Σοσιαλιστική Αφανής

Περισσότερο ως αστείο εις βάρος του Γιώργου Παπανδρέου μου φάνηκε στην αρχή παρά ως κάτι σοβαρότερο. Εννοώ τις «πληροφορίες», που αμέσως διαψεύστηκαν από αμφότερες τις πλευρές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ενταχθεί στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Φαντάσου, φίλε μου! Υπάρχει, λοιπόν, κάποιος που θέλει να ενταχθεί στη Σοσιαλιστική Διεθνή…

Αστείο. Ταυτοχρόνως όμως το λες και εξυπηρέτηση προς τον ΓΑΠ, καθώς από αυτό μαθαίνουμε: α) ότι υπάρχει η Σοσιαλιστική Διεθνής, μολονότι έχει προ πολλού περιέλθει σε κατάστασης αφανείας· β) ότι ο Γιώργος εξακολουθεί να προεδρεύει της Διεθνούς – δηλαδή, η Διεθνής υπάρχει, αλλά είναι σαν να μην υπάρχει.

Αναρωτιέμαι πόσα χρόνια έχουν περάσει από την προηγούμενη φορά που μία μνεία στη Σοσιαλιστική Αφανή (όπως θα έπρεπε να λέγεται σωστότερα) κατάφερε να βρεθεί για μία μέρα στην πολιτική επικαιρότητα, έστω και μιας μικρής χώρας όπως η δική μας. Ουδείς έχει ασχοληθεί για χρόνια με τη συγκεκριμένη οργάνωση, η οποία έχει εξελιχθεί σε μία τριτοκοσμική Βαλχάλα συνταξιούχων αφρικανών πολιτικών, που βλέπεις στα πρόσωπά τους το παράπονο ότι η ζωή δεν τους έδωσε την ευκαιρία να κάνουν μια ωραία δικτατορία στη χώρα τους.

Αν πράγματι στον ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν κάποια στιγμή ότι ενδεχόμενη ένταξή τους στη Σοσιαλιστική Αφανή θα μπορούσε να εξαργυρωθεί σε ψήφους από το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, τότε η απελπισία τους πρέπει να καλπάζει ανεμπόδιστη…

ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ

Συμβαίνει συχνά μεταξύ απατεώνων το ξεκατίνιασμα, όταν τα συμφέροντά τους συγκρουσθούν ανεπανόρθωτα. Δεν είναι κάτι πρωτοφανές, λοιπόν, η προθυμία με την οποία ο άλλοτε πανίσχυρος μυστικοσύβουλος εκθέτει την ελαφρότητα του πρώην αφεντικού του και πάντα πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου, Μπόρις Τζόνσον, με όσα καταθέτει σε επιτροπή της Βουλής των Κοινοτήτων. Κάτι παρεμφερές μεταξύ πρώην συντρόφων εκτυλίσσεται στην Προανακριτική της δικής μας Βουλής, θυμίζω.

Δεν θα σταθώ στην ουσία των αποκαλύψεων του Ντομινίκ Κάμινγκς – διότι ποιος αμφέβαλλε ποτέ για την επιπολαιότητα του Μπόρις Τζόνσον; Θα επισημάνω μόνο δύο λεπτομέρειες ιδιαίτερης αξίας από την κατάθεσή του. Πρώτον, την ωραιότερη μεταφορά που έχει διατυπωθεί ποτέ (όσο έχω γνώση, βέβαια…) για τον Μπόρις Τζόνσον: «Κανένας» είπε ο πρώην κονσιλιέρε «δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα με το πρόβλημα του πρωθυπουργού, σαν ένα καρότσι του σουπερμάρκετ που κοπανιέται από τη μια στην άλλη πλευρά του διαδρόμου με τα ράφια». Δεν μπορεί να υπάρξει πιο ακριβής, περιεκτική, δυνατή και εύληπτη εικόνα για το χαοτικό από πάσης απόψεως και αλλοπρόσαλλο ον, που είναι σήμερα πρωθυπουργός της Βρετανίας!

Το δεύτερο είναι η κουβέντα που του είπε κάποτε ο ίδιος ο Μπόρις Τζόνσον, σχολιάζοντας το διοικητικό σύστημα γύρω από το πρωθυπουργικό αξίωμα: «Φοβάμαι περισσότερο εσάς και τη δυνατότητά σας να σταματήσετε το χάος παρά το ίδιο το χάος. Το χάος σημαίνει ότι ο καθένας θα στραφεί σε μένα ως τον επικεφαλής». Θα ξεχώριζα το απόσπασμα αυτό ως τη συνοπτικότερη και πιο καίρια περιγραφή της ναρκισσιστικής εμπειρίας. Είμαι βέβαιος ότι ο Βαρουφάκης θα δάκρυζε με την ποίησή της, καθώς θα αναγνώριζε τον εαυτό του…

Αντιπαθέστατος και αχώνευτος ο Κάμινγκς, όπως επίσης συνυπεύθυνος σε πολλά από τα λάθη του Τζόνσον, έχει όμως τον τρόπο του με τις λέξεις. Αν βγάλει βιβλίο με τις εμπειρίες του από την Ντάουνινγκ Στριτ, θα το αγοράσω μόνο για την απόλαυση της ανάγνωσης. Το δηλητήριο είναι για το κείμενο ό,τι το αλατοπίπερο για το φαγητό…

ΣΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΤΑ ΜΕΡΗ

Επικοινώνησε μαζί μου φίλος από το υπουργείο Πολιτισμού, για να με διαβεβαιώσει ότι τον διάλογο του Αλέξη Τσίπρα με την υπουργό δεν τον διοχέτευσε στη δημοσιότητα η κ. Μενδώνη. Ηταν αρκετοί οι παρόντες στην ωραία σκηνή, μου είπε ο φίλος και δεν έφερα αντίρρηση, αφού άλλωστε το σχετικό σημείωμα της στήλης διατύπωνε μια υπόθεση και τίποτε περισσότερο. Μένω εντυπωσιασμένος, παρ’ όλα αυτά, από το ότι μπορεί να υπάρχει κάποιος άλλος που τρέφει ακόμη πιο θερμά αισθήματα για τον Αλέξη από αυτά της κ. Μενδώνη…