«Γολγοθάς» η επόμενη μέρα μετά τη φυλακή – Συγκλονιστική μαρτυρία αποφυλακισμένου

Σε αδιέξοδο βρίσκεται η πλειοψηφία των αποφυλακισμένων στην Ελλάδα. Η επόμενη μέρα μετά τη φυλακή, αποτελεί έναν ακόμη γολγοθά για την κοινωνική τους επανένταξη. Η κοινωνική οργάνωση ΑΡΣΙΣ έχει δημιουργήσει ένα σκαλοπάτι μετάβασης στην κοινωνία για τους αποφυλακισθέντες.

Συγκλονιστικά είναι όσα λέει στην κάμερα της ΕΡΤ 3 αποφυλακισμένος, για τα όσα βίωσε μόλις άνοιξε η πόρτα της φυλακής.

Ο Μάικ ζει για 20 χρόνια στην Ελλάδα, όπου έκανε οικογένεια. Ένα λάθος τον οδήγησε στη φυλακή και εξέτισε 2,5 χρόνια ποινή. Μετά την αποφυλάκισή του, η κοινωνία έδειξε το σκληρό της πρόσωπο, εμποδίζοντας κάθε προσπάθειά του για επανένταξη.

“Είναι πάρα πολύ δύσκολο, επειδή μόλις αποφυλακιστείς μέχρι και η οικογένειά σου σε απομακρύνει”, αναφέρει χαρακτηριστικά. “Δεν σε θέλουν κοντά τους επειδή πιστεύουν ότι η φυλακή είναι τόσο κακό που δεν πρέπει να έχεις επαφή μαζί τους και σε αποφεύγουν. Επειδή το ζήσαμε αυτό ξέρω ότι ως άνθρωποι κάνουμε λάθη. Αυτό ήταν ένα λάθος που έκανα στη ζωή μου και δεν σημαίνει ότι θα τιμωρηθώ για όλη μου τη ζωή”.

Αίσιο τέλος

Αυτή είναι η πραγματικότητα, όπως τη βιώνουν σχεδόν όλοι οι αποφυλακισμένοι. Ο Μάικ βγήκε από το αδιέξοδο χάρη στο πρόγραμμα επανένταξης της ΑΡΣΙΣ που υποστηρίζεται από την περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ. Μέσα από αυτό κατάφερε να βρει δουλειά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΡΣΙΣ, όπως παρουσιάστηκαν σε πρόσφατη ημερίδα, οι συνθήκες επανένταξης για όσους ήταν στη φυλακή είναι δύσκολες. Υστερούν στην εκπαίδευση, καθώς το 6% είναι αναλφάβητοι και το 60% που υποδέχεται η οργάνωση, απόφοιτοι δημοτικού και γυμνασίου. Οι συνθήκες επιδεινώνονται, καθώς οι περισσότεροι δεν έχουν σπίτια, το 33% φιλοξενείται σε γνωστούς και φίλους, το 26% ζει στο δρόμο και το 6% σε δομές φιλοξενίας.

Σύμφωνα με ψυχολόγους, το μόνο που ζητούν οι αποφυλακισμένοι είναι να νιώσουν ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θα μπορούν να τους στηρίξουν στα πρώτα τους βήματα, ώστε να οργανώσουν τη ζωή τους και να κάνουν μία επανεκκίνηση, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι να τα καταφέρουν χωρίς υποστήριξη.