ΚΚΕ: Ερώτηση ευρωβουλευτών για τα θύματα της πανδημίας σε ιδρύματα ΑμεΑ και οίκους ευγηρίας

«Τις εγκληματικές ευθύνες ΕΕ-αστικών κυβερνήσεων για τα θύματα της πανδημίας στους οίκους ευγηρίας και τα ιδρύματα για τα ΑμεΑ», αποκαλύπτει, σύμφωνα με σχετική ενημέρωση, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με ερώτηση του ευρωβουλευτή του κόμματος, Λευτέρη Νικολάου-Αλαβάνου, προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

«Σύμφωνα με μελέτη του London School of Economics, κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας COVID-19 και με βάση στοιχεία από την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία και το Βέλγιο, περίπου το 50% των θανάτων έλαβε χώρα σε οίκους ευγηρίας», αναφέρεται σχετικά.

Επιπλέον, αντίστοιχες μελέτες, κατά τους θερινούς μήνες του 2020, στο Βέλγιο, στη Σλοβενία, αλλά και στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, σύμφωνα με το European Disability Forum, «καταγράφουν υψηλότατα ποσοστά θανάτων μεταξύ των νοσηλευόμενων ΑμεΑ. Τα ποσοστά αυτό είναι μεγαλύτερα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις του χώρου, σε σχέση με τις δημόσιες δομές, όπως φανερώνουν μελέτες που έγιναν στην Αγγλία και την Ουαλία, την περίοδο του δεύτερου κύματος», τονίζει η ΕΟ του ΚΚΕ.

Προσθέτει ότι «τα πρώτα ενδεικτικά στοιχεία και στην Ελλάδα δείχνουν ότι η κατάσταση είναι ανάλογη, με τους 13 νεφροπαθείς ασθενείς νεκρούς σε ιδιωτική κλινική (Ταξιάρχαι) και τους 25 νεκρούς στο γηροκομείο στο Ασβεστοχώρι στη Β. Ελλάδα».

Και επισημαίνει ότι «τη στιγμή που ο ΠΟΥ εκτιμά ότι οι πραγματικοί θάνατοι από COVID-19 μπορεί να είναι διπλάσιοι από εκείνους που έχουν μέχρι στιγμής καταγραφεί και ο ECDC παρουσιάζει στις 31/03/21 ελλιπή στοιχεία για τουλάχιστον 12/27 χώρες της ΕΕ, είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι δεν έχει διερευνηθεί μέχρι τώρα το πόσα ήταν τα θύματα από τις πολλές συρροές κρουσμάτων σε ιδρύματα στην Ελλάδα, όσο και σε επίπεδο ΕΕ».

«Τα ιδρύματα και οι οίκοι ευγηρίας αποτελούν «υγειονομικές βόμβες», εξαιτίας των τραγικών επιπτώσεων της λειτουργίας τους με επιχειρηματικά κριτήρια, του κυνηγητού του κέρδους, της εμπορευματοποίησης των αναγκών των ΑμεΑ, των ηλικιωμένων και των οικογενειών τους», καταγγέλλει η ομάδα ευρωβουλευτών του ΚΚΕ, αναφέροντας ότι αυτό οφείλεται στα αποτελέσματα «της στρατηγικής ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων, της υποχρηματοδότησης, της διαιώνισης των ελλείψεων προσωπικού και μέσων προστασίας, τη γενίκευση της επιχειρηματικής δράσης».

Και καταλήγει ότι «αυτά, σε συνδυασμό με το υπεράριθμο των περιθαλπόμενων σε σχέση με τις δυνατότητες των δομών και την αντικειμενικά περιορισμένη ικανότητα μέχρι και ολική ανικανότητα των φιλοξενουμένων να αυτοεξυπηρετηθούν, είχαν σαν αποτέλεσμα τις εκατόμβες των νεκρών», ενώ σημειώνει πως, ακόμα και τώρα, «αστικές κυβερνήσεις αρνούνται να πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας, να επιτάξουν τον ιδιωτικό τομέα Υγείας-Πρόνοιας, να στελεχώσουν τις δομές, να διεξάγουν μαζικά και επαναλαμβανόμενα τεστ, να εξασφαλίσουν άμεσα όλα τα διαθέσιμα και ασφαλή εμβόλια δωρεάν για όλους».

«Στην πράξη, αποδεικνύεται πως στα πλαίσια του καπιταλισμού, δεν μπορεί να υπάρχει προστασία της υγείας, της ίδιας της ζωής των εργαζόμενων, των βιοπαλαιστών της πόλης και του χωριού και ιδιαίτερα ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, όπως είναι οι ανάπηροι, οι χρόνια πάσχοντες και οι ηλικιωμένοι. Ενώ ταυτόχρονα συντελείται τεράστια πρόοδος στην επιστήμη και την τεχνολογία, δεν καρπώνεται το όφελός της ο λαός», επισημαίνει η ΕΟ του ΚΚΕ.

Βάσει αυτών, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ υπέβαλε τα εξής ερωτήματα προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

• Διαθέτει στοιχεία και αν ναι, ποια είναι αυτά, για τα κρούσματα και τους θανάτους ηλικιωμένων και ΑΜΕΑ σε ιδρύματα και οίκους ευγηρίας και ιδιαίτερα στα ιδιωτικά σε κάθε χώρα και συνολικά;
• Διαθέτει στοιχεία για τις επιπτώσεις στην υγεία των χρονίως πασχόντων, που αναγκάστηκαν να μείνουν χωρίς τις απαιτούμενες εξετάσεις και θεραπείες για πάνω από ένα χρόνο, λόγω της μετατροπής του συστήματος υγείας σε σύστημα της «μιας νόσου;».
• Πώς τοποθετείται η Επιτροπή στο αίτημα του εργατικού-λαϊκού κινήματος, των υγειονομικών, του αγωνιστικού αναπηρικού κινήματος, για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις κρατικές δομές, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, και για την ανάγκη επίταξης του ιδιωτικού τομέα;