Ο ευνουχισμός ως προνόμιο

Το πόσο φθηνά κοστολογείται η ανθρώπινη ζωή, παρά το γεγονός ότι δοξάζεται καθημερινά με μια παγκόσμια σύμπνοια ως η κορωνίδα της δημιουργίας, θα αρκούσαν η πείρα των πολέμων και τα εγκληματολογικά δελτία για να μας διασκεδάσουν κάθε πεποίθηση περί του αντιθέτου. Αλλά δεν είναι μόνο στις οφθαλμοφανείς αυτές περιπτώσεις που αποκτούμε μια δριμεία συνείδηση του γεγονότος ότι η ανθρώπινη ζωή και η ελευθερία που αναγνωρίζεται ως το κύριο χαρακτηριστικό της μπορεί να τσαλακώνονται και να ποδοπατούνται ενώ φαίνεται να εξαίρονται και να τιμώνται.

Φτάνει να σκεφτεί κανείς τη γέννηση της κόρης του πριγκιπικού ζεύγους Χάρι και Μέγκαν και του θορύβου που προκλήθηκε παγκοσμίως λόγω της γέννησης αυτής. Να έρχεται ένας άνθρωπος στον κόσμο αυτό με μια «μοίρα» που του έχει ετοιμαστεί και οργανωθεί ως την τελευταία της λεπτομέρεια και να επιχαίρουν μαζί με τους γονείς και ένα πλήθος ανθρώπων σάμπως θα μπορούσε να προκύψει σε σχέση με το νεογέννητο κάτι άλλο πέραν μιας παρασιτικής κοσμικότητας, συνιστά μια τερατώδη διαστροφή.

Μόνο με το όνομα που δίνεται σε έναν άνθρωπο αποκτά συχνά μια σφραγίδα καθοριστική για όλη την υπόλοιπη ζωή του, αντιλαμβάνεται κανείς σε ποιο βαθμό η ζωή αυτή προεξοφλείται στο σύνολό της όταν συνδυαστεί και με μια ιδιότητα όπως αυτή του πρίγκιπα. Ενώ μοιάζει να του επιφυλάσσεται ένα μέλλον που περικλείει μια απειρία δυνατοτήτων, στην ουσία δεν του απομένει να κάνει παρά ελάχιστα πράγματα, σχεδόν τίποτα. Με δρομολογημένα τα ενδιαφέροντά του αφού θα του είναι αδύνατον εκ των πραγμάτων να ξεφύγει από την υποχρεωτική επιλογή της ευμάρειας ως τρόπου ζωής, έχει ήδη στομωθεί κάθε προοπτική όπως την εγγυάται για κάθε ανθρώπινη ζωή μια στοιχειώδης ελευθερία. Αν η γέννηση του κάθε ανθρώπου συνιστά μια έκπληξη και ένα δώρο τόσο για τον ίδιο όσο και για την ανθρωπότητα, είναι γιατί ο άνθρωπος αυτός ενδέχεται να εκφράσει κάτι πολύ μεγάλο που αναμενόταν χωρίς τίποτε να ήταν δυνατόν να εγγυηθεί τον ερχομό του.

Αλλά και στην αντίθετη περίπτωση που ο άνθρωπος αυτός αποδειχθεί ένα «μείον» είτε για το σύνολο είτε για ένα μέρος της ανθρωπότητας θα έχει προσφέρει μια ευεργετική έστω στον αρνητικό της χαρακτήρα πείρα.

Τι έκπληξη όμως να αποτελέσει ένας άνθρωπος με μαθηματικά εξακριβωμένο για το τι πρόκειται να ενδιαφερθεί και για το τι πρόκειται να κάνει; Αν η ζωή περικλείει έναν σκοπό – που δεν γίνεται να μην τον περικλείει – πέραν της μηχανικής και εργολαβικής συνέχειάς της, ο λιγότερο τυχερός και ευνοημένος άνθρωπος θα έπρεπε να λογαριάζεται εκείνος που, αντί το νόημα του ποια υπήρξε η μοίρα του να αναγνωρίζεται εκ των υστέρων, αφού δηλαδή θα έχει ζήσει, να του παρουσιάζεται αυτή προδιαγεγραμμένη χωρίς καμιά επιπλέον διάθεση να επέμβει καθώς μια απειρία ανθρώπων θα ήθελαν να τους επιφυλαχτεί μια αντίστοιχη προοπτική.

Στην πραγματικότητα να έχουν έρθει στον κόσμο αυτό ευνουχισμένοι πριν να είναι σε θέση να αποφασίσουν αν θεωρούν τον ευνουχισμό ως προνόμιο ή ως κατάρα.