργο…) και μάλλον τιμωρεί τους αριστούχους. Είναι σοσιαλισμός της βαρβαρότερης μορφής.

Τρίτον, το σύστημα υπέρ του οποίου ο Τζαβάρας θυσιάζει τα όνειρά του για τούτο τον τόπο και για το οποίο κόπτονται Φώφη και Τσίπρας, εκφράζει μία διαφορετική αντίληψη για το γενικό συμφέρον. Γι’ αυτούς, γενικό συμφέρον δεν είναι τα σωρευτικά οφέλη που θα προκύψουν μακροπρόθεσμα, αλλά το άθροισμα των πολλών τοπικών μικροσυμφερόντων.

Αυτά τα τρία στοιχεία φτιάχνουν τη στρατηγική της Αριστεράς, της ριζοσπαστικής του ΣΥΡΙΖΑ και της σαχλής του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, για την Ανωτάτη Παιδεία. Απορώ με το θράσος που τους επιτρέπει να ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν την πρόοδο…

Για τον κ. Κώστα, όμως, τον Τζαβάρα, χαίρομαι! (Το οριστικό άρθρο μπροστά από το επίθετο είναι πασοκικό προνόμιο και του απονέμεται αριστίνδην…) Ενώ η έξοδός του από το έργο έλεγες ότι θα είχε κάτι από τη θλίψη του τέλους που έχει ο σαιξπηρικός Falstaff, που απλώς ξεθωριάζει και σβήνει (με τους όρους του Μακάρθουρ), τελικά το αποχαιρετιστήριο πάρτι του κ. Κώστα θα το θυμόμαστε για καιρό με τόσες συμμετοχές διασημοτήτων. Εφυγε σαν καβαφικός Αντώνιος, με ένα ολόκληρο θίασο (τσίρκο) να τον ακολουθεί και να τον αποχαιρετά. Ποιος τη χάρη του!