Ας πούμε τα αυτονόητα: Η Ελλάδα πεθαίνει εξαιτίας της υπογεννητικότητας και της γήρανσης του πληθυσμού.

Σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις, θα έχουμε μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας από τα 11 εκατομμύρια το 2013 στα 8,3 έως 10 εκατ. το 2050. Η ελάττωση του πληθυσμού θα κυμανθεί από 800.000 μέχρι 2,5 εκατ. άτομα.

Ταυτόχρονα, η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των πρώτων χωρών της ΕΕ σε πληθυσμό που γερνάει, με ποσοστό αύξησης 21,4% έναντι 17,2% που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος.

Οι πολίτες ηλικίας άνω των 65 ετών είναι σήμερα πάνω από 21,3% ενώ το 2030 θα φτάσει στο 30% και το 2050 ένας στους 3 πολίτες θα είναι ηλικιωμένος.

Ας δούμε και τα αυτονόητα που τα βάζουμε στην άκρη επειδή κάποιοι αποφάσισαν να γίνουν «σωτήρες» χωρίς να μας ρωτήσουν. Και κυρίως: Χωρίς να έχουν τα επιστημονικά και κοινωνικά εχέγγυα για να το κάνουν.

Αποφασίζουν κάποιοι να κάνουν ένα συνέδριο για την γονιμότητα στην Ελλάδα. Για να ενημερώσουν για το πρόβλημα της υπογεννητικότητας, για να προτείνουν λύσεις προκειμένου να μην σβήσει η χώρα.

Και ποιους καλούν για να μιλήσουν; Τους πλέον αναρμόδιους. Πολιτικούς, εκπροσώπους της Εκκλησίας, και κάποιους «σελέμπριτι» που κάποτε έλεγαν «επισκέφτηκα την Παναγιά και αμέσως μετά έμεινα έγκυος».

Και στη συνέχεια φτιάχνουν και σποτάκι – ντροπή για να προωθήσουν το συνέδριό τους. Ένα βίντεο που δεν έχει καμιά σχέση με τα πραγματικά αίτια της υπογεννητικότητας, που εξευτελίζει τη γυναικεία προσωπικότητα, που ενοχοποιεί τη σύγχρονη γυναίκα. Μοιάζει σαν να έχουν μαζευτεί σ’ ένα σοκάκι χωριού κάποιες γιαγιάδες και να κουτσομπολεύουν λέγοντας: «Κοίτα αυτήν. Ακληρη έμεινε. Στέρφα ήταν (λες και είναι γελάδα). Δουλεύει αντί να κάνει παιδιά. Εμαθε και να οδηγεί και να υψώνει τη φωνή στον άντρα της».

Ολο το παραπάνω σκηνικό κάποιοι το βαφτίζουν «επιστημονικό συνέδριο», καλούν επιφανείς πολιτικούς και «επώνυμους», βάζουν και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας (η οποία οφείλει να προσέχει περισσότερο) να το αγκαλιάσει και μια χαρά. Το λύσαμε το πρόβλημα.

Αθλιότητα

Ξεκάθαρα. Πρόκειται περί μιας αθλιότητας που τώρα που αποσύρουν όλοι τη συμμετοχή τους (και η κ. Σακελλαροπούλου), πρέπει να ματαιωθεί και να ξαναστηθεί από την αρχή ένας δημόσιος διάλογος.

Κι ας σταματήσει αυτή η χώρα να πρέπει να εξηγεί τα αυτονόητα. Θέλουμε να μη σβήσει η Ελλάδα, να σταματήσει η υπογεννητικότητα; Θέλουμε να βοηθήσουμε την αναπαραγωγική διαδικασία, την αύξηση των γεννήσεων;

Να το κάνουμε, αλλά όχι με όρους Μεσαίωνα, όχι με αντιφεμινιστικά και άκρως σεξιστικά σποτάκια που στοχοποιούν τις γυναίκες για το πρόβλημα.

Να πούμε την αλήθεια. Γιατί δεν κάνουν παιδιά τα σύγχρονα ζευγάρια, ποιοι φταίνε γι’ αυτό και τι πρέπει να γίνει.

