Αυτό το «έπεσα από τα σύννεφα» πόσες ακόμη γυναίκες θα δολοφονεί;

«Σοκαρισμένη η γειτονιά που ζούσε η 64χρονη την οποία σκότωσε ο πρώην άνδρας της».

«Ηταν αγαπητό πρόσωπο, δοσμένη στα παιδιά της και τα εγγόνια της».

«Είχε βιαιοπραγήσει πολλές φορές εναντίον της. Ηταν οξύθυμος άνθρωπος, δεν τον άντεχε άλλο».

Αυτό είναι το ρεπορτάζ από την Αγία Βαρβάρα όπου μια γυναίκα, μια μητέρα, μια γιαγιά, βρήκε τραγικό θάνατο από το όπλο του πρώην άντρα της. Την σκότωσε εν ψυχρώ την ώρα που επέστρεφε από τη δουλειά της.

Και η γειτονιά; Η κοινωνία; Η Αστυνομία όπου είχε καταφύγει αρκετές φορές για να καταγγείλει την βιαιοπραγία η άτυχη γυναίκα;

Σύμφωνα με τους γείτονες, κάθε φορά που η δολοφονηθείσα πήγαινε να δει τις κόρες και τα εγγόνια της, έτρωγε ξύλο.

Μα κανείς δεν έκανε τίποτε γι’ αυτό; Μα κανείς δεν αναρωτήθηκε πώς βιώνει αυτό το δράμα; Ούτε καν η οικογένειά της;

Και τώρα; Κατόπιν εορτής όλοι πέφτουν από τα σύννεφα. Ολοι μιλούν για το πόσο αγαπητή ήταν αλλά και για την… ατυχία να έχει έναν οξύθυμο άνδρα.

Αυτά τα ρημάδια τα σύννεφα που πέφτουν όλοι πότε θα σταματήσουν επιτέλουν να υπάρχουν;

Πότε θα μιλάμε όταν βλέπουμε το έγκλημα της διπλανής πόρτας αλλά κλείνουμε τα μάτια και τ’ αυτιά μας;

Περιμένουμε από τα θύματα και τους υποψήφιους νεκρούς να μιλήσουν για το δράμα που περνάνε, αλλά εμείς όλοι που γνωρίζουμε δεν μιλάμε.

Βλέπουμε έναν άνδρα να δέρνει τη γυναίκα του, και γυρνάμε το κεφάλι αλλού.

Η Αστυνομία δέχεται συνεχείς καταγγελίες από το θύμα αλλά… δεν κάνει τίποτε.

Οι γείτονες θεωρούν αγαπητή την γυναίκα, αλλά δεν έχουν κάνει κάτι για να την προστατέψουν. Τώρα, νεκρή, με τρεις σφαίρες στο σώμα, έγινε η γυναίκα αγαπητή.

Είναι πολύ αργά για δάκρυα. Η γυναικοκτονία λαμβάνει χαρακτηριστικά πανδημίας και μαζί με την κακοποίηση εντός του γάμου ή της σχέσης, παίρνει χαρακτηριστικά μάστιγας.

Και ίσως να ήταν πριν από 50 χρόνια χειρότερα τα πράγματα, και τα στόματα να έμεναν περισσότερο κλειστά.

Όμως, εν έτει 2021 δεν μπορεί να βλέπουμε ένα έγκλημα και να μην μιλάμε. Αλήτες άνδρες που χτυπάνε και τελικά είναι θέμα χρόνου να σκοτώσουν τη γυναίκα τους ή τη σύντροφό τους, θα υπάρχουν ενδεχομένως πάντα.

Το βασικό είναι να εκπαιδεύσουμε τους άνδρες να μην αγγίζουν ούτε μια τρίχα από τις γυναίκες.

Το θέμα είναι να προλάβουμε τις δολοφονίες, καταγγέλλοντας οτιδήποτε βλέπουμε μεμπτό.

Το θέμα είναι να μην πέφτουμε από τα σύννεφα, όταν βλέπουμε τους νεκρούς στα μνήματα. Αλλά να πέφτουμε προτού φτάσουμε στο έγκλημα.

Το θέμα είναι να μην είμαστε απάνθρωποι και αδιάφοροι. Να μην στρέφουμε το βλέμμα μας και να μην κλείνουμε τα αυτιά μας όταν στο διπλανό μας σπίτι πέφτει άγριο ξύλο. Σε γυναίκες, σε παιδιά, σε ηλικιωμένους.

Οι άθλιοι, βίαιοι κακοποιητές θα εξαφανιστούν με τρεις τρόπους:

1.    Με την παιδεία. Με το να μάθουμε στα παιδιά μας ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να απλώνει χέρι σε αδύναμους. Ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να βρίζει ή να δέρνει, πολλώ δε μάλλον να αφαιρεί μια ζωή επειδή είναι πιο δυνατός. Ότι δεν πρέπει να υπάρχουν θύματα, κι ότι κανείς δεν είναι κτήμα κανενός.

2.    Με την παραδειγματική τιμωρία των κακοποιητών. Υπάρχουν πολλά ειδεχθή εγκλήματα αναμφίβολα. Οποιος όμως απλώνει κατά σύστημα το χέρι σε γυναίκες, παιδιά ή ηλικιωμένους πρέπει να του το κόβουν από τη ρίζα. Τέλος στην ανοχή της κακοποίησης, στη φυλακή, στο πιο βαθύ μπουντρούμι να μπαίνουν για παραδειγματισμό.

3.    Με την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, της γειτονιάς. Δεν μπορεί κανείς να είναι αμέτοχος στο έγκλημα που συντελείται δίπλα του. Αμέτοχος ίσον συνένοχος.

Μια ακόμη γυναίκα είναι νεκρή, κι εμείς γράφουμε σα να πρόκειται για κάτι φυσιολογικό. Όχι! Ξεκάθαρα δεν είναι καθημερινότητα. Είναι έγκλημα και πρέπει να σταματήσει εδώ.