Στην τελευταία ταινία τους, για την οποία κέρδισαν το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Καννών του 2019, οι Βέλγοι αδελφοί Ζαν Πιέρ και Λικ Νταρντέν, σκηνοθέτες (γνωστοί για το κοινωνικού χαρακτήρα έργο τους σε ταινίες όπως οι «Ροζετά», «Ο γιός», «Η σιωπή της Λόρνα», «Το άγνωστο κορίτσι» κ.α.), εξετάζουν την περίπτωση ενός 13χρονου μουσουλμάνου στο Βέλγιο (Ιντίρ Μπεν Αντί) ο οποίος για λόγους που μόνον ο ίδιος ξέρει (και δεν αποκαλύπτει) έχει κάνει μια απότομη στροφή προς τη θρησκεία.
Ο φανατισμός του ιμάμη του, έχει απομακρύνει τον Αχμέντ από το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον του (οικογένεια, φίλοι, συμμαθητές, δάσκαλοι) και με ένα μαχαίρι κρυμμένο στην τσάντα, ο μικρός αποτελεί θανάσιμη απειλή για όλους (οι σκηνοθέτες «φλερτάρουν» ακόμα και με το θρίλερ).
Όμως το βασικό ερώτημα που απασχολεί τους Νταρντέν ενώ ξετυλίγουν την ιστορία είναι αν τελικά μπορεί αυτό το πλάσμα που βρίσκεται στο μεταίχμιο παιδικής ηλικίας – ενηλικίωσης να ξαναβρεθεί «μέσα στη ζωή»
Εξετάζοντας με χειρουργική ακρίβεια την σχέση του Αχμέντ με πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντός του, οι σκηνοθέτες στήνουν σκηνές που σε αφήνουν με ένα σφίξιμο στην καρδιά γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι κατά βάθος, ο μικρός αγωνιά να απελευθερώσει τον εαυτό του από την ασφυκτική «αγκαλιά» μιας θανάσιμης ιδεολογίας * μόνο που δεν ξέρει πώς να το κάνει.
Είναι ένα παιδί που δεν αγαπάς εύκολα αλλά θέλεις να του αφιερώσεις χρόνο για να το κατανοήσεις – ένα ακόμη παράδειγμα της εξαιρετικής δουλειάς που οι Νταρντέν κάνουν ανιχνεύοντας με ζήλο ανθρώπους της καθημερινότητας, πρωταγωνιστές ταινιών που θίγουν θέματα καυτά τα οποία άπτονται της ζωής μας: από την κρίση στην οικογένεια, ως την ανεργία, το μεταναστευτικό πρόβλημα και τώρα την θρησκεία.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Χρήστου Νίκου, απέκτησε διεθνή φήμη μετά την προβολή της στο περσινό φεστιβάλ Βενετίας καθώς ενδιαφέρον για αυτήν έδειξε η εταιρεία Dirty Films της Κέιτ Μπλάνσετ.
Κάτι σαν αλληγορία πάνω στη μοναξιά και την αποξένωση, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους καιρούς μας, η ταινία διαχειρίζεται μια πρωτότυπη ιδέα: θύματα μιας μορφής πανδημίας, πολλοί άνθρωποι για κάποιο λόγο αρχίζουν να χάνουν την μνήμη τους. Η επιστήμη προσπαθεί να βγάλει άκρη και εμείς παρακολουθούμε την ιστορία ενός από αυτούς τους ανθρώπους που υποδύεται ο Αρης Σερβετάλης, πολύ καλός, όπως πάντα στην απόδοση ηρώων που ζουν σε έναν δικό τους κόσμο.
Μελαγχολία και χιούμορ ανακατεύονται μέσα σε ένα ασυνήθιστο κοκτέιλ συναισθημάτων και εικόνων: ο Σερβετάλης πάνω σ’ ένα ποδήλατο για νήπια, στο κρεβάτι με μια γυναίκα, σε ραντεβού με το τιμ των επιστημόνων που τον κουράρει. Πολλά μοιάζουν να είναι στον αέρα αλλά αυτός ο αέρας είναι κινηματογραφικός και μπορεί να προκαλέσει συγκρατημένα χαμόγελα πίκρας.
Ακόμα ένα ντεμπούτο στη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους ταινίας είναι και ο «Ράφτης» της Σόνιας Λίζα Κέντερμαν με τον Δημήτρη Ημελλο στον ρόλο του ήρωα του τίτλου. Είναι ένας αγέλαστος αλλά αφοσιωμένος επαγγελματίας ο οποίος αναζητεί τρόπους ώστε να διατηρηθεί ζωντανό το επάγγελμα του πατέρα του (Θανάσης Παπαγεωργίου) το οποίο συνεχίζει ο ίδιος.
