Ένας&Ένας: Νικόλ Κατσάνη και Λεωνίδας Μαριδάκης

Τους θυμάμαι από πάντα μαζί. Αν σκαλίσω λίγο καλύτερα την μνήμη, έχω να θυμάμαι τον Λεωνίδα την «προ Νικόλ» εποχή. Και πάντα έπαιζε, έγραφε, ψαχνόταν.

Στα μάτια μου, είναι ένα από τα πιο ταιριαστά ζευγάρια. Θα τους πετύχεις σε μουσικές σκηνές βράδια Πέμπτης, χειμώνα. Στα Χανιά το καλοκαίρι με σανδάλια χέρι χέρι. Θα ακούσεις για αυτούς, από όλους, τα καλύτερα.

Η Νικόλ Κατσάνη είναι νομικός και στιχουργός και ο Λεωνίδας Μαριδάκης τραγουδοποιός, με μια χαρακτηριστική, γλυκιά φωνή, σαν χάδι πάνω σε ό, τι ερμηνεύει.

Πρόσφατα, έγιναν γονείς διδύμων και συγκίνησαν τους φίλους τους και τους ανθρώπους που  τους εκτιμούν και τους παρακολουθούν.

Όταν έρωτες σαν τον δικό τους καρπίζουν, κάτι πάει καλά σε αυτόν τον «ψεύτη κόσμο».

Ο λόγος στους ίδιους, που απαντούν επί της ουσίας στις ερωτήσεις για τα μαγικά τοπία που ανατέλλουν στον δεσμό τους τόσα χρόνια.

Πότε και πώς γνωριστήκατε; Ποιος προσέγγισε ποιον; Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε;

Λ. Mας έφερε κοντά το τραγούδι. Εκείνη ραδιοφωνική παραγωγός στο metadeftero.gr με πάθος για το τι τρέχει στο ελληνικό τραγούδι σήμερα και εγώ τραγουδάω και γράφω. Πριν έξι χρόνια λοιπόν, δεν θυμάμαι ποιος προσέγγισε πρώτος τον άλλον, αλλά έγινε σίγουρα με αφορμή τα τραγούδια και κάποια συνέντευξη. Μετά, είπαμε να πιούμε και ένα ποτό σε ένα μπαρ στα Εξάρχεια -κοινωνικοί άνθρωποι είμαστε- αλλά εκεί που περνούσαμε ωραία και μιλούσαμε (κυρίως η Νικόλ) φιλικά για τη ματαιότητα των σχέσεων, άρχισε να εμπλουτίζεται η ατμόσφαιρα με μια αύρα ερωτισμού. Ωστόσο, δεν εκδηλώθηκε κάτι ανοιχτά εκείνο το βράδυ, την έβαλα σε ένα ταξί στο τέλος, την καληνύχτισα και έφυγε. Στην ουσία, εκείνο το βράδυ είχε ξεκινήσει η σχέση μας.

N. Μα που αλλού; Από το facebook ξεκίνησε η γνωριμία μας! To 2014 (δεν θυμάμαι πότε ακριβώς) o Λεωνίδας μου έστειλε αίτημα φιλίας και αρχίσαμε να μιλάμε στο messanger. Με την ιδιότητα του τραγουδοποιού εκείνος και με την ιδιότητα της ραδιοφωνικής παραγωγού εγώ μου ζήτησε να συναντηθούμε κάποια στιγμή για να μου δώσει τη δισκογραφία του για τις ραδιοφωνικές μου εκπομπές. Μου έδινε συνεχώς ραντεβού για να συναντηθούμε, αλλά πριν τα φιξάρουμε όλο τα ακύρωνε. Μου φάνηκε λίγο αστείο όλο αυτό με το κανόνισμα – ξεκανόνισμα κάθε λίγο και λιγάκι. Και τελικά ήρθε η συνάντηση.

Έγινε 2 Φεβρουαρίου του 2015 (έξι και χρόνια πριν). Θυμάμαι την ακριβή ημερομηνία, καθώς από την πρώτη μας συνάντηση θεωρώ ότι «είμαστε μαζί» και άρα είναι η επέτειός μας! Βγήκαμε λοιπόν ένα χειμωνιάτικο βράδυ Δευτέρας για ποτό στο bar “Tralala” στα Εξάρχεια και αυτή η πρώτη μας επαφή ήταν όλη κάπως «τραλαλά». Ο Λεωνίδας με περίμενε καθισμένος στο μπαρ ευγενικός, χαρούμενος κι ωραίος… χωρίς όμως να έχει φέρει τα cd μαζί του!

