Στη δεκαετία του 1980, οι μεγάλες πρωταγωνίστριες του θεάτρου συνήθιζαν να επισκέπτονται το Λονδίνο κάθε καλοκαίρι, για να ανακαλύψουν έργα και ιδέες από τη φημισμένη για τον δυναμισμό της θεατρική σκηνή της βρετανικής πρωτεύουσας. Πήγαιναν, δηλαδή, για να κάνουν ψώνια επαγγελματικής φύσεως. Διαβάζαμε, λοιπόν, τότε το καθιερωμένο ειδησάριο στα περιοδικά της εποχής ότι η Αλίκη Βουγιουκλάκη ή η Τζένη Καρέζη βρίσκεται στο Λονδίνο για να ενημερωθεί και, ενδεχομένως, να διαλέξει έργο για τον χειμώνα. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Οι τεχνολογικές δυνατότητες που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας και οι οποίες επιτρέπουν την παγκόσμια δικτύωση δεν υπήρχαν ούτε ως όνειρο. Η Ελλάδα είχε μόλις ενταχθεί στην τότε ΕΟΚ και βρισκόταν κυριολεκτικά στην περιφέρεια των ευρωπαϊκών εξελίξεων. Ακόμη και τον ξενόγλωσσο Τύπο δυσκολευόσουν να βρεις, έπρεπε να πας σε συγκεκριμένα κεντρικά περίπτερα, μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού, ή στο βιβλιοπωλείο του Σαμούχου, στην οδό Αμερικής.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά, διαβάζοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας επισκέπτεται αυτή την εβδομάδα Βρυξέλλες και Βερολίνο. Πηγαίνει εκεί επειδή έχει προσκληθεί να συμμετάσχει ως παρατηρητής σε διάφορες διεργασίες του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, τα ταξίδια παρουσιάζονται ως, κατά κάποιον τρόπο, ενδείξεις κοσμοπολιτισμού. Πηγαίνει, λένε, για την ευκαιρία να συνδεθεί προσωπικά με τους κύκλους εκείνους στους οποίους διαμορφώνονται οι σύγχρονες ιδέες της Αριστεράς, ώστε να επιστρέψει με νέες ιδέες, κυρίως ως προς την αξιοποίηση των ενισχύσεων του Ταμείου Ανάκαμψης για την πράσινη ανάπτυξη κ.λπ. Με απλά λόγια, κάνει ό,τι και η Βουγιουκλάκη στη δεκαετία του 1980: πηγαίνει στο εξωτερικό για να ψωνίσει ιδέες.

Ο παραλληλισμός δεν είναι άστοχος, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας στις υποκριτικές ικανότητές του βασίζεται κυρίως, ελλείψει άλλων. Τι να τα κάνεις όμως τα δάνεια, αν σου λείπει το υπόβαθρο για να αφομοιώσεις και να κάνεις δικές σου τις ιδέες που δανείζεσαι; Το πρόβλημα του Τσίπρα εντοπίζεται στη συγκρότησή του, όχι στην έλλειψη ιδεών. Αν ήταν αυτοκίνητο, θα λέγαμε ότι το πρόβλημά του είναι στον κινητήρα, που είναι Wartburg Ανατολικής Γερμανίας· δεν αναπληρώνεται, δηλαδή, με δερμάτινα καθίσματα και ξύλο τριανταφυλλιάς στο καντράν. Χωρίς την κατάλληλη συγκρότηση, το μέγιστο που μπορεί να πετύχει από τη συλλογή νέων ιδεών είναι να επεκτείνει την γκάμα των μιμήσεών του. Πέντε – έξι δανεικοί όροι από το λεξιλόγιο της ευρωπαϊκής Αριστεράς δεν θα τον μεταμορφώσουν σε Ευρωπαίο. Ακριβώς όπως η αναβάθμιση της γκαρνταρόμπας του δεν τον έχει κάνει κύριο, ούτε ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου του τον έχει κάνει μορφωμένο. Κάτω από το βερνίκι παραμένει ο ίδιος. Αν κάτι θα τον ωφελούσε περισσότερο από όσα μπορεί να του προσφέρει το εξωτερικό, θα ήταν να πάει σε ένα summer school να βελτιώσει τα αγγλικά του.

Πάντως, καλά κάνει και πηγαίνει έστω και έτσι. Ενα ταξίδι στο εξωτερικό δεν θα τον βλάψει – εφόσον βέβαια θα έχει δίπλα του κάποιον να του εξηγεί τι συμβαίνει. Επίσης, θα έχει και καλή παρέα, διότι υποθέτω ότι στις εκδηλώσεις όπου θα παρευρεθεί ως παρατηρητής θα συμμετέχει και η Φώφη. Η παρουσία του θα είναι χρήσιμη και σε εκείνη, πιστεύω, διότι καλό είναι να υπάρχει κοντά στη Φώφη και κάποιος που ξέρει καλύτερα αγγλικά από την ίδια…

ΒΟΥΡΒΟΝΟΣ

Χαρμόσυνο οπωσδήποτε το νέο ότι ο Μιχάλης Τρεμόπουλος γλύτωσε τη ζωή του έπειτα από 63 ημέρες νοσηλείας στην Εντατική με κορωνοϊό. Είθε ο άνθρωπος να αναρρώσει πλήρως. Ωστόσο, είναι κρίμα ότι, παρά την περιπέτειά του, εξερχόμενος του νοσοκομείου επανέλαβε τις επιφυλάξεις του για το εμβόλιο. Σχεδόν έφθασε στον θάνατο και γύρισε πίσω, αλλά δεν κατάλαβε τίποτε. Είναι γνωστό όμως από την Ιστορία ότι οι Βουρβόνοι ήταν ανεπίδεκτοι μαθήσεως…

ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΩΣ ΑΠΟΝΤΕΣ

Την περασμένη Παρασκευή ο Κωστής Χατζηδάκης επισκέφθηκε απροειδοποίητα τον ΕΦΚΑ Αγίας Παρασκευής και διαπίστωσε ότι από τους 35 υπαλλήλους οι 14 απουσίαζαν. Προφανώς, απουσίαζαν αδικαιολογήτως, ειδάλλως δεν υπήρχε λόγος να επισημάνει την απουσία τους. Δεν ξέρω τι έκανε σχετικώς, αν όμως ήμουν εγώ στη θέση του, θα άφηνα στο γραφείο τού κάθε αδικαιολογήτως απόντος την κάρτα μου, με ένα απλό ιδιόχειρο σημείωμα: «Γεια σας! Ηλθα να σας δω και λείπατε». Αυτό και τίποτε παραπάνω. Νομίζω ότι θα το εκτιμούσαν πολύ αν έβρισκαν το μπιλιετάκι να τους περιμένει, επιστρέφοντας από το τετραήμερο ή πενθήμερο…

Headlines