Ο ακομπλεξάριστος αυταρχισμός της πανδημίας

«Λαοθάλασσα στο Γκάζι», μου λέει προ ημερών φίλος συνομήλικος.

«Όλο τα νέα παιδιά  χωρίς μάσκα και τέρμα η μουσική!»

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν «η καθωσπρέπει», σοκ! Η δεύτερη ήταν να συμφωνήσω μαζί του όπως επιβάλλεται στους μεσήλικες :«Μα να μην προσέχουν καθόλου;»

Η τρίτη, η καλύτερη και πιο καθυστερημένη είχε μια αντιστροφή: Είναι τόσο παράλογα τα παιδιά, στα οποία είμαστε όλοι έτοιμοι να ρίξουμε το φταίξιμο; Πρόκειται για την ομάδα πληθυσμού που το ίδιο το κράτος εμβολιάζει τελευταία γιατί εκτιμά πως ο κίνδυνος που διατρέχουν είναι χαμηλός. Γιατί να μην ανασάνει ο 20χρονος;

Η γιαγιά του και οι ευπαθείς γύρω του οφείλουν να έχουν εμβολιαστεί! Αν δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν αρχίζει να είναι  ευθύνη τους να προσέξουν. Τα εμβολιαστικά κέντρα είναι ορθάνοιχτα , τα εμβόλια διαθέσιμα, έτσι θα ζήσουμε από εδώ και πέρα όμως τα lockdowns μας άφησαν περίεργα κουσούρια .

Υιοθετήσαμε χωρίς να το καταλάβουμε «έναν αποενοχοποιημένο, ακομπλεξάριστο αυταρχισμό», είχε δίκιο ο Πασκάλ Μπρυκνέρ ,που τα έλεγε στην αρχή της πανδημίας. Μας έχει «κολλήσει» και δεν φεύγει, ακόμη και τώρα που είμαστε πια στο τελευταίο στάδιο.

Υπάρχει και μια βαθύτερη επιθυμία της κοινωνίας να κρατήσει τα καλά της πανδημίας που την βόλεψαν.

Στην Αμερική, όπου η ανεργία δεν είναι σε ευρωπαϊκά επίπεδα, υπάρχει κύμα  εργασιακής άρνησης.

Κάποιοι  δεν θέλουν  να επιστρέψουν  στα γραφεία τους και  προτάσσουν ως επιχείρημα πως πρέπει να εμβολιαστούν «πρώτα όλοι» τους οι συνάδελφοι .

Άλλοι παραιτούνται μαζικά γιατί συνειδητοποίησαν  πως η εργασία εκτός σπιτιού τελικά δεν τους συμφέρει ή δεν τους ικανοποιεί .

Ας επιστρέψουμε όμως στον Έλληνα «αρνητή της ελευθερίας»,  μήπως τελικά  έπεσαν κωμικά έξω οι συνωμοσιολόγοι ; Μήπως αντί να μετατραπούμε σε πειθήνια όργανα, γίναμε «χουντόσποροι» του προστατευτικού ολοκληρωτισμού της πανδημίας;

Το να μην επιθυμείς να δεις πως έρχεται η κανονικότητα καθώς  πλέον τα ποσοστά εμβολιασμού είναι υψηλά -είναι σαν να  αναγκάζεις κάποιον  να οδηγεί με ταχύτητα   10 χιλιομέτρων την ώρα επειδή, «άλλοι» δεν φοράνε ζώνη ή κράνος !

Όχι, δεν θα είμαστε ποτέ απολύτως ασφαλείς ,ο καθένας ας προστατεύσει τον εαυτούλη του πλέον. Το κανονικό είναι να αφήσουμε πίσω μας, στο εγγύς μέλλον, τα παραλυτικά για την κοινωνία μέτρα, ας το χωνέψουμε .