Εκεί άρχισα να υποψιάζομαι ότι η συνάντησή μας δεν είχε μόνο επαγγελματικό χαρακτήρα. Ο Μαριδάκης, σκέφτηκα, είχε κι άλλα στο μυαλό του (γέλια). Η βραδιά κύλησε υπέροχα και… παράδοξα. Ανοίξαμε μεγάλες κουβέντες για διάφορα προσωπικά μας θέματα κι εγώ πίνοντας τεκίλες, ενώ συνήθως πίνω με το ζόρι ένα ποτήρι κρασί, άρχισα να κλαίω γοερά στο μπαρ και ο άγνωστος τότε σε εμένα Λεωνίδας  άρχισε να με παρηγορεί.

Εκεί σκέφτηκα ότι αν αυτό αποδειχτεί ότι τελικά είναι πρώτο ραντεβού και εμείς οι δύο μετά τα κλάματά μου ξαναβγούμε, μάλλον κάτι καλό υπάρχει εδώ. Και η συνέχεια της βραδιάς είχε κι άλλα αστεία και παράδοξα, αλλά αυτή είναι μια άλλη και μεγάλη ιστορία. Θυμάμαι ότι όταν εκείνο το βράδυ επέστρεψα στο σπίτι μου είχα ένα μεγάλο χαμόγελο.

Τι άλλαξε στην σχέση σας η πατρότητα και η μητρότητα;

Λ. Η έλλειψη προσωπικού χρόνου έχει επηρεάσει σίγουρα την σχέση μας με έναν τρόπο, αλλά ευτυχώς όχι την ουσία της. Δηλαδή έχουμε λίγο χρόνο για να αφιερώσουμε ο ένας στον άλλον, αφού απόλυτη φυσική προτεραιότητα είναι πια τα παιδιά, αλλά από την άλλη, το ότι έχουμε από κοινού μπροστά μας τον πολύ σημαντικό στόχο δημιουργεί ένα μεγαλύτερο δέσιμο και θέρμη μεταξύ μας.

N. Θα πω ένα θετικό και ένα λίγο αρνητικό. Η μητρότητα, εάν είναι συνειδητή επιλογή, που στη δική μου περίπτωση ήταν και εάν είναι κάτι που το ήθελες πολύ, εγώ αποδείχτηκε ότι το ήθελα περισσότερο από ότι πίστευα, σε απορροφά και σε κάνει να αφιερωθείς ολόψυχα και με όλες σου τις δυνάμεις σε αυτήν.

Βάζεις σε δεύτερη μοίρα τα πάντα, τον εαυτό σου, δουλειές, σπίτι, σχέση, φίλους, ενδιαφέροντα. Όταν λοιπόν είσαι κυρίως μαμά και μάλιστα διδύμων και λιγότερο Νικόλ ίσως θεωρητικά αναγκαστικά η σχέση παραμελείται. Αυτά όλα όμως τα ζυγίζει κανείς και στη πορεία ξεκινάει να φτιάξει την κατάλληλη δοσολογία για όλα ώστε να υπάρξει ισορροπία στη συνταγή. Από την άλλη πλευρά από την περίοδο ακόμη της εγκυμοσύνης μου και με τη γέννηση των δύο παιδιών μας με τον Λεωνίδα αισθάνθηκα ότι γίναμε ένα.

Αυτός και τα παιδιά μας ήταν πια η δική μου οικογένεια. Όταν γίνεις γονιός με τον άνθρωπο που αγαπάς, τον αγαπάς ακόμη βαθύτερα και ουσιαστικότερα. Τουλάχιστον αυτό συνέβη σε εμένα.

Έχετε σκεφτεί ποτέ να χωρίσετε;

Λ. Για τη Νικόλ δεν ξέρω. Εμένα δεν μου έχει περάσει ποτέ στα σοβαρά αυτή η σκέψη από το μυαλό. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά έχουμε και τους κοινούς τόπους που μας βοηθάνε να πάμε παρακάτω.

