Γίνεται η δολοφονία της Καρολάιν στα Γλυκά Νερά. Δεν γνωρίζουμε τον δολοφόνο επί 37 ημέρες, οι «διαρροές» λένε ότι την σκότωσαν 3 αλλοδαποί.

Ο βολικός εχθρός φυσικά. Οι μετανάστες που «εισέβαλαν» στην Ελλάδα και «άλωσαν» τον ελληνικό πολιτισμό, τις παραδόσεις, την οικογένεια.

Πολιτικοί το είπαν, αστυνομικοί, εισαγγελείς και μεγάλο μέρος από την φεισμπουκική κοινότητα των σχολιαστών του πληκτρολογίου.

Μια ειδεχθής δολοφονία πολιτικοποιήθηκε προκειμένου να βγουν και πολιτικά συμπεράσματα, κέρδος, ψηφαλάκια, ιδεολογική υπεροχή. Που; Πάνω στο πτώμα μιας 20χρονης μάνας.

Οι μεν βγήκαν και είπαν ότι αφού είναι αλλοδαποί οι δολοφόνοι, χρειάζονται θανατική ποινή, κρέμασμα. Κι ένα όπλο σε κάθε σπίτι…

Και φυσικά είπαν αμέσως για «λαθροεισβολείς» που πιθανότατα έχουν αποφυλακιστεί με διατάξεις του (άθλιου έτσι κι αλλιώς) νόμου Παρασκευόπουλου.

Πολιτικοποίηση από τα δεξιά με απλά λόγια.

Κι έρχεται η ανατροπή…

Αποκαλύπτεται ότι ο δολοφόνος είναι ο σύζυγος. Ενας άθλιος, ψυχρός δολοφόνος κι όχι «καθ’ ομολογίαν» ή «φερόμενος», γιατί μας έχει φάει και η πολιτική ορθότητα.

Αυτός που ομολογεί ότι πάτησε επί πέντε λεπτά το κεφάλι της γυναίκας του και την έπνιξε και μετά έπνιξε το σκυλάκι του, δεν μπορεί να έχει το έλεός μας.

Όμως, αυτοί που μιλούσαν για «λαθροεισβολείς» και για σκληρούς αλλοδαπούς δολοφόνους, σιώπησαν.

Η πολιτικοποίηση τώρα από τα αριστερά. «Είδατε, δεν φταίει ο νόμος Παρασκευόπουλου, φταίει ότι δεν έχουμε δομές για τις κακοποιημένες γυναίκες, ότι ευθύνεται η πατριαρχεία κ.λπ.

Επειδή ο δολοφόνος ήταν ο λευκός, πετυχημένος οικογενειάρχης Μπάμπης Αναγνωστόπουλος «αθωώσαμε» το νόμο Παρασκευόπουλου ο οποίος είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι αποφυλάκισε και δολοφόνους και βιαστές.

Αλλά δεν έχουν τα κότσια να παραδεχθούν το λάθος τους…

Ο βιασμός

Και πάμε παρακάτω: Μια γυναίκα, εργαζόμενη, καθαρίστρια, πάει να βγάλει το ψωμί της σε κάποιο σπίτι. Ενας άθλιος, κατ΄επάγγελμα βιαστής την αρπάζει, την βιάζει επί ώρες, την χτυπά και στη συνέχεια διαφεύγει.

Αποδεικνύεται ότι είναι αλλοδαπός, επομένως είναι σχεδόν… αναμενόμενο να είναι βιαστής, τουλάχιστον για εκείνους που πιστεύουν ότι η ελληνική φυλή είναι «καθαρή» και ήρθαν να την «μολύνουν» οι λαθραίοι.

Δεξιά πολιτικοποίηση μιας τραγικής υπόθεσης η οποία ενισχύεται από το γεγονός ότι φαίνεται ο βιαστής να είχε ξαναβιάσει, να είχε πάει φυλακή, να βγήκε και να γίνεται σπέκουλα με τις ευνοϊκές διατάξεις του τραγικού νόμου Παρασκευόπουλου.

Κι από την άλλη; Δικαιολογημένη η οργή για τον βιασμό, για ένα ακόμη έγκλημα σε βάρος γυναίκας που μάλλον από τύχη δεν μετατράπηκε και σε δολοφονία.