Όχι να στήνουμε στον τοίχο τη γυναίκα που θέλει να κάνει καριέρα και να τη δείχνουμε με το δάκτυλο λέγοντας «τι έκανες εσύ κι άφησες τα χρόνια να περνάνε»;

Τι άθλια στερεότυπα είναι αυτά που μας λένε ότι για όλα φταίνε οι γυναίκες που αποφάσισαν να σπουδάσουν, να εργαστούν, να διεκδικήσουν τη θέση τους στην κοινωνία κι όχι να παραμένουν στο συλλογικό υποσυνείδητο σαν «σκεύη ηδονής» των ανδρών και «δοχεία αναπαραγωγής».

Μιλήσαμε ποτέ για τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους που έφυγαν στο εξωτερικό στα χρόνια των μνημονίων; Και τι κάναμε γι’ αυτό; Φτιάξαμε ένα κράτος που θα τους κρατά εδώ ή απλά δημιουργήσαμε μια αποκρουστική χώρα που οι νέοι δεν έχουν ίσες ευκαιρίες;

Ας μιλήσουμε για τα κίνητρα που δίνονται στις γυναίκες να κάνουν παιδιά και ταυτόχρονα να έχουν δουλειά, να είναι ανεξάρτητες οικονομικά.

Γυναίκες που αναγκάζονται να επιστρέφουν αμέσως στη εργασία τους μόλις γεννάνε, γιατί μπορεί να βρεθούν εκτός αγοράς.

Ποιες είναι οι ρυθμίσεις π.χ. για δωρεάν και ποιοτική φροντίδα των παιδιών στα πρώτα χρόνια της ζωής τους;

Μιλήσαμε ποτέ σοβαρά για δωρεάν και ουσιαστική εκπαίδευση ώστε να είναι ασφαλή τα παιδιά και οι γονείς να μην έχουν το άγχος να δουλέψουν περισσότερο για να πληρώνουν παιδικούς σταθμούς – πάρκινγκ;

Αραγε υπήρξε κάποιος διάλογος για καλύτερους μισθούς στις γυναίκες ώστε να εξαλειφθεί και η εργασιακή ανισότητα;

Ποιος πολιτικός, εκκλησιαστικός παράγοντας ή σελέμπριτι της κακιάς ώρας που έχει 10 νταντάδες, μίλησε για την στήριξη των γυναικών που απολύονται ή απειλούνται με απόλυση επειδή μένουν έγκυες ή απλά εκφράζουν την επιθυμία τους να το κάνουν;

Τι έχουμε πει για τις μονογονεϊκές οικογένειες; Για τις γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τους παιδιά; Στηρίχθηκαν ποτέ αυτές οι γυναίκες; Όχι μόνο οικονομικά και πρακτικά αλλά και ηθικά προκειμένου να μην υφίστανται τον κοινωνικό στιγματισμό;

Κάναμε κάτι για όλους εκείνους που επίσης στοχοποιούν τις γυναίκες και το δικαίωμα στο σώμα τους, ρίχνοντας ύπουλα στο τραπέζι τη συζήτηση περί κατάργησης των αμβλώσεων;

Και γενικά; Τι έχει γίνει ώστε η γυναίκα και το ζευγάρι συνολικά να έχουν αξιοπρεπείς μισθούς, ουσιαστική στήριξη στην κοινή ζωή τους και στον οικογενειακό προγραμματισμό τους, τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα συνδυάζει την καριέρα με την προσωπική ευτυχία;

Κι όχι με αμοιβές… κάτεργου, όχι με ρυθμίσεις που ενισχύουν την εργοδοτική αυθαιρεσία και με νόμους που πληρώνουν την υπερωρία με ρεπό.

Αυτά πρέπει να είναι τα θέματα τέτοιων συνεδρίων και γι’ αυτά πρέπει να μιλάνε άνθρωποι που γνωρίζουν, ζουν στην κοινωνία κι όχι σε γυάλες.

Πολιτικοί, παπάδες και σελέμπριτι σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να είναι οι σωτήρες μας και αυτοί που θα δώσουν λύση στο πρόβλημα της υπογεννητικότητας.

Ούτε βεβαίως η επιστροφή σε τσιτάτα τύπου «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια».

Headlines