Με το βλέμμα του μύστη

Ο Νίκος Φίλης απέρριψε κατευθείαν την πρόταση διαλόγου για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, με ανάρτησή του στο Facebook. Το αξιοσημείωτο είναι ότι κρίνει εκ των προτέρων και με όρους αποκλειστικά ιδεολογικούς κάτι που δεν έχει δει.

Καταλογίζει στην κυβέρνηση αυταρχισμό, παλαιοκομματική νοοτροπία και χρεοκοπημένες παιδαγωγικές αντιλήψεις, που οδηγούν στο νεοφιλελεύθερο, αγοραίο σχολείο και άλλα ηχηρά παρόμοια, για την αξιολόγηση όμως των διδασκόντων δεν έχει κουβέντα. Ούτε καν τη λέξη καταδέχεται να χρησιμοποιήσει. Από πού αντλεί, αναρωτιέμαι, τη βεβαιότητα της άποψής του, για κάτι το οποίο ο ίδιος αρνείται ακόμη και να δει, αφού αποκρούει με το καλημέρα σας τον διάλογο. Η απάντηση νομίζω ότι βρίσκεται στο φωτογραφικό πορτρέτο που συνοδεύει την ανάρτηση. Εκεί βλέπουμε τον Νίκο Φίλη, από χαμηλή γωνία λήψης, με τα μάτια μισόκλειστα από το δυνατό αττικό φως (όπως ο Κλιντ Ιστγουντ στις ταινίες), να ατενίζει το βάθος του ορίζοντα με το βλέμμα του μύστη που βλέπει τα μελλούμενα.

ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Αναγνώστης της στήλης και διακεκριμένος νομικός μου επισημαίνει δι’ επιστολής του ένα απαράδεκτο λάθος στην απόδοση μιας σημαντικής είδησης. Η είδηση, όπως τη διάβασε σε ειδησεογραφική ιστοσελίδα, ήταν η εξής: «Ο Αλέξης Κούγιας εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία αναφέρει ότι ο εντολέας του αφέθηκε ελεύθερος: «Αυθόρμητα παρουσιάστηκε σήμερα ενώπιον της κ. Σιμοπούλου, Τακτικής Ανακρίτριας Ζακύνθου, ο διεθνούς φήμης επιχειρηματίας και γόνος διεθνούς φήμης εφοπλιστικής οικογενείας, κ. Μ.Λ. Μετά από πολύωρη απολογία, όπου η κ. Τακτική Ανακριτής υπέβαλε πλήθος διευκρινιστικών ερωτήσεων, με σύμφωνη γνώμη της Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Ζακύνθου, απεφασίσθη ο κ. Μ.Λ. να μείνει ελεύθερος»». Ντροπή και αίσχος!

Το σωστό θα ήταν το εξής: «Ο διεθνούς φήμης δικηγόρος Αλέξης Κούγιας και επικεφαλής διεθνούς φήμης δικηγορικού γραφείου εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία αναφέρει ότι ο εντολέας του αφέθηκε ελεύθερος: «Αυθόρμητα παρουσιάστηκε σήμερα ενώπιον της κ. Σιμοπούλου, Τακτικής Ανακρίτριας Ζακύνθου, ο επιχειρηματίας και γόνος εφοπλιστικής οικογενείας, κ. Μ.Λ.» κ.λπ., διότι το υπόλοιπο μπορεί να μείνει ως έχει. Το ότι ο διεθνούς φήμης δικηγόρος, προφανώς από σεμνότητα, υποβιβάζει ο ίδιος τον εαυτό του, μέσω της ανακοίνωσης του γραφείου του, δεν είναι λόγος για να επαναλαμβάνεται ακρίτως το λάθος!

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ

Ο άλλος Αλέξης, επίσης διεθνούς φήμης, δηλαδή ο Τσίπρας, όχι μόνο δεν κάλυψε τον φίλο του Παύλο Πολάκη για το πρόσφατο αντιεμβολιαστικό παραλήρημά του, στο οποίο χαρακτηρίζει «πειραματόζωα» όσους εμβολιάζονται, αλλά εμμέσως τού καταλόγισε έλλειψη κοινωνικής ευθύνης και αλληλεγγύης, μιλώντας στο Πολιτικό Συμβούλιο. Ο Πολάκης τού απάντησε από τη Βουλή, επίσης εμμέσως, με ένα ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη, το οποίο παραθέτω:

«Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει / όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα, / έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω / πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες… / Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη, / φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο. / Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω / με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω / με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω / όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω». Το απήγγειλε και μετά πρόσθεσε ότι οι στίχοι αυτοί έχουν πολλά μηνύματα.

Πράγματι έχουν και, για να μην μπλέξουμε, να τα συμπυκνώσω όλα σε πέντε λέξεις: δεν είναι στα καλά του. Οχι ότι πρόκειται για κάτι νέο, το είχαμε καταλάβει προ πολλού ότι είναι ανισόρροπος. Απλώς τώρα πλέον γνωρίζουμε ποιο είναι το πρόβλημά του: συνεχίζει τον Εμφύλιο μόνος του μέσα στο κεφάλι του…

ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ

Η διάσκεψη για τη Λιβύη ολοκληρώθηκε προχθές στο Βερολίνο και η Τουρκία είναι η κερδισμένη της υπόθεσης, αφού της αναγνωρίζεται ρόλος στην οικοδόμηση του μέλλοντος της Λιβύης. Μάλιστα ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας δήλωσε ότι η παρουσία τουρκικών δυνάμεων στη χώρα δεν συνιστά πρόβλημα επί του παρόντος, καθώς η αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων πρέπει να είναι σταδιακή και ισορροπημένη. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο αποκλεισμός της χώρας μας είναι το τίμημα που πληρώνει για τη φαεινή ιδέα να κουβαλήσουμε μια νύχτα στη «Μεγάλη Βρετανία» τον ανεπανάληπτο «στρατάρχη» με το βαμμένο μουστάκι. Το διασκεδάσαμε πολύ τότε, τώρα το πληρώνουμε…