Η τελευταία σύνοδος του ΝΑΤΟ μάλλον ανέδειξε ως το πιο χαϊδεμένο κυρίαρχο πρόσωπο της Ατλαντικής «Συμμαχίας» τον αρχιταραξία της ανατολικής Μεσογείου και του Καυκάσου τον Ερντογάν (!) και  από κοντά την Ελλάδα ως το πιο παραγκωνισμένο και πολλαπλώς ζημιωμένο μέλος αυτού του αμυντικο-επιθετικού Συμφώνου.

Τα άλλα κυρίαρχα πρόσωπα αυτής της Συνόδου ήταν ο Μπάιντεν από τις ΗΠΑ, ο Στόλντεμπεργκ από το ΝΑΤΟ, ο Τζόνσον από τη βρετανική Κοινοπολιτεία και ο Μακρόν από τη Γαλλία.

Πιο αναλυτικά: Τα κυρίαρχα αυτά πρόσωπα ή δεν θέλησαν ή δεν ετόλμησαν (με την ανοχή βεβαίως της ελληνικής αντιπροσωπείας σ’ αυτή τη Σύνοδο), να διαμηνύσουν στον Ερντογάν ότι αποτελεί έναν ιδιότυπο τυχοδιώκτη «σύμμαχο», ο οποίος με την ανοχή του ΝΑΤΟ κατέλαβε με όπλα της «Συμμαχίας» το 40% της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας (το 1974), βυθίζοντας στην οργή και το πένθος τους αδελφούς Κυπρίους.

Τα ίδια αυτά πρόσωπα ή ξεχνούν ή υποκρίνονται πως δεν αντιλαμβάνονται, ότι δεχόμενα ως ισότιμο συνομιλητή έναν αιμοσταγή αντιευρωπαίο ηγέτη, με εθνοτικές και ηθικές ρίζες από τους τρομοκράτες «κατακτητές» Ταμερλάνο και τον Τζέκινς Χαν, γιατί όχι και τον οθωμανό αρχιπειρατή της Μεσογείου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, προκαλούν αισθήματα αποτροπιασμού στον ελληνο-κυπριακό κόσμο.

Όλα αυτά για τον επιπρόσθετο λόγο, ότι και τα τέσσερα ή πέντε παραπάνω πρόσωπα, ενώ δέχονται τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, για εκδίωξη των κατοχικών στρατευμάτων της Τουρκίας, από την παρανόμως κατεχόμενη βόρεια Κύπρο, απεναντίας σιωπούν στην πράξη παγιώνοντας έτσι de facto με ένα απατηλό καθεστώς οιονεί χρησικτησίας το ψευδοκράτος της βόρειας Κύπρου με την 47χρονη (από το 1974) αδράνειά τους, για εκδίωξη των εισβολέων «συμμάχων» της Τουρκίας από το κατεχόμενο 40% της Κυπριακής επικράτειας, που αποτελεί σήμερα αναπόσπαστο, άρα και προστατευτέο τμήμα της επικράτειας του συνόλου των 27 χωρών-μελών της ΕΕ!

Αλλο ένα στιγμιότυπο πανηγυρικής ατμόσφαιρας στη συνάντηση του Ερντογάν με τον Μπάιντεν. Εάν ο αμερικανός πρόεδρος δείχνει αυτή τη συμπεριφορά από πάγια διπλωματική αβροφροσύνη, έχει καλώς. Και μακάρι να μη σημαίνει κάτι άλλο

Ο αμοραλισμός της «συμμαχικής» σιωπής

Η ίδια άκρα σιωπή επικρατεί (με την ανοχή της ελληνικής πλευράς) και ως προς τις επί μισό περίπου αιώνα παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, ακταιωρούς και ερευνητικά σεισμογραφικά πλοία της Τουρκίας.

Εφόσον δεν ακούγεται ούτε μια φράση από την πλευρά των κέντρων αποφάσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για την κατακτητική αυτή θηριωδία των τούρκων «συμμάχων», τότε ίσως περιττεύει κάθε συναινετική στάση της ελληνικής πλευράς προς την αλα Πόντιο Πιλάτο σιωπή της κυρίαρχης στην ευρωμεσογειακό χώρο Νατοϊκής συμμαχίας και μάλιστα με διαρκή «στραβά μάτια» της προς την Ερντογανική τυραννία.

Και επιτέλους, ας παύσουν κάποια ρεπορτάζ, στο χώρο της παγκόσμιας οικονομίας, με τα οποία επιχειρείται εξαγνισμός της Ερντογανικής θηριωδίας με τις οικονομικές επενδύσεις των βιομηχανικώς ισχυρότερων ευρωπαϊκών κρατών, αλλά και πωλήσεις όπλων στην Τουρκία. Διότι εάν το επιχείρημα αυτό εξαγνίζει την ιδιότυπη Ερντογανική δικτατορία, τότε χωρίς κανένα δισταγμό μιλάμε για τη χειρότερη μορφή πολιτικού αμοραλισμού της «Συμμαχίας».

Headlines