Πριν από τέσσερα χρόνια η Ελλάδα έπαιρνε το τελευταίο σπουδαίο αποτέλεσμά της. Το 1-1 στις Βρυξέλλες απέναντι στους Βέλγους. Από τότε μέχρι τη σημερινή νέα επίσκεψη εκεί, τίποτα δεν είναι ίδιο.

Ήταν 25 Μαρτίου του 2017. Σε μια περίοδο που το Βέλγιο άρχιζε να παίρνει… φόρα προς τα πάνω. Να ανεβαίνει τα σκαλιά του FIFA Ranking το ένα μετά το άλο. Στο σήμερα; Οι Βέλγοι στο νούμερο ένα του Ranking. Η Ελλάδα πενήντα θέσεις πιο χαμηλά. Στο νούμερο 51.

Η μέρα με τη νύχτα. Κι όμως, εκείνο το βράδυ, στις 25 Μαρτίου 2017, η ψαλίδα δεν έμοιαζε τόσο μεγάλη.

Εκείνο το βράδυ στις Βρυξέλλες η Εθνική πήρε το τελευταίο της αληθινά σπουδαίο αποτέλεσμα. Το τελικό 1-1 στο «Κινγκ Μποντουέν» και ο τρόπος με τον οποίο ήρθε αποτέλεσαν λόγους για να αισιοδοξούμε για ένα μέλλον καλύτερο και επιτυχημένο. Ένα αποτέλεσμα που ήρθε παρά το γεγονός πως η Εθνική αγωνιζόταν με δέκα παίκτες από το 65′ λόγω της αποβολής του Ταχτσίδη και τελείωσε με εννιά παίκτες, μετά την κόκκινη του Τζαβέλλα στις καθυστερήσεις.

Ένα αποτέλεσμα που θα ήταν νικηφόρο αν στο 89′ ο Λουκάκου δεν ισοφάριζε το γκολ του Μήτρογλου από το 46′. Έπειτα από εκείνο το ματς, που διεξήχθη στα Προκριματικά του Παγκοσμιού Κυπέλλου του 2018 η Ελλάδα είχε παραμείνει στη δεύτερη θέση και μόλις στο -2 από το Βέλγιο. Με προπονητή τον Σκίμπε και με φιλοσοφία διαφορετική από το σήμερα, που πλέον η Εθνική δεν κάνει το παραμικρό… γκελ σε κανέναν.

Τέσσερα χρόνια μετά η Ελλάδα πάει πάλι στις Βρυξέλλες για να παίξει ένα παιχνίδι για το… τίποτα. Απέναντι στο νούμερο ένα του Fifa Ranking, σε μια ομάδα που προετοιμάζεται για το EURO με στόχο να το κατακτήσει. Σε ένα φιλικό… τελειωμένο, με τους παίκτες να διακόπτουν άρον – άρον τις διακοπές τους για να ταξιδέψουν στο Βέλγιο και από εκεί να φύγουν για να πάνε στη Μάλαγα όπου την Κυριακή θα αντιμετωπίσουν τη Νορβηγία.

Χωρίς λόγο, χωρίς στόχο, χωρίς σκοπό. Χωρίς ελπίδα για το μέλλον και φιλοδοξία πως μπορεί να επιστρέψει στην ελίτ. Τουλάχιστον όσο παραμένει η ίδια κατάσταση και η Εθνική μοιάζει… αλυσοδεμένη στις ορέξεις του καθενός.

Headlines