Στη δύσκολη προηγούμενη χρονιά η μοναδική σοβαρή ποδοσφαιρική διοργάνωση που τελικά πλήρωσε το μπλέξιμο της ανθρωπότητας με τον κορωνοϊό, καθώς ακυρώθηκε, ήταν τα τελικά του Euro. Στις 12 Ιουλίου του 2020 θα είχαμε στο Γουέμπλεϊ μια νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Θα είχαμε ζήσει ένα τουρνουά που θα μπορούσαμε πραγματικά να αποκαλούμε «Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα» καθώς θα είχε διοργανωθεί σε δώδεκα διαφορετικές χώρες και δώδεκα διαφορετικές πόλεις. Θα ήταν το διοργανωτικά εντυπωσιακότερο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά τελικά δεν το ζήσαμε. Και πουθενά στον διεθνή Τύπο δεν διάβασα κάποιον να γράφει ή να δηλώνει ότι του έλειψε. Ενώ αντιθέτως χιλιάδες δηλώσεις έγιναν για πρωταθλήματα που έπρεπε να τελειώσουν και χιλιάδες λέξεις γράφτηκαν για την ανάγκη να ολοκληρωθούν το Τσάμπιονς Λιγκ και το Γιουρόπα Λιγκ.

Μάρτιος

Βλέποντας την ιστορία εκ των υστέρων καταλαβαίνει κανείς ότι όλα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Τον Μάρτιο του 2020 η UEFA θα μπορούσε να διακόψει τα πάντα και να αφήσει το καλαντάρι να τρέξει κανονικά. Τον Απρίλιο του 2020 ήταν φανερό πως οι διοργανώσεις που ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσουν τον Ιούνιο θα μπορούσαν να γίνουν: οι καραντίνες θα σταματούσαν. Τον Ιούνιο του 2020 θα μπορούσαμε να έχουμε κανονική διοργάνωση των τελικών του Euro – χωρίς κόσμο στα γήπεδα, με κάποιες αλλαγές που θα αφορούσαν ενδεχομένως τις πόλεις διεξαγωγής και σίγουρα με τη γνωστή αυστηρή τήρηση των πρωτοκόλλων.

Μια τέτοια επιλογή θα είχε ως αποτέλεσμα μια αναστάτωση στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά όχι και τόσο μεγάλη: θα μπορούσαν να σταματήσουν τα πρωταθλήματα και να επικυρωθούν οι βαθμολογίες τους, να τα κερδίσουν αυτοί που τότε ήταν πρώτοι και να πάρουν ευρωπαϊκά εισιτήρια όσοι είχαν τις κατάλληλες θέσεις. Αλλά αυτή η απλούστατη εξέλιξη, που θα είχε ως αποτέλεσμα μια απολύτως κανονική συνέχεια της σεζόν χωρίς καλοκαιρινά φινάλε πρωταθλημάτων, χωρίς Final 8 του Τσάμπιονς και του Γιουρόπα Λιγκ και λοιπές αναστατώσεις, δεν εξετάστηκε ποτέ στα σοβαρά. Η UEFA θυσίασε το Euro για να υπάρξει χρόνος για όλα τα υπόλοιπα. Κι αν κρίνω από τη μηδενική αντίδραση στις επιλογές της, καλά έκανε τελικά. Ο κόσμος ήθελε την ομαλή ολοκλήρωση των πρωταθλημάτων και χάρηκε τα Final 8 στο Γιουρόπα και το Τσάμπιονς Λιγκ.

Αναστάτωση

Το καλοκαίρι του 2020 δεν υπήρξε καμία δήλωση κάποιου που να λέει ότι το Euro του έλειψε. Περίμενα π.χ. να ακούσω έναν ομοσπονδιακό προπονητή να δηλώνει πως η αναστάτωση αυτή κατέστρεψε τον προγραμματισμό του. Περίμενα να ακούσω έναν παράγοντα χώρας που θα φιλοξενούσε ματς της τελικής φάσης (δέκα ήταν…) να ορκίζεται ότι η γιορτή του έλειψε και να εκφράζει για την έλλειψη αυτή την απογοήτευσή του. Περίμενα έναν ποδοσφαιριστή να ορκιστεί πως αισθάνεται θλίψη γιατί έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να αγωνιστεί στη διοργάνωση για να την κερδίσει ή απλά για να διακριθεί. Περίμενα έναν δημοσιογράφο να γράψει πόσο το ποδόσφαιρο των εθνικών ομάδων του έλειψε, όπως έγραφε για το Τσάμπιονς Λιγκ ή το πρωτάθλημα της χώρας του. Κανείς σε όλη την Ευρώπη δεν είπε το παραμικρό.