Όταν το μυαλό και η καρδιά συνεργάζονται αρμονικά, η δημιουργία είναι αναπόφευκτη – αυτό με απλά λόγια είναι και το βαθύτερο μήνυμα της όλης ιστορίας που σύντομα «βγαίνει στον δρόμο» ακολουθώντας τα βήματα για μια νέα αρχή του ράφτη.
Κάτι σαν κράμα από Μπάστερ Κίτον και Πιέρ Ετέξ, ο Δημ. Ημελλος είναι σαφώς η ψυχή μιας βαθιά ανθρώπινης, ζεστής ταινίας που αποπνέει καλοσύνη και αισιοδοξία υπερασπίζοντας την ιδέα της ανανέωσης με σεβασμό απέναντι στο παρελθόν και την παράδοση. Το στοιχείο της μοναξιάς ηχηρό και εδώ, όμως η αχτίδα και το χαμόγελο αφήνουν σαφώς ένα πιο φωτεινό αποτύπωμα.
«Ένα ήσυχο μέρος 2» («A Quiet Place Part II», ΗΠΑ, 2021)
Ο Τζον Κρασίνσκι, σκηνοθέτης του μεταφυσικού θρίλερ «Ένα ήσυχο μέρος» που είχε σημειώσει τεράστια επιτυχία το 2018, επιστρέφει με μια συνέχεια όπου (προβλέψιμα) παρακολουθεί τις νέες περιπέτειες μιας δυναμικής μητέρας (Εμιλι Μπλαντ) που προσπαθεί να προστατεύσει τα τρία παιδιά της από την εξωγήινη απειλή (τα τέρατα αντιλαμβάνονται τον οποιονδήποτε θόρυβο). Αυτή την φορά τον πρώτο λόγο έχει η κωφάλαλη κόρη της Μπλαντ (την υποδύεται η Μίλισεντ Σίμονς, το κορίτσι από το «Hugo» του Μάρτιν Σκορσέζε) που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την σωτηρία τους. Δυναμικά σκηνοθετημένο «θρίλερ περιπλάνησης», με κάποιες καλές στιγμές δράσης, νέους χαρακτήρες (Κίλιαν Μέρφι, Ντζιμόν Χουνσού) αλλά χωρίς εκείνο το ξάφνιασμα πρωτοτυπίας. Κρίνοντας δε από το φινάλε ο κύκλος δεν έχει κλείσει ακόμα.
«Η ωραία της ημέρας» («Belle de jour», Γαλλία/ Ιταλία, 1967) του Λουίς Μπουνιουέλ
Οι επίμονες σεξουαλικές φαντασιώσεις που στοιχειώνουν την «καλή νοικοκυρά» Σεβερίν Σερεζί (Κατρίν Ντενέβ) – που ενώ αγαπά τον σύζυγό της, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από τη σεξουαλική επαφή μαζί του – την οδηγούν στην απόφαση να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε έναν οίκο ανοχής. Μάλιστα, η Σεβερίν γίνεται η σταρ του πορνείου, η «Ωραία της ημέρας», βρίσκοντας γαλήνη μέσα από την ικανοποίηση που προσφέρει στους πελάτες. Μια συγκλονιστική σύγκρουση ανάμεσα στην ηθική εξαχρείωση και τη διαβρωμένη πολυτέλεια, ένα σκανδαλώδες ερωτικό δράμα από το οποίο δεν απουσιάζει το χιούμορ και η ταινία η οποία συνέβαλε καταλυτικά στην καθιέρωση του άστρου της πρωταγωνίστριάς της.
Βαθμολογία: 4
ΑΘΗΝΑ: ΡΙΒΙΕΡΑ – ΖΕΦΥΡΟΣ – ΟΑΣΙΣ
————————————
«Ζούσε την ζωή της» («Vivre sa vie», Γαλλία, 1962) του Ζαν Λυκ Γκοντάρ
Το χρονικό της «δημιουργίας» μιας πόρνης στο Παρίσι της δεκαετίας του 1960, μέσα από τις συναντήσεις της με πελάτες, εραστές, φίλους, φίλες. Την γνωρίζουμε ως υπάλληλο δισκοπωλείου και έχει το πανέμορφο, ζεστό πρόσωπο της Αννα Καρίνα, που είναι η μηχανή της ταινίας. Οπως στις περισσότερες δημιουργίες του Γκοντάρ έτσι και στο «Ζούσε την ζωή ζωή της», καθαυτό το στόρι δεν μας αφορά τόσο όσο η ατμόσφαιρα που πλάθεται γύρω του, η ανορθόδοξη σύλληψη του όλου εγχειρήματος αλλά και τα «τσιτάτα» που ακούγονται σε μόνιμη βάση από τον άσο των σοφιστιών, των αποφθευγμάτων, των «δανεικών» συλλογισμών.