N. Δεν μου αρέσουν πολύ οι χωρισμοί. Δεν μου αρέσει να αποχωρίζομαι ανθρώπους από κοντά μου όχι μόνο ερωτικά, αλλά και γενικά. Οπότε για να σκεφτώ να χωρίσω θα πρέπει να υπάρχει μεγάλο και άλυτο πρόβλημα. Στη δική μας περίπτωση όχι, δεν έχω σκεφτεί ποτέ σοβαρά να χωρίσω. Τώρα πάνω σε διαφωνίες που έχουν όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους και εντάσεις, νεύρα και κούραση που προέρχονται από τις γενικότερες υποχρεώσεις της καθημερινότητας και δεν αφορούν στην ουσία τη σχέση μας μπορεί να το σκεφτώ παρορμητικά, αλλά φυσικά δεν έχει καμία βάση.

Ποιο γνωστό, ελληνικό τραγούδι θα μπορούσε να έχει γραφτεί για την δική σας ιστορία;

Λ. Για εμένα, συναισθηματικά, το πρώτο τραγούδι που γράψαμε μαζί με τη Νικόλ, η «Αστυπάλαια», κουβαλάει κάτι από το αεράκι της σχέσης μας.

N. Θα πω το τραγούδι «Πλατεία Αμερικής» της πολυαγαπημένης μου Αρλέτας σε στίχους της Μαριανίνας Κριεζή και μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου αλλά… «από την ανάποδη».

Δηλαδή λέει το ρεφρέν: «Αν δεν ήταν λάθος μέρα/ αν δεν ήτανε Δευτέρα/ αν δεν ήταν η Πλατεία Αμερικής/ μπορεί και ν’ αγαπιόμασταν εμείς… Κι αν δε σ’ έπιανε φανάρι/ να γινόμασταν ζευγάρι/ και να κάναμε πολλά πολλά παιδιά / μα δεν έχει σημασία τώρα πια…».

Για να βρεις έναν άνθρωπο που να ταιριάζεις πραγματικά και να θέλετε και τα ίδια πράγματα από τη ζωή, να είστε στην ίδια φάση που λένε, είναι και τύχη και σύμπτωση. Για εμάς, εκείνη η Δευτέρα που πρωτοσυναντηθήκαμε ήταν η σωστή μέρα, το σωστό timing και ζευγάρι γίναμε και αγαπηθήκαμε και κάναμε και παιδιά. Το αγαπώ πολύ αυτό το τραγούδι, γιατί μιλάει για την αναζήτηση ενός έρωτα ζωής που ποτέ δεν είναι μόνο στα δικά μας χέρια το να τον βρούμε.

Πόσο σέξι μπορεί να είναι μια ιστορία αγάπης;

Λ. Απίστευτα πολύ κατά τη γνώμη μου. Όσες ιστορίες αγάπης έχουν αυτή την ποιότητα, το εννοούν.

N. Πολύ. Μια ιστορία αγάπης (ερωτικής) πρέπει να είναι και σέξι και στην αρχή και πάντα. Σε ένα μεγάλο ποσοστό το σεξ παίζει έναν από τους βασικότερους λόγους επιλογής του συγκεκριμένου συντρόφου. Αν δεν υπάρχει ερωτική χημεία τότε δεν υπάρχει ιστορία αγάπης αλλά φιλία.

Με ποιον τρόπο συγγενεύει ο Έρωτας με τον Θάνατο, κατά την άποψή σας;

Λ. Είναι και οι δύο αρχαίες πανίσχυρες αλήθειες που, όταν τις αντικρίζουμε, μας κάνουν να σκεφτούμε ξανά τη ζωή μας και το πως βαραίνουν τα πράγματα.

N. Ο Έρωτας είναι Ζωή και οτιδήποτε είναι Ζωή ξορκίζει το Θάνατο.

Ποια είναι, για εσάς, τα συστατικά μιας πετυχημένης σχέσης;

Λ. Δεν ξέρω. Υπάρχουν συστατικά που για άλλους είναι βάλσαμο και σε άλλους δημιουργούν αλλεργία. Δύσκολα μπαίνουν σε κανόνες αυτά. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα μετράει, και αν έχει πετύχει το νιώθεις με το κάθε κύτταρό σου μέσα στη σχέση.

