Βόρεια Ιρλανδία: Ίσως αναγκαστεί εξάγει το ένα τρίτο των… ζωικών περιττωμάτων της

Ένα… δύσοσμο πρόβλημα αντιμετωπίζει η Βόρεια Ιρλανδία. Η αύξηση της εκτροφής χοίρων και πουλερικών έχει δημιουργήσει μια βιομηχανία εκατομμυρίων, όμως παράλληλα δημιουργεί πονοκέφαλο στους πολιτικούς που πρέπει να αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις της στο περιβάλλον.

Μετά από μια δεκαετία ανάπτυξης, ο πληθυσμός πουλερικών της περιοχής έχει αγγίξει τα 25 εκατ., ενώ οι χοίροι πλέον αγγίζουν το 1,5 εκατ., με το μεγαλύτερο μέρος του κρέατος να εξάγεται στη Μεγάλη Βρετανία.

Όμως η περιοχή δυσκολεύεται να διαχειριστεί με βιώσιμο τρόπο τα περιττώματα όλων αυτών των ζώων. Κι όλα δείχνουν ότι ίσως αναγκαστεί να εξάγει περισσότερο από το ένα τρίτο του όγκου της. Η αύξηση των επιπέδων φωσφορικού και νιτρικού άλατος απειλούν τους υδάτινους πόρους της περιοχής και ωθούν τα επίπεδα αμμωνίας του Ηνωμένου Βασιλείου πάνω από τα διεθνή όρια.

Συμβουλευτικά σώματα έχουν ενημερώσει τους πολιτικούς ότι έως και το 35% του συνόλου των περιττωμάτων των ζώων ενδέχεται να χρειαστεί να εξαχθεί, προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα των υδάτων και του εδάφους στην περιοχή, ενώ οι «αγροτικές δραστηριότητες εξακολουθούν να ασκούν σημαντική και αυξανόμενη πίεση στην ποιότητα των υδάτων» της Βόρειας Ιρλανδίας.

Μόνο μία από τις 21 λίμνες της περιοχής θεωρείται πως βρίσκεται σε καλή κατάσταση βάσει των προϋποθέσεων που ορίζει το πλαίσιο της ΕΕ.

Το πρώτο κλιματικό νομοσχέδιο της αποκεντρωμένης κυβέρνησης πέρασε στη δεύτερη επεξεργασία του τον περασμένο μήνα, θέτοντας στόχο την ουδετερότητα άνθρακα μέχρι το 2045.

Οργανώσεις αγροτών υποστηρίζουν ότι ο στόχος θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξαφάνιση των μισών κτηνοτρόφων της χώρας, αν εφαρμοστεί.

Το ένα τέταρτο των περιττωμάτων των πουλερικών της Βόρειας Ιρλανδίας ήδη εξάγεται, όμως δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για το ποσοστό του συνόλου των περιττωμάτων των ζώων της χώρας που καταλήγει στο εξωτερικό.

Ένα άλλο μέρος τους εναποτίθεται στα σύνορα της Ιρλανδίας, ενώ άλλο τμήμα αποστέλλεται σε αποτεφρωτήρια της Μεγάλης Βρετανίας. Επιπλέον, τα δύσοσμα υλικά μεταφέρονται στην Ιρλανδική Δημοκρατία, όπου χρησιμοποιείται ως λίπασμα ή μετατρέπεται σε βιοκαύσιμο.

Η μόλυνση των συνόρων από τις υπερβολικές εναποθέσεις κοπριάς εκ μέρους της Βόρειας Ιρλανδίας έχει προκαλέσει δικαστικές διαμάχες με περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Το κόμμα των Πράσινων υποστηρίζει ότι το 98% των περιοχών ειδικού ενδιαφέροντος για διατήρηση των οικοσυστημάτων τους στη Βόρεια Ιρλανία ξεπερνά τα κρίσιμα επίπεδα αζώτου, σε ορισμένες περιπτώσεις κατά περισσότερο από 300%.

Ο Τζέιμς Ορ, διευθυντής της περιβαλλοντικής οργάνωσης Friends of the Earth για τη Βόρεια Ιρλανδία, σημειώνει στον Guardian ότι η διασυνοριακή ρύπανση έχει έρθει ως αποτέλεσμα ετών αδράνειας εκ μέρους των ρυθμιστικών αρχών και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Υποστηρίζει ότι οι πρακτικές εντατικής καλλιέργειας έχουν οδηγήσει σε: «Ατμοσφαιρική ρύπανση, χρόνια μόλυνση των υδάτων και υποβάθμιση των οικοσυστημάτων μέσα από την εκρίζωση φυσικών ή ημι-φυσικών οικοσυστημάτων με στόχο την εντατικοποίηση».

«Είμαστε ένα κέντρο αγροτικής βιομηχανίας στη Βόρεια Ιρλανδία, που σημαίνει πως πλέον έχουμε φτάσει σε κορεσμό όσον αφορά στα περιττώματα», τονίζει ο Ορ. «Και όχι μόνο εμείς, αλλά και οι γείτονές μας, που επίσης πληρώνουν το τίμημα».

Η ανάπτυξη της εντατικής εκτροφής χοίρων και πουλερικών στη χώρα συνεχίζεται, ενώ αυτή τη στιγμή αναμένονται αποφάσεις που θα επιτρέψουν τη δημιουργία εγκαταστάσεων-μεγαθηρίων σε πολλές ακόμη περιοχές της χώρας. Αναμένεται να είναι από τις μεγαλύτερες σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο αριθμός των φαρμών εντατικής εκτροφής πουλερικών (που ξεπερνούν, δηλαδή, τα 40.000 πτηνά) που πήραν άδεια ίδρυσης στη Βόρεια Ιρλανδία αυξήθηκαν από τις 141 το 2011 στις 245 το 2017, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που απέκτησε το Bureau of Investigative Journalism.

Μεταξύ του 2011 και του 2018, οι εξαγωγές χοιρινού κρέατος της Βόρειας Ιρλανδίας σχεδόν διπλασιάστηκαν, ενώ το σύνολο των αγροτικών εξαγωγών αυξήθηκε κατά 77%.

Περίπου το 80% του κρέατος που παράγεται στην περιοχή προορίζεται για εξαγωγές, με το μεγαλύτερο μέρος του να καταλήγει στη Μεγάλη Βρετανία.