To Εuro και η χρονοκάψουλα

Πρεμιέρα κάνει απόψε το Euro 2020 (για όσους δεν γνωρίζουν, είναι αυτό που είχε κερδίσει η Εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου το 2004) και τα παράδοξα ξεκινούν ήδη από το όνομά του.

Mέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει να αναφερόμαστε στα Euro και τα Mundial με το έτος διεξαγωγής τους και τη χώρα που τα φιλοξενούσαν.

Για παράδειγμα, αν είσαι γύρω στα 40, σου έρχεται κατευθείαν στο μυαλό το Italia ’90, το παγκόσμιο κύπελλο που φιλοξενήθηκε στην Ιταλία το 1990

ή το Εuro ’96 της Αγγλίας, που όπως ξεκάθαρα δηλώνει και το όνομά του διεξήχθη το 1996 στην Αγγλία,  με τους οικοδεσπότες τους «εφευρέτες» του συγκεκριμένου αθλήματος, να τραγουδούν “It ‘s coming home”.

Παράδοξα

Τα παράδοξα με τη φετινή διοργάνωση έχουν ξεκινήσει χρόνια πριν, όταν έπρεπε να αποφασιστεί ποια χώρα θα τη φιλοξενήσει. Το 2012, λόγω γενικής απροθυμίας των ευρωπαϊκών κρατών να γίνουν αποκλειστικοί οικοδεσπότες της διοργάνωσης, ο τότε πρόεδρος της UEFA και ποδοσφαιρικός θρύλος, Μισέλ Πλατινί, αποφάσισε να τη «μοιράσει» σε 11 διαφορετικές χώρες.

Επισήμως βέβαια η κίνηση αυτή χαρακτηρίστηκε ως πρόθεση να δοθεί ένας συμβολισμός για τον εορτασμό της συμπλήρωσης 60 χρόνων από την πρώτη διοργάνωση του 1960.

Έτσι οι αγώνες του Euro 2020 που ξεκινούν απόψε, θα φιλοξενηθούν στη Ρώμη, τη Σεβίλλη, το Λονδίνο, τη Γλασκόβη, το Άμστερνταμ, το Μόναχο, την Κοπεγχάγη, τη Βουδαπέστη, το Βουκουρέστι, την Αγία Πετρούπολη και το Μπακού.

Υπάρχει όμως και ένα ακόμα μεγαλύτερο παράδοξο που συμπυκνώνεται στην ακόλουθη πρόταση:

Απόψε, το βράδυ της 11ης Ιουνίου 2021, ξεκινά το Euro του 2020…

Η Covid-19 έκανε το θαύμα της, και για πρώτη φορά στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, μεταφέρεται διοργάνωση έναν χρόνο μετά την αρχική ημερομηνία διεξαγωγής της.

Η UEFA (Ευρωπαϊκή Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου) πάντως, παραμένοντας πιστή στα αρχικώς προγραμματισμένα, συνεχίζει να αποκαλεί τη διοργάνωση «Euro 2020».

Βλέποντας λοιπόν, τις τελευταίες ημέρες, τα logo «Euro 2020» να ξεπετάγονται το ένα μετά το άλλο στις οθόνες σου, αρχίζεις να έχεις την ψευδαίσθηση ότι ταξιδεύεις στον χρόνο, και πως το Euro 2020, θα σου δώσει πίσω τη χρονιά που σου στέρησαν η πανδημία και τα lockdown.

Έτσι κι αλλιώς βέβαια, για κάποιον που αγαπά το ποδόσφαιρο, διοργανώσεις σαν το Euro μετατρέπονται εύκολα σε χρονοκάψουλες.

Μέσα από τις αναμνήσεις, για θριαμβευτικές νίκες, τραγικές ήττες και αγχωτικά πέναλτι τα άλματα από τετραετία σε τετραετία γίνονται πολύ εύκολα κι έτσι χωρίς να το καταλάβεις, βρίσκεσαι π.χ. πίσω στο καλοκαίρι της Α’ δημοτικού, στο Euro ’88 που είχε μασκότ το λαγουδάκι και μεγάλους ήρωες τους «πορτοκαλί» Ολλανδούς, του Φαν Μπάστεν και του Ρουντ Γκούλιτ.

Ήταν οι ημέρες βέβαια που η αγωνία που είχες για το τι χαρτάκι (αυτοκόλλητο) θα σου τύχει στο φακελάκι, που αγόρασες από το ψιλικατζίδικό για το άλμπουμ της Panini, ξεπερνούσε την αγωνία για οποιοδήποτε σουτ, κόρνερ ή πέναλτι έδειχνε η χοντρή τηλεόραση στο σαλόνι ή τη βεράντα.

Το τρελό φοιτητικό καλοκαίρι του Εuro 2004, που, έστω θυσιάζοντας μια εξεταστική,  είχες χρόνο να βλέπεις όλα τα ματς, και τα παιχνίδια της Εθνικής σε επανάληψη, μπορεί να μοιάζει σαν να είναι χθες, έχουν όμως ήδη περάσει από τότε 17 χρόνια…

Σήμερα, 11 Ιουνίου του 2021 καταλαβαίνεις ότι η ζωή σου άλλαξε άρδην και ότι ανήκεις πλέον στην κατηγορία των ανθρώπων που όλο και πιο συχνά λένε «Τότε που ήμασταν πιο νέοι», καθώς μελετώντας το πρόγραμμα αγώνων, το μάτι σου πάει κατευθείαν στο βραδινό παιχνίδι, θεωρώντας τα μεσημεριανά και απογευματινά ματς, ήδη καταπλακωμένα κάτω από το βάρος των υποχρεώσεων της δεκαετίας των 40.

Όπως και να ‘χει πάντως και όσο παράδοξο κι αν είναι το φετινό – περσινό Euro 2020 που διεξάγεται στην Ιταλία, την Ισπανία, την Αγγλία, την Σκωτία, την Ολλανδία, τη Γερμανία, τη Δανία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία και το Αζερμπαϊτζάν, λίγο με χαρτάκια και το άλμπουμ, λίγο με το αιώνιο ερώτημα «σουβλάκια, πίτσες ή μήπως μπέργκερ» έχει κάθε προοπτική να προστεθεί, και αυτό, στην αλυσίδα των Euro της ζωής μας.