Κανόνες

Στις 7.47 προχθές το βράδυ, το πρακτορείο Reuters έστειλε με τον χαρακτηρισμό του επείγοντος το εξής τηλεγράφημα: «Ο Μπλίνκεν λέει ότι είχε μακρά συνομιλία με τον Σίσι της Αιγύπτου για τα ανθρώπινα δικαιώματα». Η πρώτη αντίδραση του δημοσιογράφου που διαβάζει κάτι τέτοιο είναι ότι έγινε κάποιο λάθος: πώς μπορεί ο συμπαθής αμερικανός υπουργός Εξωτερικών να συζήτησε ακριβώς αυτό το θέμα – και μάλιστα επί μακρόν – με τον δυνάστη μιας χώρας όπου εξαφανίζεται ένας άνθρωπος ανά οκτάλεπτο; Η δεύτερη αντίδραση είναι ένα ηχηρό γέλιο: όχι, δεν διάβασα λάθος, είναι το σύντομο ανέκδοτο της ημέρας. Χρειάστηκε να περάσουν δέκα λεπτά για να διευκρινίσει το πρακτορείο ότι αυτό που βασικά ενδιέφερε τον αρχηγό του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν η τύχη των Αμερικανών που κρατούνται στην Αίγυπτο.

Ας μην παίζουμε όμως με το κεφάλι μας ούτε με τα εθνικά συμφέροντα. Ο Σίσι είναι στενός μας σύμμαχος, ο έλληνας Πρωθυπουργός έχει χαρακτηρίσει τη συνεργασία με την Αίγυπτο και την Κύπρο «θεμέλιο ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας» (μάλλον δεν αναφερόταν στους Αιγύπτιους) και είναι πιθανό πως αν ο Σίσι περιλαμβανόταν στις ελληνικές δημοσκοπήσεις, θα σάρωνε ακόμη και τον Μακρόν.

Θα ήταν άδικο, επιπλέον, να αναφερθούμε στην υποκρισία μόνο του Μπλίνκεν και να αφήσουμε έξω την πλέον ένθερμη υπέρμαχο των κανόνων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη. Η Ανγκελα Μέρκελ είναι εκείνη που επέμεινε να υπογραφεί η πρόσφατη επενδυτική συμφωνία της ΕΕ με την Κίνα, παρά τις κατάφωρες παραβιάσεις των διεθνών κανόνων από το καθεστώς του Πεκίνου. Η Ανγκελα Μέρκελ είναι εκείνη που βάζει φρένο στη δράση της ΕΕ κατά του Ορμπαν επειδή η Ουγγαρία είναι ένας στρατηγικός κόμβος για τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία. Η Ανγκελα Μέρκελ είναι εκείνη που επιμένει να ολοκληρωθεί ο αγωγός Nord Stream 2, παρά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Μόσχα, παρά τις δολοφονίες αντικαθεστωτικών στο εξωτερικό και τη σύλληψη του Ναβάλνι, παρά τη ρωσική ανάμειξη σε δυτικές εκλογές και τις κυβερνοεπιθέσεις που καθοδηγούνται από το Κρεμλίνο.

Είναι σκληρό, και δεν το γράφει κάποιος με αντιγερμανικές εμμονές αλλά ο πολύ έγκυρος Φίλιπ Στίβενς των Financial Times: «Η Μέρκελ δεν δικαιούται να παραπονείται αν άλλοι τη θεωρούν σύμμαχο των απολυταρχών».

Μπορεί να φαίνονται ρομαντικά ή αφελή όλα αυτά, αλλά δεν είναι. ‘Η, τουλάχιστον, δεν είναι αν πράγματι μας προκαλεί απέχθεια η αεροπειρατεία που διέταξε ο Λουκασένκο με σκοπό να συλλάβει έναν δημοσιογράφο. Θα επιβληθούν πράγματι αυστηρές κυρώσεις στο καθεστώς του Μινσκ ή απλώς μερικές αεροπορικές εταιρείες θα αποφεύγουν για ένα διάστημα τον λευκορωσικό εναέριο χώρο μέχρις ότου διαπιστώσουν ότι κάτι τέτοιο κοστίζει πολλά χρήματα και επιστρέψουν στην κανονικότητα; Θα δείξει πυγμή η Ενωση ή θα πέσει για άλλη μια φορά θύμα των αντιμαχόμενων συμφερόντων και των διαφορετικών ιστοριών των μελών της;