Έφυγε με έναν καημό: Το παράπονο του «αστυνομικού» των ελληνικών ταινιών για τις στολές του που κανείς δεν άκουσε

Πίσω στην «χρυσή» περίοδο του ελληνικού σινεμά αν ήθελες έναν ηθοποιό για να ενσαρκώσει το ρόλο ενός ένστολου, συνήθως δεύτερο αλλά σημαντικό, δεν χρειαζόταν να ψάξεις πολύ. Και αυτό διότι υπήρχε ένας κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του ρόλου, ασορτί δηλαδή με τις στολές του, τις οποίες μάλιστα έφτιαχνε με πολύ προσωπική δουλειά και μεράκι ο ίδιος!

Ο λόγος για τον Κώστα Παπαχρήστο. Μπορεί το όνομά του να μην συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγάλων του εγχώριου κινηματογράφου, αλλά το παρουσιαστικό του και το πρόσωπό του είναι γνωστό σε όλους.

Ο Κώστας Παπαχρήστος γεννήθηκε στον Βόλο, αλλά μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη όπου και πήγε στο σχολείο. Είναι άγνωστο το πώς και το γιατί του δημιουργήθηκε μια απίστευτη αγάπη προς τον στρατό, αλλά είναι γεγονός ότι από παιδί ονειρευόταν μια καριέρα στις ένοπλες δυνάμεις. Ήταν τόσο μεγάλο το πάθος του, μάλιστα, που ανήλικος ακόμα πήρε μια παράτολμη απόφαση, χωρίς καν να ενημερώσει τους γονείς του.

Εγκατέλειψε το σχολείο αλλά και το σπίτι του και εμφανίστηκε στη Λάρισα με σκοπό να καταταγεί στην Αεροπορία. Για να το καταφέρει αυτό είχε φτάσει στο σημείο να πλαστογραφήσει μια σειρά από έγγραφα αφού τότε ήταν μόλις 16 ετών. Ο –τότε- πιτσιρικάς τα κατάφερε! Ξεγέλασε τους πάντες και φόρεσε –επιτέλους- την στολή του αεροπόρου και μόνο τότε ενημέρωσε τους δικούς του που μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν τρελαθεί από την αγωνία τους και τον έψαχναν παντού.

Τους ειδοποίησε για το πώς είχαν εξελιχθεί τα πράγματα στη ζωή του, εκλιπαρώντας τους παράλληλα να μην αποκαλύψουν στις Αρχές την πραγματική ηλικία του. Ωστόσο αυτή δεν ήταν η μοναδική επαφή του με την στολή και το στράτευμα. Βλέπετε, μετά την απόλυσή του ήρθε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Παπαχρήστος κατετάγη ξανά και έλαβε μέρος στον αγώνα, ενώ για τις πράξεις του εκείνη την «μαύρη» περίοδο τιμήθηκε από το ελληνικό κράτος.

Μαζί με τις εχθροπραξίες μπήκε τέλος και στις φιλοδοξίες του Παπαχρήστου να παραμείνει ένστολος για μια ζωή. Τότε ήταν που έκανε το πέρασμά του για ένα χρόνο από την σχολή θεάτρου του Καρόλου Κουν και είχε την πρώτη επαφή του με την υποκριτική, χωρίς να γνωρίζει ότι χάρη σε αυτή την στροφή στην καριέρα του, από εκεί και πέρα θα έβαζε ό,τι στολή ήθελε!

Τον είδαμε ως αστυνομικό, ως τροχονόμο, ως αξιωματικό του στρατού και κάποιες φορές ως εισαγγελέα ή πρόεδρο δικαστηρίου. Όπου υπήρχε κάποιος μικρός αλλά καθοριστικός ρόλος εξουσίας, ο Κώστας Παπαχρήστος ήταν εκεί να τον ενσαρκώσει φορώντας την πολύ προσεγμένη μέχρι λεπτομέρειας στολή του.

Μάλιστα, όταν άρχισε να συνειδητοποιεί ότι αυτό ήταν το μέλλον του, άρχισε να ράβει ο ίδιος την εκάστοτε στολή και να προσέχει ώστε να είναι στην εντέλεια τα ρούχα του. Δεν ήθελε να φορά τα ρούχα της παραγωγής, που συχνά δεν ήταν καν στο νούμερό του, αλλά δούλευε με επιμονή και υπομονή ώστε να βγάζει μια αψεγάδιαστη εικόνα, όπως όφειλε ένας άνθρωπος με το status των ρόλων του.

Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα είχε τόσες πολλές στολές ώστε να φτάσει σε θέση να δημιουργήσει το δικό του βεστιάριο. Ήταν τόσο πλήρες που συχνά μεταποιούσε ορισμένες από τις στολές του προκειμένου να τις φέρει στα μέτρα άλλων, ενώ σταδιακά συμπλήρωσε την απίστευτη συλλογή του με παραδοσιακά κοστούμια από όλον τον κόσμο.

Οι γνώσεις του αλλά και η αγάπη και το μεράκι για αυτά ήταν τέτοιο ώστε πολύ σύντομα να ασχοληθεί και με άλλες πτυχές της παραγωγής, βοηθώντας ως σύμβουλος, βοηθός σκηνοθέτης και επιμελητής.

Τελικά έφυγε από την ζωή στις 29 Σεπτεμβρίου 1995 με ένα μεγάλο παράπονο. Πριν αφήσει αυτό τον κόσμο είχε εκφράσει την επιθυμία να παραδώσει ολόκληρη την ανεκτίμητη ιστορικά συλλογή του, με σκοπό την δημιουργία του πρώτου σχετικού μουσείου στην Θεσσαλονίκη. Αυτό δεν έγινε ποτέ αν και μετά τον θάνατό του, η σύζυγός του, επίσης ηθοποιός Δήμητρα Σερεμέτη, δώρισε όλες τις στο Γενικό Επιτελείο Στρατού …