Υποκριτές και Φαρισαίοι για το δημογραφικό

Έπρεπε να γίνει ο…«κακός χαμός» για το «1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές», όπως είναι ο πλήρης τίτλος για να αρχίσουν να ακούγονται διάφορα για το δημογραφικό.

Δεν θα σχολιάσω, γιατί ειλικρινά δεν αξίζει, τις αρνήσεις και τις ακυρώσεις πολλών για την συμμετοχή τους στο συνέδριο. Η υποκρισία περισσεύει, καθώς όλα εκ των υστέρων οι περισσότεροι τα μάθανε.

Ας πάμε στο μείζον όμως που δεν είναι άλλο από το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή θέμα της Ελλάδας που δεν είναι άλλο από το δημογραφικό. Το συζητάει σοβαρά η συντεταγμένη Πολιτεία; Όχι. Διαμορφώνει συνθήκες για να αντιμετωπιστεί, όσο είναι εφικτό, αυτό το εθνικό πρόβλημα που σχετίζεται με την επιβίωση της Ελλάδας; Όχι. Το συζητάνε τα κόμματα εξουσίας; Όχι. Βλέπετε να ενδιαφέρουν την πλειοψηφία των πολιτικών το συγκεκριμένο θέμα; Όχι.

Δυστυχώς ως χώρα φθάσαμε στο σημείο να κάνει δημογραφική πολιτική ένα πιστωτικό ίδρυμα που την τελευταία περίοδο έχει κατακλύσει τα ΜΜΕ με διαφημίσεις. Το επίσημο Κράτος; Η Πολιτεία; Απούσα και όσοι παρεμβαίνουν αδυνατούν να δώσουν ρεαλιστικές απαντήσεις που προφανώς δεν είναι η ενσωμάτωση των μεταναστών και των προσφύγων. Δεν λύνεται με αυτό τον τρόπο το δημογραφικό που έχει εθνική διάσταση. Εκτός εάν σκοπίμως δεν θέλουμε να το καταλάβουμε.

Λύσεις πολλές, όπως και προτάσεις, αρκεί όμως να αποφασίσει η πολιτική εξουσία, η άρχουσα τάξη να δει το πρόβλημα, να το παραδεχθεί η κυρίαρχη ελίτ, οικονομική, πολιτική και ακαδημαϊκή, και να προχωρήσουμε, όχι με συνέδρια και διάφορες παράτες, αλλά με ουσιαστικές κινήσεις για να δούμε πως θα διαμορφώσουμε συνθήκες ως χώρα για να εξουδετερώσουμε την πυρηνική βόμβα του δημογραφικού .

Ας αποφασίσει η Πολιτεία –και δεν αφορά μόνο την παρούσα κυβέρνηση, αλλά όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών που δεν ασχολήθηκαν με το θέμα- να στηρίξει οικονομικά τις νέες οικογένειες, τις νέες γυναίκες, τα άνεργα ζευγάρια μέσω μιας μεγάλης αναδιανεμητικής κοινωνικής πολιτικής. Ουσιαστικά ας ξαναχτίσει ένα σύγχρονο Κοινωνικό Κράτος.

Ας διαμορφώσει δομές στήριξης και φροντίδας για τα παιδιά και για τις εργαζόμενες μητέρες (σ.σ. περισσότεροι παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί, κ.α.) που πρέπει να τις βοηθήσει με πολλούς τρόπους. Ας φροντίσουν οι πολιτικοί μας να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις να επιστρέψουν με αξιοπρεπείς μισθούς και καλές εργασιακές συνθήκες οι περίπου 400.000 νέοι άνθρωποι που έφυγαν τα τελευταία χρόνια της μνημονιακής Οδύσσειας.

Ο κατάλογος είναι μεγάλος για το τι πρέπει να γίνει, όπως να δοθούν τα παιδάκια που είναι στα ορφανοτροφεία και στα αναμορφωτήρια σε οικογένειες που έχουν ανάγκη. Να ενισχυθεί η προσπάθεια για εξωσωματική γονιμοποίηση των γυναικών που πραγματικά θέλουν. Να απλοποιηθούν οι διαδικασίες για την υιοθεσία.

Ευτυχώς, έστω και με αυτή την συζήτηση για το συνέδριο ξύπνησαν πολλοί και κατάλαβαν _αν το κατάλαβαν- ότι υπάρχει δημογραφικό πρόβλημα. Θα γίνει κάτι άμεσα; Δεν είμαι προσωπικά αισιόδοξος. Εξάλλου το δημογραφικό μπορεί να το λύσει μια πολιτική που θα δημιουργεί συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής σταθερότητας, ώστε να υπάρχουν καλές και σταθερές θέσεις εργασίας και να βοηθηθούν οι νέες οικογένειες να κάνουν παιδιά. Όλα ξεκινάνε από τα κοινωνικά αίτια.

Όμως, ειλικρινά, πόσοι πολιτικοί συζητάνε το θέμα σε βάθος. Σηκώθηκε σκόνη, γράψαμε πύρινα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είπαμε ότι είχε να πει ο καθένας και ξανά στα καβούκια μας, μέχρι το επόμενο συνέδριο που θα μας ενοχλήσει ή θα προκαλέσει συνειρμούς.

Μέχρι τότε καληνύχτα στο «δημογραφικό», γιατί δύσκολα να ακούσετε άμεσα κάτι επί της ουσίας. Και είναι κρίμα για την προοπτική της Ελλάδας. Πόση υποκρισία πια!