Έχει χρώμα ο βιασμός;

Η επίθεση στην Αγία Μαρίνα, όπου δύο άντρες όρμησαν σε μία κοπέλα με σκοπό να τη βιάσουν και παράλληλα τραβούσαν βίντεο, είναι σοκαριστική για λόγους πέραν το προφανούς, ότι δηλαδή μια γυναίκα έπεσε θύμα σεξουαλικής βίας. Η επίθεση έγινε μπροστά σε πολύ κόσμο, οι δε δράστες ήταν πακιστανοί, επομένως στη διαδικτυακή σφαίρα υπήρχε ήδη ετυμηγορία: Αυτοί φταίνε.

Στο μυαλό μου ήρθαν δύο περιστατικά: Ο βιασμός και η βάρβαρη επίθεση στη 14χρονη Μυρτώ το 2012, όπου ξεσήκωσε τεράστια ρατσιστική οργή και ο βιασμός και η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, που οι δράστες ήταν δύο άντρες. Ο ένας γόνος της ροδίτικης κοινωνίας, ο άλλος αλβανικής καταγωγής.

Παρόλο που ο βιασμός της Ελένης Τοπαλούδη έγινε κύμα οργής για το γυναικείο κίνημα, υπήρξε ορόσημο, τις πρώτες ημέρες έγινε προσπάθεια αφενός να μετατοπιστεί η ευθύνη από τον ροδίτη και να τη βγάλει «καθαρή», αφετέρου -σε μικρή κλίμακα- να κατηγορηθεί το θύμα. Στην περίπτωση της Αγίας Μαρίνας, το θύμα δεν κατηγορήθηκε. Κανένα θύμα δεν πρέπει να κατηγορείται, αλλά η καταγωγή των δραστών έπαιξε τον κύριο ρόλο στην έξαρση της… αλληλεγγύης.

Θύματα δύο ταχυτήτων

«Αυτοί που θέλουν να ενσωματωθούν, βίασαν». Είναι το κυρίαρχο επιχείρημα του ρατσιστικού μπλοκ, έγινε μέχρι και τίτλος σε ορισμένα sites. Αυτό το θύμα δεν είναι τυχερό, στην πραγματικότητα, γιατί δεν λαμβάνει απολύτως καμία υποστήριξη, λαμβάνει μόνο την αναγνώριση τους συμβάντος πέραν αμφιβολιών, αφού οι δράστες ήταν Πακιστανοί. Όπως είπε και η ίδια, όμως, εξηγώντας την απόλυτη παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας: «Ήταν μία παραλία γεμάτη και δεν ήρθε κανένας να με βοηθήσει».

Ήταν μία παραλία γεμάτη, λοιπόν, που απλώς κοιτούσε. Στην αρχή, τουλάχιστον. Κοιτούσε. Τον εξευτελισμό και το ψυχικό τραύμα της κοπέλας που της έσκιζαν τα ρούχα και τη βιντεοσκοπούσαν, δεν έτρεξε να το προλάβει κανένας. Άραγε, πόσοι από τους αυτόπτες μάρτυρες να καταδικάζουν οργισμένοι αυτήν την στιγμή;

Η κοπέλα, που βίωσε μία αγριότητα από αυτές που αφήνουν σημάδι για πάντα, ναι, αναγνωρίζεται ως θύμα. Μακάρι οι θύτες να τιμωρηθούν όπως προβλέπει η νομοθεσία. Αλλά γενικώς τα θύματα κακοποίησης, παρενόχλησης και βιασμού, δε λαμβάνουν υποστήριξη.

Η κοπέλα από τη Νέα Σμύρνη δέχτηκε επίθεση για τα ρούχα που φορούσε. Οι γυναίκες του ελληνικού #metoo, πέρασαν από κόσκινο. Τα θύματα του βιασμού, ειδικά όσων βιασμών συμβαίνουν μέσα στο σπίτι, συνήθως δε θα δικαιωθούν. Ούτε θα λάβουν υποστήριξη. Θα ερωτηθούν αν προκάλεσαν, ή θα περάσουν στη σφαίρα των ξεχασμένων ιστοριών, ειδικά αν ο θύτης έχει… πρόσωπο στην κοινωνία. Είτε αν το πρόσωπο είναι νέο, όμορφο και πλούσιο, είτε αν είναι πρόσωπο εξουσίας. Ας μην ξεχνάμε την υπόθεση Λιγνάδη, στο κάτω-κάτω, τη σιωπή τόσων ετών, τα τόσα θύματα.

Ας κρατήσουμε την δήλωση του θύματος: «Γεμάτη παραλία και δεν ήρθε να βοηθήσει κανένας». Έχει ξεσηκωθεί το ίντερνετ κι ο ακροδεξιός εσμός, αλλά την στιγμή της επίθεσης, το κορίτσι ήταν αβοήθητο. Επειδή την κοιτούσαν μεν, αλλά δεν πήγε να την βοηθήσει κανένας. Αυτή είναι, συνοπτικά, η πραγματικότητα των θυμάτων των σεξουαλικών επιθέσεων, η αορατότητα. Εκτός κι αν, φυσικά, σε κακοποιήσει μετανάστης.