«Απογοητευμένοι φυγάδες» (στα 40)

^«Εδώ παρουσιάζουν τη γυναίκα σαν ένα κομμάτι μιας αναπαραγωγικής διαδικασίας…» έγραψε οργισμένη η Καίτη Γαρμπή. Για να λέμε την πικρή αλήθεια δεν χρειαζόταν να τα πει «χοντρά» εκείνη για να φανεί η περίεργη (το λιγότερο) ρητορική που εξαρχής συνόδευσε το περίφημο «συνέδριο γονιμότητας». Οχι μόνο δεν χρειαζόταν, αλλά κανονικά δεν θα έπρεπε να χρειάζεται ένα θυμωμένο ποστ για να αναγκάσει τους εμπλεκομένους (με οποιονδήποτε τρόπο) να ξαναρίξουν μια ματιά στις λεπτομέρειες της διοργάνωσης. Και για αποφασίσουν τελικά, θεσμοί και εκπρόσωποι της σόου μπιζ, να αποσύρουν τη στήριξη. Γιατί δεν είναι μόνο τα 52 δευτερόλεπτα του προωθητικού βίντεο. Αυτού που εμφανίζει τη σαραντάρα σε μαύρο φόντο, προβληματισμένη, σχεδόν σοκαρισμένη την ημέρα «που κλείνει τα πολλά και αρχίζει ο απολογισμός». Οχι για όσα πέτυχε (σπουδές, ας πούμε, ή καριέρα) αλλά για όσα «θα έπρεπε να έχει κάνει» (παιδιά δηλαδή), όμως ξαφνικά… μαθαίνει «πως αυτό το 4 στον διψήφιο αριθμό της ηλικίας» δεν της το επιτρέπει.

Κοινώς και πριν από το σποτ, αναδυόταν άνευ σπικάζ και εικόνας, η ίδια… εσάνς δυστοπίας, επικριτικότητας, υπονόμευσης του δικαιώματος (των γυναικών πρωτίστως) στην ελεύθερη βούληση. Ηταν οι 850 λέξεις της πρόσκλησης στο συνέδριο και οι διαδοχικές αναρτήσεις των διοργανωτών.

«Θα αναδειχθεί η ανάγκη της επαγρύπνησης από τη νεότητα, ακόμα και την εφηβεία, για την προάσπιση της γονιμότητάς τους» έγραφαν. Με «τον σωστό οικογενειακό προγραμματισμό» και «ενωρίς». Οσο για εκείνους που, ενόσω το ρολόι της ζωής κυλάει, χαζεύουν με άλλα, ασήμαντα και εύκολα χωρίς να ακολουθούν το πρότυπο δημιουργίας «πυρηνικής οικογένειας ενωρίς»; Δηλαδή για όσους επέλεξαν να μην αποκτήσουν παιδί ούτε στα 20 ούτε στα 30 ή τις γυναίκες που δεν φροντίζουν να βρουν έγκαιρα «τον έρωτα της ζωής τους» ή ακόμα και τα ομόφυλα ζευγάρια και πάει λέγοντας; Αυτοί εμφανίζονται βαρύγδουπα ως «απογοητευμένοι φυγάδες».

Η θύελλα των τελευταίων 24ώρων δείχνει ευτυχώς τα (πιο) ευαίσθητα και ισχυρά αντανακλαστικά της κοινωνίας σε ό,τι αφορά την έμφυλη ισότητα, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, τις ατομικές επιλογές. Προφανώς και το δημογραφικό αποτελεί πρόβλημα, χρειάζεται έγκυρη ενημέρωση και η πολιτεία οφείλει να υιοθετεί πολιτικές ενίσχυσης της οικογένειας. Αλλά σε μια ανοιχτή κοινωνία, χωρίς υπονοούμενα και βολές σε «φυγάδες», χωρίς κριτική σε όρια και επιλογές.