Επαγρύπνηση

Nα θυμόμαστε, έγραφα χθες, και αναφερόμουν τόσο στα θύματα της κρατικής τρομοκρατίας, που συχνά θυσιάζονται για άλλη μια φορά στο όνομα της ρεαλπολιτίκ, όσο και στους θύτες, δεξιούς, αριστερούς, εκλεγμένους, μη εκλεγμένους, αδιάφορο. Δεν φτάνει όμως αυτό. Πρέπει να θυμόμαστε κι εκείνους που υποστηρίζουν τους θύτες. Στο όνομα του αντιιμπεριαλισμού, του αντιισλαμισμού, της συνωμοσιολογίας ή απλώς της βλακείας.

Τους θυμάμαι στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Ενώ όλος ο πλανήτης έβλεπε ότι ο βασικός εγκέφαλος της εθνοκάθαρσης ήταν ο Μιλόσεβιτς, εκείνοι θεωρούσαν ότι αδικημένοι, παρεξηγημένοι, ξαναπροδομένοι, ήταν οι Σέρβοι. Εσφαζαν οι σερβικές δυνάμεις στη Σρεμπρένιτσα, πολιορκούσαν και βομβάρδιζαν το Σαράγεβο, κι εκείνοι ισχυρίζονταν ότι επρόκειτο για δυτική προπαγάνδα, σχεδίαζαν μουσουλμανικά τόξα και έλεγαν ότι αυτοβομβαρδίζονταν οι Μουσουλμάνοι για να προκαλέσουν την επέμβαση της Δύσης. Κι όταν έγινε τελικά αυτή η επέμβαση για να σταματήσει η βαρβαρότητα, κατήγγειλαν τον Κλίντον ότι έβαψε τα χέρια του με αίμα και κατηγόρησαν τον Κον-Μπεντίτ και τους διανοούμενους που τον υποστήριξαν ότι ήταν πουλημένοι.

Τους συνάντησα στη συνέχεια σε όλες τις μεγάλες κρίσεις, σε διάφορες εκδοχές, με διάφορα προσωπεία. Επώνυμοι και ψευδώνυμοι, μεγαλοκομματικοί, μικροκομματικοί ή ελεύθεροι σκοπευτές. Ηταν κατά των εξεγέρσεων στις χώρες του παλιού σοβιετικού συνασπισμού, επειδή τους εξεγερμένους τους πλήρωναν οι Αμερικάνοι. Ηταν κατά των εξεγέρσεων και στις αραβικές χώρες, επειδή θα επωφελούνταν οι τζιχαντιστές. Οταν ο Ασαντ επετίθετο με χημικά εναντίον του ίδιου του λαού του, αμφισβητούσαν τα ευρήματα των ειδικών και τις έρευνες των μέσων ενημέρωσης, «έλα τώρα», έλεγαν, «λες και είμαστε αφελείς, λες και δεν είδαμε τον βρώμικο ρόλο των δημοσιογράφων στο Ιράκ…».

Είναι οι ίδιοι τώρα που έχουν αποδυθεί σε μια εκστρατεία δυσφήμησης του Ρόμαν Προτάσεβιτς, δημοσίευσαν μάλιστα και fake φωτογραφία του με κράνος των SS, και το έκαναν ακριβώς την ώρα που συνελήφθη όπως συνελήφθη από τους μπράβους του Λουκασένκο. Δεν υποστηρίζουν αναγκαστικά τον τελευταίο, όχι, θεωρούν όμως ότι οι κατήγοροί του δεν είναι καλύτεροι απ’ αυτόν, άρα δεν δικαιούνται να μιλούν. Λογοκρίθηκε από το ΑΠΕ το νεοναζιστικό παρελθόν του λευκορώσου αντικαθεστωτικού, φώναζε ένας χθες, που είχε εκτεθεί την προηγουμένη επειδή δεν είχε ενημερωθεί ότι η επίθεση στον Μπακογιάννη είχε λήξει, οι καταγγελίες για τον δήθεν ψεύτικο εμβολιασμό ήταν μούφα. Ο χαρακτηρισμός «νεοναζί», πάλι, έχει πέραση στην πάντα ατίθαση και πάντα υποψιασμένη ελληνική κοινωνία, έτσι είχαν χαρακτηριστεί και οι Ουκρανοί που είχαν ξεσηκωθεί το 2014 κατά του Γιανουκόβιτς, να είναι καλά το Διαδίκτυο, να ανατρέχουμε, να θυμόμαστε και να γελάμε – ή να κλαίμε.

Δεν ξέρω αν η συνεργασία του Facebook με το Γαλλικό Πρακτορείο θα βοηθήσει στο να καθαρίσει λίγο το τοπίο, τα Ellinika Hoaxes κάνουν εδώ και καιρό μεθοδική και αποτελεσματική δουλειά, αλλά η παραπληροφόρηση είναι σύνθετο ζήτημα, η επαγρύπνηση πρέπει να είναι συνεχής.