Δώρο

Οι πιο πολλοί ομοσπονδιακοί μάλλον είδαν το γεγονός ότι εντός του 2020 θα έχουν ελάχιστες υποχρεώσεις με τις ομάδες τους ως δώρο Θεού. Κάθε μεγάλη διοργάνωση προκαλεί κρίσεις και απολύσεις καθώς κύκλοι ολοκληρώνονται: οι προπονητές γλίτωσαν τη μουρμούρα. Οι παράγοντες μάλλον ένιωσαν ανακούφιση γιατί δεν χρειάστηκε να αναμετρηθούν με μέτρα εναντίον της διάδοσης του ιού και οι δημοσιογράφοι έτσι κι αλλιώς ενδιαφέρονται για τα κλικ περισσότερο από ό,τι για τα γεγονότα που καλύπτουν: στην Ελλάδα ήταν πέρυσι ευχαριστημένοι, όταν έγραφαν για «παύλες» και άλλα πολλά εμπριμέ. Οι παίκτες, τέλος, συνέχισαν τις αναρτήσεις στο Instagram και δήλωναν δυσαρεστημένοι γιατί έχασαν τις διακοπές τους – οι Εθνικές είναι το τελευταίο που τους απασχολεί.

Σημάδι

Πολλοί νομίζουν πως η απόφαση της UEFA να αναστείλει τη διεξαγωγή των τελικών του Euro υπέρ των πρωταθλημάτων και των διασυλλογικών οργανώσεων είχε να κάνει με τις τηλεοράσεις και τις απαιτήσεις τους. Υπάρχει μια αλήθεια σε αυτό, αλλά μη νομίζετε πως δεν έπαθαν ζημιά και τα κανάλια που προπλήρωσαν για τα δικαιώματα του Euro και πόνταραν σε αυτό. H UEFA κλήθηκε να αποφασίσει ποιον θα δυσαρεστούσε και τελικά θυσίασε την πραγματική δική της διοργάνωση για αυτές στις οποίες παίρνουν μέρος οι σύλλογοι. Κι αντί οι σύλλογοι να της το αναγνωρίσουν – να αναγνωρίσουν δηλαδή ότι προτίμησε να τους μοιράσει εκατομμύρια αντί να εισπράξει η ίδια εκατομμύρια – φέτος κάποιοι πήγαν και να δημιουργήσουν την Ευρωπαϊκή Σούπερ Λίγκα. Κυρίως γιατί είδαν στην περσινή της απόφαση να αναβάλει το Euro μια αδυναμία της.

Μοντέρνο

Εμένα μου έλειψε πολύ το Euro και οι τελικοί του, γιατί εξακολουθώ να αγαπώ παράφορα το ποδόσφαιρο των εθνικών ομάδων. Σε αυτή τη διοργάνωση, όπως άλλωστε και στο Μουντιάλ, κάθε χώρα συμμετέχει με μία ομάδα – κι όχι με τέσσερις γιατί είναι μεγάλη. Οι εκπλήξεις είναι κανόνας: το ‘χουν κερδίσει οι Τσέχοι, οι Δανοί και οι Ελληνες, έπαιξαν τελικό οι Βέλγοι, έφτασαν το 2016 στον ημιτελικό οι Ουαλοί. Μου αρέσει επίσης ότι ακόμα κι αν το μοντέρνο ποδόσφαιρο είναι ομοιογενοποιημένο, κάτι που να θυμίζει τις παλιές σχολές μπορεί να το δεις. Αλλά μάλλον ανήκω σε μια κατηγορία ποδοσφαιρόφιλων που φθίνει. Ποδόσφαιρο είναι πια οποιαδήποτε διοργάνωση στην οποία συμμετέχουν σύλλογοι. Ολα τα άλλα είναι απλά για να περνάμε τα καλοκαίρια μας.

Εδρες

Ελπίζω φέτος για έναν καλοκαιρινό μήνα να περάσουμε ωραία. Στην πραγματικότητα το φετινό Euro είναι μια διοργάνωση εντός της οποίας υπάρχουν τρία κεφάλαια! Στο πρώτο κεφάλαιο, αυτό της «φάσης των ομίλων», πολλές δυνατές ομάδες παίζουν εντός έδρας: οι Αγγλοι, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί αλλά και οι Ρώσοι και οι Δανοί έχουν αυτό το αβαντάζ. Δεν το έχουν οι Γάλλοι, που μοιάζουν να έχουν τη δυνατότερη ομάδα: θα κάνουν συνεχώς ταξίδια κι αυτό μπορεί να μετρήσει εις βάρος τους. Μετά το τέλος της φάσης των ομίλων υπάρχει το δεύτερο κεφάλαιο: στους 16 και στα προημιτελικά λίγοι μεγάλοι μπορεί να συνεχίσουν να παίζουν στις έδρες τους. Στο τρίτο κεφάλαιο όλοι πάνε στην Αγγλία: τα ημιτελικά και ο τελικός θα γίνουν στο Γουέμπλεϊ, αλλά δεν είναι δεδομένο ότι ο εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης Μπόρις Τζόνσον θα δώσει σε όλους το δικαίωμα να το επισκεφτούν, χωρίς να μπουν σε καραντίνες. Ολες οι ομάδες έχουν κουρασμένους παίκτες και σαν να μη φτάνει αυτό, κάπου παραμονεύει και ο Covid-19. Πριν αρχίσει το Euro, μου μοιάζει σαν συναρπαστική περιπέτεια. Οχι μόνο ποδοσφαιρική. Ευτυχώς ή δυστυχώς.

Headlines