Ο άγνωστος και όμορφος αδελφός του διάσημου Κόμη Δράκουλα

Στον πίνακα απεικονίζεται ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ ο Πορθητής. Στο πλευρό του δεν βρίσκεται κάποια παλλακίδα του χαρεμιού, αλλά ο Ράντου, ο μικρός αδερφός του Βλαντ του Παλουκωτή, που πέρασε στην ιστορία ως ο Κόμης Δράκουλας.

Ο Ράντου υπήρξε μία προσωπικότητα που επηρέασε σημαντικά τον ρου της ιστορίας. Παρόλα αυτά, τη ζωή του επισκίασε ο μύθος του μεγάλου του αδερφού, ότι για να διατηρηθεί νέος, έπινε το αίμα παρθένων κοριτσιών.

Τα δυο αδέρφια μεγάλωσαν μαζί, υπό παρόμοιες συνθήκες. Ο πατέρας τους, Βλαντ ο Β’, τους είχε παραδώσει στα χέρια των Οθωμανών εν είδει εγγύησης. Έτσι μπόρεσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και να γίνει ηγεμόνας της Βλαχίας. Μόνη θυσία ήταν οι δυο μικρότεροι γιοι του, οι οποίοι αναγκαστικά μεγάλωσαν στις σουλτανικές αυλές της Ανδριανούπολης.

Παλουκωτής εναντίον Όμορφου

Ήδη από τα παρατσούκλια που τους αποδόθηκαν ιστορικά, αντιλαμβανόμαστε πόσο διαφορετικοί χαρακτήρες ήταν.

Ο Ράντου ήταν ένα χαριτωμένο, υπάκουο και πρόθυμο αγόρι. Όντας ακόμη σε νηπιακή ηλικία όταν αποχωρίστηκε τους δικούς του, μπόρεσε να προσαρμοστεί πολύ γρήγορα στον οθωμανικό τρόπο ζωής. Εξισλαμίστηκε και ακολουθούσε πιστά ό,τι εντολές του δίνονταν. Αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει εμφανισιακά, ήταν τα λεπτεπίλεπτα και αρμονικά χαρακτηριστικά του. Έτσι, έμεινε γνωστός ως Ράντου ο Όμορφος.

Από την άλλη, ο μεγάλος αδερφός του, Βλαντ ο Γ’, ποτέ δεν έπαψε να βλέπει τους Τούρκους ως εχθρούς. Ήταν αντιδραστικός, βίαιος και δημιουργούσε διαρκώς εντάσεις και προβλήματα. Αντίστοιχα, οι Οθωμανοί, του επέβαλαν βάρβαρες ποινές για να τον συνετίσουν.

Μεγαλώνοντας μέσα σε αυτό τον φαύλο κύκλο αντιδραστικότητας και σωματικού βασανισμού, το μίσος του για τους Τούρκους γιγαντωνόταν. Εν τέλει, το εκτόνωσε μερικές δεκαετίες αργότερα, όταν επέστρεψε στη Βλαχία. Και έτσι απέκτησε το παρατσούκλι του Βλαντ του Παλουκωτή, ή κατά κόσμον, Κόμη Δράκουλα.

Ράντου και Μωάμεθ

Ελάχιστοι ιστορικοί της εποχής κάνουν αναφορά στον Ράντου. Γι’ αυτό και ελάχιστες πτυχές της ζωής του είναι γνωστές με βεβαιότητα. Μία από τις πιο πολυσυζητημένες είναι η σχέση του με τον Μωάμεθ Β’. Οι δυο τους γνωρίζονταν από παιδιά και, παρόλο που ο Μωάμεθ ήταν 5-6 χρόνια μεγαλύτερος, περνούσαν αρκετό χρόνο μαζί.

Σύντομα όμως ο μέλλοντας Σουλτάνος αποκάλυψε τις πραγματικές του προθέσεις, που δεν ήταν η φιλία του Ράντου. Σύμφωνα με τον ιστορικό της εποχής, Λαονίκο Χαλκοκονδύλη, όταν ο Ράντου ήταν ακόμη παιδί, ο Μωάμεθ επιχείρησε να τον αποπλανήσει και να τον βιάσει. Ο μικρός αντιστάθηκε και τον χαράκωσε με ένα μαχαίρι στο πόδι. Έπειτα, άρχισε να τρέχει και, για να γλιτώσει, σκαρφάλωσε σε ένα δέντρο.

Ο Μωάμεθ τον ακολούθησε και κατάφερε να τον βρει. Του ζήτησε να κατέβει, υποσχόμενος ότι δεν θα τον τιμωρούσε. Πράγματι, ο Ράντου πείστηκε και ο Μωάμεθ τήρησε τον λόγο του. Το παράδοξο είναι ότι από εκείνη την ημέρα, αντί να απομακρυνθούν, ήρθαν πιο κοντά. Μάλιστα, σταδιακά ο Ράντου ενέδωσε στις ερωτικές επιθυμίες του Οθωμανού.