Βαθμολογία: 4
ΑΘΗΝΑ: ΘΗΣΕΙΟN – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΑΕΛΛΩ
Προβάλλονται επίσης
«Οι Κρουντζ 2 Νέα εποχή» («Croods 2», ΗΠΑ, 2021) του Τζόελ Κρόφορντ. Συνέχεια των κινουμένων σχεδίων «Οι Κρουντς», που με την εξιστόρηση των περιπετειών μιας δυσλειτουργικής οικογένειας που αντιμετωπίζει με επιτυχία τις πιο παράλογες καταστάσεις, έκαναν τρομερή αίσθηση στο κοινό της εποχής τους (2013)
«Κρουέλα» («Cruella», ΗΠΑ/ Αγγλία, 2021) του Κρεγκ Γκιλέσπι. Μια διαφορετική ματιά πάνω στην ηρωίδα που έγινε κινηματογραφικά γνωστή χάρη στην Γκλεν Κλόουζ και στα «101 σκυλιά της Δαλματίας». Εδώ την βλέπουμε με την μορφή της Εμα Στόουν και με την πανκ ροκ σκηνή της δεκαετίας του 1970 στο φόντο. Συμπρωταγωνιστεί η Εμα Τόμπσον στον ρόλο μιας μοχθηρής fashion diva που προφανώς έπαιξε ρόλο στην εξέλιξη της Κρουέλα.
>Tρεις ειδικές προβολές του αθλητικού ντοκιμαντέρ «7 λεπτά ψυχής» (Ελλάδα, 2020) του Πάνου Βλάχου είναι προγραμματισμένες για τις 7,8 και 9 Ιουνίου αποκλειστικά στο Cine Φλερύ της Καλλιθέας. Ενας χιουμοριστικός, ανατρεπτικός και πραγματικά διασκεδαστικός συνδυασμός έρευνας για τον θρίαμβο του Σπύρου Λούη στον Μαραθώνιο του 1896 και γενικότερης αναζήτησης για το τι σημαίνει δρομέας στις μέρες μας.
>Οι ταινίες «Chungking Express» (1994), «Έκπτωτοι Άγγελοι» («Fallen angels», 1995) και «Ευτυχισμένοι Μαζί» («Happy together», 1997), τρεις από τις πρώτες δημιουργίες του Κινέζου auteur, αγαπητού στην χώρα μας από το «2046», προβάλλονται στις αίθουσες Αλεξάνδρα, Φλερύ και Εκράν σε εκ νέου επεξεργασμένες κόπιες, έτσι όπως αρχικώς τις είχε οραματιστεί ο σκηνοθέτης. Μάλιστα, ο Γουόνγκ Καρ Βάι επέβλεψε προσωπικά την αποκατάσταση στην οποία μεγάλο ρόλο παίζει η υψηλή ευκρίνεια εικόνας και ο ήχος, αποκαταστημένος σε 5.1 surround.
>Η cult κωμωδία του Ζαμί Ις «Και οι Θεοί τρελάθηκαν» («The gods must be crazy», Νότιος Αφρική, 1980) προβάλλεται αποκλειστικά στην αίθουσα Διονύσια της Καλλιθέας. Λεπτομέρειες για την ταινία μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
Στροφή Πολάκη 180ο μοιρών, το «ψευδές» πόθεν έσχες που τελικά ήταν Αρχική Δήλωση Περιουσιακής Κατάστασης και ο πόλεμος του Συνεδρίου σε ζωντανή μετάδοση.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Το 2023 καταγράφηκαν στις ΗΠΑ 11.447 εγκλήματα υποκινούμενα από το μίσος, σύμφωνα με το FBI. Από το 2020 τουλάχιστον το 30% των εγκλημάτων αυτών είχε στόχο Αφροαμερικανούς.
Οι καταναλωτικές εταιρείες τρέχουν να προλάβουν τους πιθανούς δασμούς στην εποχή Τραμπ και προειδοποιούν για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν στην τιμή των καθημερινών προϊόντων
