Οσο η αξία της ζωής μετριέται σε… κιλά, τόσο θα πεθαίνουν 14χρονα παιδιά

Η αξία της ανθρώπινης ζωής δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Όταν χάνεται ένας άνθρωπος, και μάλιστα με τρόπο αναίτιο, ασφαλώς και πρέπει να συγκλονιζόμαστε, να οργιζόμαστε, να αναζητούμε ευθύνες κι ενόχους.

Η γυναικοκτονία στα Γλυκά Νερά έχει συνταράξει το Πανελλήνιο. Όχι μόνο γιατί δολοφονήθηκε μια 20χρονη κοπέλα. Όχι μόνο γιατί έμεινε ορφανή ένα 11μηνο κοριτσάκι. Αλλά και γιατί ο δολοφόνος είναι ο άνδρας της, κι αυτό το κάνει πιο τραγικό.

Όμως, στο ορυμαγδό των πληροφοριών για το πρωτοφανές αυτό έγκλημα, αφήνουμε να περνούν και ειδήσεις που δεν πρέπει.

Αφήνουμε να περνούν θάνατοι που επίσης θα έπρεπε να μας συγκλονίζουν, να μας κάνουν να σκεφτόμαστε αν τελικά υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία.

Ενα 14χρονο κορίτσι στη Θεσσαλονίκη, πέθανε ξαφνικά. Κόρη ιερέα, έχασε τη ζωή της έπειτα από χειρουργική επέμβαση, με τους δικούς της να καταγγέλλουν ιατρικό λάθος.

Αλλά ας μη σταθούμε στη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης. Αν φταίνε οι γιατροί να πληρώσουν.

Ας σταθούμε στην κοινωνική διάσταση.

Το μόλις 14 ετών κορίτσι ήταν από μικρό παχύσαρκο. Εκανε προσπάθειες να αδυνατίσει, δίαιτες για να χάσει κιλά προκειμένου να γίνει… κοινωνικά αποδεκτό. Οι συγγενείς της υποστηρίζουν ότι ήθελε να αδυνατίσει για να γλιτώσει το bullying από τα παιδιά στο σχολείο.

Και τελικά αποφάσισε να κάνει, μόλις στα 14 της, επέμβαση τοποθέτησης γαστρικού δακτυλίου γιατί δεν άντεχε άλλο τον χλευασμό.

Ασφαλώς και πρέπει να δούμε και το ιατρικό λάθος που πιθανότατα έγινε και πέθανε το κοριτσάκι.

Όμως, δεν θα φτάναμε εκεί αν δεν υπήρχε το αίτιο, αν δεν υπήρχε η παρενόχληση στο σχολείο για την εμφάνιση του κοριτσιού.

Αν επιβεβαιωθεί το σενάριο του bullying, τότε μιλάμε για ακόμη μια γροθιά στο στομάχι της ελληνικής κοινωνίας η οποία δεν μαθαίνει από τις τραγωδίες της.

Ξεχνά την υπόθεση της τραγικής αυτοκτονίας του Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Ξεχνά το 14χρονο παιδί στα νότια προάστια που βρήκαν κρεμασμένο οι γονείς του.

Ξεχνά τόσες και τόσες περιπτώσεις σωματικής ή ψυχολογικής κακοποίησης παιδιών επειδή είναι… διαφορετικά. Αλλά διαφορετικά από τι;

Από τα «πρότυπα» που φτιάχνει η κοινωνία; Από τα πρότυπα που προωθούν τα social media;

Από τα πρότυπα των καλογυμνασμένων γυναικών και ανδρών που «πλασάρονται» στο Instagram ως «πετυχημένοι;»

Ένα μικρό κοριτσάκι έχασε τη ζωή του επειδή ήταν παχύσαρκο και δεν άντεχε την απόρριψη, την περιθωριοποίηση, τα πειράγματα. Επειδή κάποιοι, εκούσια ή ακούσια της δημιούργησαν κόμπλεξ με την εικόνα της.

Αυτή την εικόνα που έχουν «θεοποιήσει» τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που σίγουρα παρακολουθούσε και το παιδάκι.

Είναι τόσο τραγικό και συνάμα εξοργιστικό. Γιατί δεν έχουμε αποδεχθεί την εικόνα μας. Γιατί αναζητούμε την «τελειότητα», όπως αυτήν μας την πλασάρουν.

Η αδύνατη, σχεδόν ανορεξική γυναίκα, με πλήθος «διορθωτικών» επεμβάσεων. Και ο καλογυμνασμένος Macho Man άνδρας που δεν μπορεί να είναι… θηλυπρεπής, αλλά σκληρός, άγριος, τσαμπουκάς.

Και αν δεν είσαι κάτι από αυτά, τρως την κοινωνική απόρριψη από μικρός.

Ο «χοντρός», ο «γυαλάκιας», ο «κουνιστός», η «θεούσα», η «παχύσαρκη», η «κοντή». Και οι χαρακτηρισμοί περισσεύουν…

Αυτά είναι μαθήματα που πρέπει να κάνουμε στα σχολεία. Αυτά πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά μας από μικρά.

Ότι ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν έρχεται λόγω της εικόνας. Ότι όλοι είναι διαφορετικοί και όλοι πρέπει να σέβονται τη διαφορετικότητα του διπλανού.

Ας αφήσουμε λοιπόν τα «πρότυπα» ομορφιάς που μας πλασάρουν κι ας πάψουμε να είμαστε ανασφαλείς με την εικόνα. Γιατί το είναι έχει μεγαλύτερη σημασία από το φαίνεσθαι.

Ας αφήσουμε τις γυναίκες να έχουν ραγάδες, κυτταρίτιδα, παραπάνω κιλά ή όχι και τόσο εντυπωσιακά μαλλιά, σαν κι αυτά που βλέπουμε στους σταρ του Χόλιγουντ.

Ας αφήσουμε τους άνδρες να είναι κοντοί, χοντροί, με φαλάκρα, κι όχι οι καλογυμνασμένοι τηλεαστέρες και οι σελέμπριτι του διαδικτύου.

Και το κυριότερο: Ας μάθουμε στα παιδιά μας να σέβονται τα άλλα παιδιά όχι με βάση την εικόνα τους, αλλά με βάση το μυαλό τους.

Ετσι, μόνο για να αναπαυθεί η ψυχούλα της 14χρονης Γωγώς από τη Θεσσαλονίκη. Και οι ψυχούλες όλων εκείνων που δεν άντεξαν τον εκφοβισμό και την κοινωνική απόρριψη.