Περουβιανοί από την κοινότητα Χουιντσίρι στο Κούσκο αναδομούν μια κρεμαστή γέφυρα των Ίνκας, ηλικίας 500 ετών, φτιαγμένη με παραδοσιακές τεχνικές πλεξίματος, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα πλεχτό πέρασμα πάνω από τον ποταμό Απουριμάκ.

Η γέφυρα Κ’εσγουατσάκα χρησιμοποιούνταν για περισσότερα από 500 χρόνια για να ενώσει τις κοινότητες που χωρίζονται από τον ποταμό. Όμως στη διάρκεια της πανδημίας οι εργασίες συντήρησής της σταμάτησαν, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει στη διάρκεια του Μαρτίου.

Τα μέλη των πληττόμενων κοινοτήτων, όπως οι Χουιντσίρι, αποφάσισαν να αναδομήσουν την γέφυρα που έχει μήκος 30 μέτρων διατηρώντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των Ίνκας – δηλαδή, πλέκοντάς την.

Ομάδες εργατών, και από τις δύο πλευρές του ποταμού, ισορρόπησαν στα γιγαντιαία κυρίως σχοινιά που απλώνονταν πάνω από το ποτάμι και εργάστηκαν κινούμενοι προς το κέντρο, τοποθετώντας μικρότερα σχοινιά ως φραγμούς μεταξύ εκείνων που προορίζονταν για τα χέρια και εκείνων που δημιουργούν το «πάτωμα».

«Πέρσι, εξαιτίας της πανδημίας, δεν έγιναν εργασίες ενίσχυσης… Και για αυτό στην αρχή της χρονιάς, η γέφυρα έπεσε», εξήγησε ο τοπικός κυβερνήτης του Κούσκο, Ζαν Πολ Μπεναβέντε.

«Όμως τώρα είναι σαν μια απάντηση στην ίδια την πανδημία. Από τα βάθη της περουβιανής ταυτότητας των Άνδεων, η γέφυρα κρέμεται πάνω από τον ποταμό Απουριμάκ κι εμείς μπορούμε να δείξουμε στον πλανήτη ότι σιγά-σιγά ξεπερνάμε αυτή την κατάσταση».

Το 2013, η UNESCO αναγνώρισε τις δεξιότητες και τις παραδόσεις που συνδέονται με την αναδόμηση της γέφυρας ως Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ανθρωπότητας.

«Αυτή είναι η ιστορία. Περισσότερα από 500 χρόνια ενός παράδοξου. η Κ’εσγουατσάκα, αυτή η ζωντανή γέφυρα των Ίνκας, στην πραγματικότητα είναι μια έκφραση και μια εκδοχή του πολιτισμού μας».

«Αυτό είναι η κοινότητα, στην προκειμένη περίπτωση η κοινότητα Χουιντσίρι από την επαρχία Κουεχουέ, αυτή τη στιγμή εργάζεται για να συνδέσει αυτή τη γέφυρα που ενώνει χωριά, αλλά και παραδόσεις και πολιτισμούς».

Με πληροφορίες από Guardian

Headlines