Εικάζεται ότι οι δυο τους έγιναν εραστές και παρέμειναν αχώριστοι έως ότου ο Μωάμεθ έγινε σουλτάνος. Τότε, πήρε τον Ράντου ως ευνούχο στο χαρέμι του. Οι ομοφυλοφιλικές τάσεις του Πορθητή παραμένουν ένα ζήτημα αμφιλεγόμενο. Παρότι υπάρχουν αρκετές ιστορικές ενδείξεις και μαρτυρίες που οδηγούν σε αυτή την κατεύθυνση, επισήμως ο σεξουαλικός του προσανατολισμός παραμένει ατεκμηρίωτος.

Ηγεμονία της Βλαχίας

Λόγω της ανατροφής του στις οθωμανικές αυλές, αλλά και χάρη στη σχέση του με τον Μωάμεθ, ο Ράντου διαχρονικά είχε την εύνοια των Οθωμανών και της Υψηλής Πύλης. Για το λόγο αυτό, στα μάτια του Βλαντ, ο μικρός του αδερφός ήταν ένας προδότης. Μεταξύ τους επικρατούσε μία αέναη διαμάχη. Όταν τα δυο αδέρφια επέστρεψαν τελικά στην Βλαχία, ο Βλαντ διαδέχθηκε τον πατέρα τους στον θρόνο.

Για λίγο καιρό διατήρησε τύποις τους δεσμούς με την Οθωμανική αυτοκρατορία. Το 1460 όμως έκοψε κάθε επαφή. Ξεκίνησε μάλιστα να εκτονώνει το συσσωρευμένο μίσος δεκαετιών με πρωτοφανή αγριότητα: επιθέσεις εναντίον αμάχων, παλουκώματα, εκτελέσεις.

Τον χειμώνα του 1462, έσπειρε τον θάνατο σε όλη την περιοχή μεταξύ Σερβίας και Μαύρης Θάλασσας. Σε γράμμα του, στον Βασιλιά της Ουγγαρίας, έγραφε χαρακτηριστικά: «Σκοτώσαμε 23.884 Τούρκους, πέρα από αυτούς που κάψαμε μες στα σπίτια τους, ή τους Τούρκους που σκότωσαν οι στρατιώτες. Τώρα ξέρετε, Μεγαλειότατε, ότι δεν υπάρχει πια ειρήνη μεταξύ εμένα και του Σουλτάνου».

Ο Σουλτάνος Μωάμεθ Β’ πέρασε στην αντεπίθεση

Με στρατό που έφτανε τις 100.000, πέρασε τον Δούναβη και μπήκε στη Βλαχία. Οι δυνάμεις του Βλαντ δεν μπορούσαν να συγκριθούν αριθμητικά με αυτές του Σουλτάνου. Γι’ αυτό και ο «Παλουκωτής» άρχισε αντάρτικο πόλεμο, που προκάλεσε τεράστιες απώλειες στους αντιπάλους.

Σε μία βραδινή επιδρομή, οι άντρες του Βλαντ λέγεται ότι σκότωσαν 15.000 Τούρκους. Με ρυθμό βασανιστικά αργό και φοβερές απώλειες, οι Οθωμανοί κατάφεραν να φτάσουν στο Ταργκοβίστε, την πρωτεύουσα της Βλαχίας. Εκεί, τους περίμενε ένα σοκαριστικό θέαμα.

Ένα λιβάδι είχε «στολιστεί» απ’ άκρη σ’ άκρη με τα παλουκωμένα κορμιά Οθωμανών στρατιωτών. Η εικόνα έτρεψε τον επιτιθέμενο στρατό σε φυγή. Ο Μωάμεθ Β’ αποχώρησε από τη Βλαχία και όλα έδειχναν ότι ο Βλαντ είχε καταφέρει να νικήσει τον παντοδύναμο οθωμανικό στρατό.

Ο Ράντου στον θρόνο

Αυτός που οδήγησε τον Βλαντ στην καταστροφή, ήταν τελικά ο Ράντου. Όταν έφυγε ο Σουλτάνος, άφησε εκείνον να διοικήσει τον στρατό του. Έτσι, τα δύο αδέρφια πολέμησαν μεταξύ τους.

Τα ολιγάριθμα στρατεύματα της Βλαχίας όμως είχαν κουραστεί και σύντομα προσχώρησαν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ο Βλαντ τότε στράφηκε για βοήθεια στον σύμμαχό του, τον Βασιλιά της Ουγγαρίας, Κορβίνους. Αντί να τον βοηθήσει όμως, τον πρόδωσε και αυτός.

Τον συνέλαβε και τον φυλάκισε στα μπουντρούμια ενός απομονωμένου φυλακίου. Με τον αδερφό του φυλακισμένο, ο Ράντου βρήκε την ευκαιρία να πάρει τα ηνία. Ανέβηκε τελικά στο θρόνο της Βλαχίας. Με μικρά διαλείμματα, παρέμεινε ηγεμόνας της περιοχής για 13 χρόνια, μέχρι τον θάνατό του το 1475.

Πηγή: Μηχανή του Χρόνου