N. Να υπάρχει «χημεία» μεταξύ του ζευγαριού όχι μόνο ερωτική αλλά και γενικότερη. Πίστη ερωτική, ειλικρίνεια, αγάπη, εμπιστοσύνη, ευγένεια κατανόηση, σεβασμός, ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα του άλλου, σύνθεση των «θέλω», ηρεμία, κοινά ενδιαφέροντα, εκδρομές, ωραίες βόλτες, κοινοί φίλοι και πολλά άλλα υπάρχουν φυσικά.

Βασικά, το θέμα είναι να βλέπεις τον εαυτό σου, το σύντροφό σου, τη ζωή, τους άλλους ανθρώπους και γενικότερα τα πάντα με Αγάπη, είναι μια καλή αρχή για την επιτυχημένη έκβαση των πραγμάτων, όπως λέει και ο Λεωνίδας σε ένα τραγούδι του «Η Αγάπη νικάει…».

Θυμάστε την πιο δύσκολή σας στιγμή/ περίοδο όλα αυτά τα χρόνια που είστε μαζί;

Λ. Μόνο μικρές περαστικές δυσκολίες, ευτυχώς, έχουμε περάσει αλλά δεν αξίζει να σταθεί κάνεις σε αυτές, ίσα ίσα, για μένα αποτελούν αφορμές για να εξελιχθούμε και να κατανοήσουμε τον εαυτό μας καλύτερα.

N. Δόξα τω Θεώ, πολύ σοβαρές δυσκολίες ή περιόδους μεταξύ μας αυτά τα χρόνια που είμαστε μαζί δεν έχουμε αντιμετωπίσει. Τώρα, δυσκολίες καθημερινές και περαστικές πάντα υπάρχουν στις ζωές των ανθρώπων κατά περιόδους έτσι και στη δική μας.

Πώς ορίζετε την έννοια “ζευγάρι” επί της ουσίας;

Λ. Ζευγάρι για μένα είναι η μοναδική χημεία που προκύπτει όταν δύο άνθρωποι αποφασίσουν να σταθούν ο ένας πλάι στον άλλον στη ζωή και να ενώσουν τα όνειρα τους. Είναι η ισχυρή τους συμμαχία και το μαγικό τοπίο που ανατέλλει διαρκώς σε όλον τον κύκλο της σχέσης.

N. Το τι είναι «ζευγάρι» επί της ουσίας το ορίζουν τα ίδια τα μέρη του. Ανάλογα με τις ανάγκες τους επιλέγουν πως θέλουν να είναι η σχέση τους. Για εμένα, ζευγάρι είναι να μοιράζεσαι τα πάντα και να κάνεις τα πάντα μαζί, όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή το θέλεις. Τότε μόνο βρίσκω λόγο να είμαι ζευγάρι με κάποιον, η επιθυμία να μοιράζομαι τα πάντα στη ζωή μαζί του.

Αν δεν ισχύει αυτό τότε θα πω ότι σε ζευγάρια πάνε μόνο τα παπούτσια, γι’ αυτό άστο καλύτερα δεν θα πάρω.

Ποια είναι η αγαπημένη σας κοινή συνήθεια;

Λ. Η ακρόαση νέων τραγουδιών. Οποιαδήποτε ώρα του εικοσιτετραώρου (ακόμα και την πιο ακατάλληλη) μπορεί ο ένας να πάει να βρει τον άλλον και να του πει: «Άκου αυτό μόλις βγήκε, πώς σου φαίνεται;»

N. Αχ, δεν μπορώ να πω μόνο μία. Μεγάλες βόλτες με το καρότσι και τα μωρά μας στο Πεδίον του Άρεως εδώ στην Αθήνα και δίπλα στη θάλασσα το καλοκαίρι στην Κρήτη. Να γράφουμε μαζί τραγούδια. Να ακούμε παρέα νέα τραγούδια άλλων. Να συναντάμε αγαπημένους μας φίλους. Α! και οπωσδήποτε πριν κοιμηθούμε να τρώμε σοκολάτα Lacta το βράδυ στο κρεβάτι βλέποντας μια ωραία ταινία.