Σοκ στην Ιταλία: Αυτοκτόνησε πρώην παίκτης των ακαδημιών της Μίλαν λόγω ρατσιστικής επίθεσης
Θρήνος στην Ιταλία, καθώς ένας πρώην ποδοσφαιριστής των ακαδημιών της Μίλαν, ο Σεΐντ Βισίν, έβαλε τέλος στη ζωή του, ύστερα από ρατσιστική επίθεση που δέχτηκε
- Ο γενικός εισαγγελέας του Τέξας μηνύει το NCAA για για τις τρανς αθλήτριες σε γυναικεία αθλήματα
- Ο Άντριεν Μπρόντι έχει μετατραυματικό στρες εξαιτίας της απώλειας βάρους στην ταινία «Ο Πιανίστας»
- Αίρεται η απαγόρευση του WhatsApp στο Ιράν
- Ζωή χωρίς μετρητά - Η χώρα που σχεδόν μηδένισε τις συναλλαγές με χρήμα
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς αυτό που συνέβη το πρωί της Παρασκευής στην Ιταλία. Ο μόλις 20 ετών, Σεΐντ Βισίν, πρώην ποδοσφαιριστής των ακαδημιών της Μίλαν και της Μπενεβέντο, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του.
Ο γεννημένος στην Αιθιοπία, αλλά υιοθετημένος από ιταλική οικογένεια αυτοκτόνησε και άφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή, αφήνοντας μάλιστα ένα συγκλονιστικό γράμμα, εξηγώντας τους λόγους της μοιραίας απόφασης, οι οποίοι είχαν να κάνουν με αλλεπάλληλα περιστατικά ρατσισμού.
Το συγκλονιστικό γράμμα του:
«Όπου και να πάω, όπου και αν βρίσκομαι, αισθάνομαι το βάρος των σκεπτικών, προκατειλημμένων, αηδιασμένων και φοβισμένων βλεμμάτων από ανθρώπους. Δεν είμαι μετανάστης. Υιοθετήθηκα όταν ήμουν παιδί και θυμάμαι όλοι να με αγαπούσαν. Όπου και αν πήγαινα, όλοι μου μιλούσαν με χαρά, σεβασμό και περιέργεια. Τώρα, φαίνεται πως όλα αναποδογύρισαν.
Κατάφερα να βρω δουλειά από την οποία έπρεπε να φύγω επειδή πολλοί άνθρωποι, ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας, αρνούνταν εξυπηρέτηση από μένα. Σαν να μην έφτανε αυτή η δυσκολία, με κατηγορούσαν ότι είμαι υπεύθυνος επειδή αρκετοί νεαροί και λευκοί Ιταλοί δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά.
Κάτι άλλαξε μέσα μου. Σαν να ντρέπομαι που είμαι μαύρος, σαν να φοβάμαι να με θεωρούν μετανάστη. Σαν να έπρεπε να αποδείξω στον κόσμο που δεν με γνώρισε ότι ήμουν σαν και αυτόν. Ιταλός και λευκός.
Συνήθιζα να κάνω άσχημα αστεία για τους μαύρους, για να τους δείξω (σ.σ. στους λευκούς) ότι είμαι σαν και αυτούς, αλλά ήταν φόβος. Φόβος για το μίσος που έβλεπα στα μάτια των ανθρώπων που κοιτάζουν μετανάστες.
Δεν θέλω ο κόσμος να με λυπάται, θέλω απλά να θυμίσω στον εαυτό μου ότι οι δυσκολίες και ο πόνος που βιώνω είναι μία σταγόνα στο νερό σε σύγκριση με τον ωκεανό που βιώνουν αυτοί που προτιμούν να πεθάνουν αντί να ζουν στη μιζέρια και στην κόλαση.
Αυτοί οι άνθρωποι ρισκάρουν τις ζωές τους, μερικές τις έχουν χάσει ήδη, απλά και μόνο για να γευτούν αυτό που απλά αποκαλούμε ζωή».
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις