«Το γήρασμα του σώματος και της μορφής
είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι
εις σε προστρέχω τέχνη της ποιήσεως
που κάπως ξέρεις από φάρμακα…»

Κ.Π. Καβάφης

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος. Νέος, ωραίος, εύρωστος, χωρίς το άγχος της ασθένειας, της αρρώστιας, της έλλειψης φιλίας, του θανάτου, του δικού του και των γύρω του.

Κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία για όλους τους ανθρώπους σε μια ηλικία που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους και που δεν μπορούν να δεχθούν αυτό που λέει ο λαός «εκεί που είσαι ήμουνα, εδώ που είμαι θα ΄ρθεις».

Το λέω αυτό με αφορμή μια εκπληκτική αμερικανική σειρά της γνωστής πλατφόρμας Netflix με τίτλο «The Kominsky Method» και με πρωταγωνιστές τον άλλοτε ζεν πρεμιέ Μάικλ Ντάγκλας και τον τρομερό Αλαν Αρκιν.

Δύο ηθοποιούς κοντά στα 80 που απλά παίζουν… τον εαυτό τους. Μην χάσετε αυτή τη σειρά, μην χάσετε την ευκαιρία να δείτε με πόση μαεστρία δίνονται στους τηλεθεατές αξίες. Μην χάσετε να δείτε πώς πέφτουν στερεότυπα, πώς αλλάζει η κοσμοθεωρία μας και κυρίως πώς η ηλικία δεν παίζει κανένα ρόλο αν έχεις καρδιά.

Το απίστευτο χιούμορ αυτής της σειράς και οι εκπληκτικές ερμηνείες των ηθοποιών είναι δουλειά της παραγωγής και του σκηνοθέτη.

Όμως, η ανθρωπιά, η ζεστασιά, τα νοήματα που βγαίνουν από αυτό το αριστούργημα είναι κάτι που δύσκολα βρίσκεις.

Κι έχουν ιδιαίτερη σημασία αυτή την εποχή, αυτά τα δραματικά χρόνια της πανδημίας όπου όλοι μας χάσαμε ένα συγγενή, ένα φίλο, ένα γνωστό από την πανδημία.

Κυρίως, όμως, γιατί χάθηκαν χιλιάδες απόμαχοι της ζωής, οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας. Αλλά κι αυτοί που τους «τσάκισε» η πανδημία, η μοναξιά, η απώλεια.

Δεν ξέρω αν έχετε συγγενείς ηλικιωμένους, αν ο πατέρας, η μάνα σας βρίσκονται σε κάποιο χωριό μόνοι. Δεν ξέρω πώς βίωσαν αυτή την περιπέτεια, αν κλείστηκαν από τον φόβο μέσα στο σπίτι. Ή αν έβγαιναν έξω γιατί στην επαρχία είναι πιο εύκολα τα πράγματα.

Όμως, εδώ στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις η ζωή στο διαμέρισμα είναι σκληρή. Ο φόβος του θανάτου τσακίζει και τα πιο λαμπρά μυαλά. Η άνοια, η απώλεια της συνείδησης, ο πόνος για τον θάνατο του συγγενή, του γείτονα, του φίλου, παίρνουν τεράστιες διαστάσεις.

Κυρίως η μοναξιά, η αδυναμία να μπορεί κάποιος να δει τα παιδιά του και τα εγγόνια του επί μήνες ή να τα βλέπει πίσω από κάποιο τζάμι.

Πολύ περισσότερο όταν οι ηλικιωμένοι βρίσκονται σε κάποιο οίκο ευγηρίας.

Μια ματιά στις αναρτήσεις στα social media σού προκαλεί πόνο. Παιδιά και εγγόνια πηγαίνουν στο χωριό να δουν τους γονείς και τους παππούδες μετά από 8 – 10 μήνες. Οι οίκοι ευγηρίας ανοίγουν ξανά, αλλά με προσοχή και οι φιλοξενούμενοι βλέπουν ξανά τους δικούς τους.

Αντιλαμβάνεστε τι είναι αυτό που μας στερεί η πανδημία; Τι είναι αυτό το τόσο σημαντικό που μαζί με τον θάνατο μας αφαιρεί ο κοροναϊός;

Η ζεστασιά, η ανθρωπιά, το άγγιγμα αγάπης, μια καλή κουβέντα, μια αγκαλιά είναι αξίες ανεκτίμητες για τους ηλικιωμένους.

Η σειρά «The Kominsky Method» θίγει με απίθανο χιούμορ και μοναδική προσέγγιση θέματα όπως ο θάνατος, η απώλεια των ανθρώπων που ήταν μια ζωή μαζί, η αρρώστια που έρχεται να υπενθυμίσει σε όλους ότι είμαστε θνητοί.

Αγγίζει θέματα όπως ο θρίαμβος της θέλησης για ζωή ακόμη και ενός 80άρη, η φιλία που στα τρυφερά τελευταία χρόνια της ζωής αποκτά απίστευτες διαστάσεις.

Η συντροφικότητα, αυτό το μοναδικό συναίσθημα που όταν είσαι σε μεγάλη ηλικία γίνεται απαραίτητη. Ο «κολλητός» που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν.

Αλλά και ο έρωτας, γιατί και οι ηλικιωμένοι έχουν ψυχή. Ακόμη και το σεξ που με τόσο χιούμορ συζητούν οι δύο «παππούδες» της σειράς.

Θίγει θέματα όπως η διαφορά ηλικίας που δεν έχει καμιά σημασία όταν υπάρχει έρωτας.

Αλλά και η επιδίωξη της επιτυχίας, της κοινωνικής καταξίωσης, της αποδοχής.

Καθώς και του ρατσισμού, της γκέι κοινότητας, της σεξουαλικής απελευθέρωσης, της κακοποίησης, των ναρκωτικών και της αποξένωσης γονιών με παιδιά.

Ένα, όμως, συναίσθημα που καλύπτει τα πάντα είναι αυτό της συνειδητοποίησης του πεπερασμένου της ζωής.

Οι νέοι που δεν καταλαβαίνουν πόσο σύντομα περνά ο χρόνος, οι γέροι που το συνειδητοποιούν αλλά που δεν έχουν άλλο… χρόνο και κάνουν τα πάντα για να τον σταματήσουν.

Το συμπέρασμα είναι ότι μέχρι τις τελευταίες ώρες η ζωή είναι γλυκιά και δεν πρέπει να την σπαταλάμε σε ανούσιες αντιπαραθέσεις και σε άγονες, στείρες σχέσεις… κάθε είδους.

Το συμπέρασμα είναι ότι η δύναμη της αγάπης, της φιλίας, της θέλησης για ζωή, της συντροφικότητας, της αίσθησης ότι ανήκεις κάπου, ότι κάνεις τους άλλους και τον εαυτό σου καλύτερο, είναι αξίες που δεν εξαγοράζονται με τίποτε.

Το συμπέρασμα είναι ότι δεν πρέπει να χάνετε το χρόνο σας, διεκδικείστε αυτά που θέλετε και μην διαπραγματεύεστε αυτά που αγαπάτε.

Και μην είστε κακόψυχοι, ακόμη και με τους εχθρούς.

Μην ξεχνάτε: Είστε αυτοί που έχετε δίπλα σας, αυτοί που σας κάνουν καλύτερο ή χειρότερο. Αν έχετε μια μετριότητα μαζί σας, μόνο μέτριοι θα γίνετε.

Κι αν μένετε από συνήθεια σε κάτι που δεν γεμίζει τη ζωή σας, κάνετε τεράστιο λάθος.

Αν δεν θυσιάζετε τη συνήθεια, τις κοινωνικές συμβάσεις, τα κλισέ, απλά θα έχετε μετανιώσει όταν θα είναι αργά…

Είναι αυτό που έλεγε ο Τσαρλς Μπουκόφσκι: «Βρες αυτό που αγαπάς, κι άφησέ το να σε σκοτώσει». Γιατί τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες. Χωρίς απώλειες, χωρίς το συναίσθημα της ζωής;

Αυτή η μοναδική αίσθηση ότι η ζωή δεν περιμένει βγαίνει από την σειρά «The Kominsky Method», αλλά δεν χρειάζεται να τη δει κανείς για να το καταλάβει.

Είναι δίπλα μας καθημερινά. Την αγγίζουμε, μας «σκουντάει». Στο χέρι μας είναι να μην την χάσουμε…

Headlines