Άκουσα τον υφυπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Γ. Γεωργαντά, προ ημερών που ανακοίνωσε πως: «Είμαστε κοντά στο 70% ή και πάνω από το 70% εμβολιασμών σε όλες τις ηλικιακές ομάδες εάν συνυπολογιστούν και τα προγραμματισμένα ραντεβού», ομολογώ πως δεν το περίμενα , οι συζητήσεις με πεσιμιστές φταίνε. Λένε πως «δεν πάμε καλά» σε κάποιες ηλικίες, τελικά όμως που βρισκόμαστε; Αν έχουμε αγγίξει αυτό το ποσοστό εμβολιασμών που θα αδειάσει τις ΜΕΘ, σε ικανοποιητικό επίπεδο και θα κρατήσει τον πληθυσμό εκτός νοσοκομείων, τότε πόσους μήνες, εβδομάδες ή μέρες  έχουμε ακόμη μπροστά μας ;

Πότε θα μπορούμε  να ανασάνουμε ελεύθερα χωρίς να τρέμουμε πως θα κολλήσουμε Covid19, έναν καρκινοπαθή ή έναν υγοη που μπορεί να αρρωστήσει βαριά;

Μάσκες, αντισηψίες, διπλές μάσκες, rapid test, self test. Φαρμακεία και δηλώσεις στην Εργάνη. Astra Zeneca στους νέους και όχι στους γηραιότερους που απ’ ότι καταλάβαμε, παραδόξως  είναι η ομάδα που δεν έχει λόγους να ανησυχεί για τις σπανιότατες παρενέργειες του εμβολίου που αφορούν κυρίως σε νέες γυναίκες και λιγότερο σε νέους άνδρες.

Έτσι όμως είναι απ’ ότι φαίνεται οι πανδημίες, έχουν έναν παραλογισμό που τα καταπίνει όλα. Βάλαμε τους δυνατούς μπροστά, δηλαδή τελευταίους και εξακολουθούμε μαλλον να μην εννοούμε να καταλάβουμε βαθύτερα  μέσα μας, πως αυτό πρέπει να τελειώσει για το καλό όλων .

Και εδώ είναι, που ο υπεύθυνος πολίτης πρέπει να ανταμειφθεί ηθικά που τα έκανε όλα όπως έπρεπε και να απελευθερωθεί χωρίς ενοχές .Ακούγονται όλα αυτά εξωτικά και προβοκατόρικα;

Ο Μπάιντεν, έβγαλε με θάρρος τη μάσκα, είναι πρόεδρος βέβαια των ΗΠΑ όπου η προσωπική ευθύνη είναι θεσμός συνδεδεμένος με τις ελευθερίες του ατόμου-εδώ όμως τι γίνεται; Υπάρχουν μεταλλάξεις , όμως κάπου σε κάποια μέρη του κόσμου , οι μάσκες βγαίνουν πάραυτα και στους εσωτερικούς χώρους, γιατί οι εμβολιασμοί ολοκληρώθηκαν και ο εφιάλτης τελείωσε.

Το αν εμφανιστεί μια σουπερ μετάλλαξη που δεν την πιάνει ούτε πύραυλος, είναι μια συζήτηση που δεν μπορεί να μας κρατάει πίσω. Θα μας το πουν .Μπορεί και μετεωρίτης να πέσει.

Στο Ισραήλ εμβολιάστηκαν, με στρατιωτική πειθαρχία και πέρασαν γρήγορα σε μια ελευθερία χωρίς πολλά ενδιάμεσα μέτρα , άλλωστε πρόκειται για μια κοινωνία συνηθισμένη ,που τραμπαλίζεται αέναα μεταξύ πολέμου και ελευθερίας .

Εμείς είμαστε και απείθαρχοι και παραδόξως  διστακτικοί, σαν το παιδάκι που επειδή μεγαλώνει χωρίς κανόνες είναι πιο φοβισμένο και ανώριμο από εκείνο που ανατράφηκε με όρια και έχει αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στη λογική του.