Γυναικοκτονίες: Τρεις γυναίκες δολοφονημένες από τους συζύγους τους μέσα σε έξι μήνες

Από σήμερα μετράμε μια ακόμα υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας που κατέληξε σε δολοφονία γυναίκας και μητέρας ενός βρέφους.

Τσακώθηκαν, ζητούσε διαζύγιο, ήθελε να πάρει το παιδί και να φύγει. Έσφιξε τα χέρια γύρω από το λαιμό της μέχρι που ξεψύχησε. Σκέφτηκε, είπε, ότι θα πάρει το παιδί «του».

Μετά από 37 μέρες αποκαλύπτει πως ήταν εκείνος που της έκοψε το νήμα της ζωής, αφού επιχείρησε να στήσει το δικό του σενάριο, όπου εμφανιζόταν ως ήρωας και θύμα.

Η κοινωνία απέτυχε να προστατεύσει ακόμα μια γυναίκα, ενώ με την Καρολάιν μετράμε ήδη τρεις γυναίκες μέσα σε μισό χρόνο, που έχουν δολοφονηθεί από πρώην ή νυν σύζυγο.

Κατά μέσον όρο, 137 γυναίκες ανά τον κόσμο δολοφονούνται καθημερινά από τον σύντροφό τους ή από κάποιον συγγενή τους.

Οι περισσότερες από αυτές πέφτουν νεκρές από τα χέρια των πιο κοντινών τους ανθρώπων, καθώς σύμφωνα με στοιχεία, το 38% των γυναικοκτονιών παγκοσμίως συμβαίνουν από σύντροφο/σύζυγο.

Προμελετημένη συζυγοκτονία

Στις 5 Απριλίου η Κωνσταντίνα δολοφονείται από τον εν διαστάσει σύζυγό της.

Διαβάστε επίσης: Ο θλιβερός αριθμός των γυναικοκτονιών από την αρχή του έτους

Ο γυναικοκτόνος μπήκε στο σπίτι της και αφού τσακώθηκαν την μαχαίρωσε στα πλευρά και την κοιλιά. Τραύματα στα οποία υπέκυψε λίγο αργότερα.

Πριν τη δολοφονία της «φώναζε» για βοήθεια, καθώς ο δολοφόνος της είχε κακοποιητική συμπεριφορά ενώ όπως έγινε έπειτα γνωστό, ο γυναικοκτόνος είχε συχνά κακοποιητική συμπεριφορά τόσο στην Κωνσταντίνα όσο και στην οικογένειά της.

Λίγες μέρες πριν τη σκοτώσει, είχε πάει στο πατρικό της στην Μακρυνίτσα και έστησε καβγά, χτυπώντας την 28χρονη και τους γονείς της.

Ο δράστης ενοχλούσε επανειλημμένα τη γυναίκα και την οικογένεια της, ενώ το θύμα είχε ζητήσει δικαστική συνδρομή ώστε να σταματήσει να τους ενοχλεί.

Όπως μετέδωσε η ΕΡΤ, τη Δευτέρα η 28χρονη είχε ζητήσει εισαγγελική παρέμβαση και την προστασία της οικογένειας της με την επιβολή περιοριστικών μέτρων.

Ωστόσο μετά τις απαραίτητες συστάσεις ο δράστης αφέθηκε ελεύθερος, ενώ λίγες ώρες αργότερα πραγματοποίησε το άγριο φονικό.

«Τη σκότωνε στο ξύλο»

Ήταν λίγο μετά τις 20:30 το βράδυ της Πέμπτης η γειτονιά κοντά στη συμβολή των οδών Αιόλου και Πραξιτέλους αναστατώθηκε από έναν παράξενο ήχο.

Κανείς δεν κατάλαβε στην αρχή πως ήταν πυροβολισμός. Κανείς δεν συνειδητοποίησε τι είχε γίνει ούτε όταν βρέθηκαν έξω από το σπίτι του θύματος και βρήκαν την 64χρονη Ελένη πεσμένη στο έδαφος, μέσα στα αίματα.

Η γυναίκα μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό της Νίκαιας και εκεί άφησε την τελευταία της πνοή εξαιτίας των τραυμάτων που έφερε στο λαιμό και τον ώμο από όπλο μικρού διαμετρήματος.

Από την αρχή ο θάνατος της αντιμετωπίστηκε ως εγκληματική ενέργεια. Και οι έρευνες στράφηκαν στο ευρύτερο περιβάλλον της.

Δράστης ο 75χρονος εν διαστάσει σύζυγός της, ο οποίος ισχυρίστηκε μετέπειτα ότι «η συμπεριφορά της ήταν τελείως απαράδεκτη».

Φίλες της Ελένης αποκάλυψαν τον εφιάλτη που βίωνε η 64χρονη φίλη τους, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «όπου την έβρισκε, τη σκότωνε στο ξύλο».

Η 64χρονη δεν πήγαινε στο σπίτι των παιδιών της, αλλά πήγαιναν οι κόρες της στο καθαριστήριο να τη δουν. «Δεν μπορούσε να μπει στην είσοδο, όλο την έδερνε».

Το ζευγάρι είχε χρόνιες δικαστικές διαμάχες και προστριβές. Ο συζυγοκτόνος περίμενε την 64χρονη έξω από το σπίτι της στην οδο Πραξιτέλους και την πυροβόλησε στην τραχηλική χώρα και στην ωμοπλάτη και στη συνέχεια διέφυγε.

Εννέα γυναικοκτονίες το 2020

Χιλιάδες γυναίκες ανά τον κόσμο ζουν καθημερινά τον εφιάλτη της έμφυλης βίας, χωρίς να μπορούν να βρουν διέξοδο από την κακοποιητική σχέση.

Στην Ελλάδα από το 2011 έχουν ατύπως καταγραφεί 62 γυναικοκτονίες και 27 απόπειρες.

Το 2020, εννέα γυναίκες έχασαν τη ζωή τους με αυτόν τον τρόπο -τρεις από αυτές κατά τη διάρκεια της καραντίνας- από τις οποίες οι πέντε δολοφονήθηκαν μόλις μέσα σε τρεις μήνες, ενώ έχουν γίνει πέντε απόπειρες γυναικοκτονιών.

Οι γυναίκες οι οποίες βρίσκονται μέσα σε μια κακοποιητική σχέση δεν νιώθουν σε καμία περίπτωση ασφάλεια.

Αυτό που νιώθουν είναι κατά βάση στρες, φόβο, απειλή, νιώθουν ενοχές, δηλαδή τις έχει πείσει ο θύτης ότι εκείνες είναι υπεύθυνες για αυτό που βιώνουν.

Το να κάνουν το βήμα να μιλήσουν είτε στο φιλικό τους περιβάλλον είτε ακόμη και να το καταγγείλουν στις αρχές χωρίς γνωρίζει μια σειρά από εμπόδια, καθώς συχνά οι γυναίκες που κακοποιούνται αντιμετωπίζουν το victim blaming: κατηγορούνται δηλαδή οι ίδιες για τη βία που υφίστανται. Όλο αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, τις αποτρέπει τις γυναίκες από το να φτάσουν στα σκαλοπάτια του αστυνομικού τμήματος.

Χρειάζεται να χτίσουμε μια κοινωνία με λιγότερη ανοχή στους θύτες και περισσότερο βήμα στα θύματα. Πριν να είναι αργά για ακόμη μια γυναίκα.