Όμως, μόλις έγινε γνωστό ότι ο δράστης ήταν αλλοδαπός και είχε βγει από τη φυλακή με τον επονείδιστο νόμο Παρασκευόπουλου, μια μερίδα «δικαιωματιστών» σιώπησε ξαφνικά.

Λες και τους χάλασε η συνταγή. Πόσο θα ήθελαν κι αυτοί να ήταν Ελληνας ο βιαστής ή τουλάχιστον να μην είχε κάνει χρήση ευνοϊκών διατάξεων της προηγούμενης κυβέρνησης…

Συμπέρασμα. Μια κοινωνία σάπια στο βάθος της, που πολιτικοποιεί τα εγκλήματα.

Μια κοινωνία που αναζητά άλλοθι για τρομακτικά εγκλήματα όπως αυτό στα Γλυκά Νερά.

Μια κοινωνία που διαχωρίζει τους βιαστές σε Ελληνες και αλλοδαπούς, λες κι έχει αυτό καμιά σημασία για την βιασμένη.

Μια κοινωνία που δεν σέβεται τη μνήμη των δολοφονημένων, ούτε την αξιοπρέπεια των γυναικών που έχουν βιασθεί.

Ένα πολιτικό σύστημα που ξεχνάει πολύ εύκολα και που της δείχνουν το φεγγάρι αλλά κοιτάζει το δάκτυλο.

Κόμματα που άγονται και φέρονται από τις ιδεοληψίες τους, από τις βαθιές συντηρητικές απόψεις τους, ακόμη κι αν το «παίζουν» προοδευτικοί και φιλελεύθεροι.

Πολιτικοί που αντί να ασχολούνται με το πώς θα σταματήσουν τους μελλοντικούς «Μπάμπηδες» ή τους εν δυνάμει «βιαστές των Πετραλώνων», σκοτώνονται στα τηλεπαράθυρα για το ποιος φταίει για όλη αυτή την κατάσταση.

Να τελειώνουμε με την ιδεολογικο-πολιτική καφρίλα που γεννάει δολοφόνους και βιαστές.

Και όλοι εμείς να πάψουμε να είμαστε σχολιαστές κατόπιν εορτής. Να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να προσβάλλει νεκρούς. Να μην επιτρέπουμε τον διαρκή βιασμό γυναικών που έζησαν τον εφιάλτη.

Δεν είναι όλα πολιτική ρε γ@@το». Υπάρχει και η ανθρώπινη αξία. Αυτή πρέπει να προασπίσουμε, αυτή πρέπει να αναδεικνύουμε σε κάθε μας ενέργεια ή κουβέντα.

Οι δολοφονημένες Καρολάιν αυτής της χώρας. Οι δεκάδες βιασμένες γυναίκες από «μάτσο» άνδρες, δεν ενδιαφέρονται για πολιτική.

Δικαίωση ζητούν. Δικαιοσύνη. Αλλά και πρόληψη.

Ενέργειες που δεν θα επιτρέπουν σε καμιά γυναίκα να φοβάται τον άνδρα της, τον σύντροφό της, τον φίλο της, τον γείτονα ή τον άγνωστο.

Το κακό υπάρχει παντού, δεν έχει χρώμα, ταυτότητα, εθνικότητα.

Η βία και το μίσος δεν έχουν συγκεκριμένο αίμα, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει τέρας και γι’ αυτό δεν φταίει το DNA.

Ναι, να συζητήσουμε και για το μεταναστευτικό, αλλά όχι με όρους ρατσισμού.

Και να συζητήσουμε για νόμους όπως αυτός του Παρασκευόπουλου που είχε λάθη. Αλλά να το κάνουμε χωρίς φανατίλα και συγκρουσιακή διάθεση.

Αν τα καταλάβουμε όλα αυτά και ξεκινήσουμε μια σοβαρή συζήτηση για το τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία ίσως να πάψουμε να χύνουμε δάκρυα λύπης και να βγάζουμε κραυγές οργής όταν συμβαίνουν γεγονότα όπως αυτά στα Γλυκά Νερά ή στα Πετράλωνα.

Headlines