Ζευγάρι επιβίωσε 49 ημέρες σε πολική θερμοκρασία μετά την πτώση του αεροπλάνου τους

Το 1963, η Έλεν Κλάμπεν και ο Ραλφ Φλόρες, δύο άγνωστοι μεταξύ τους, βρίσκονταν στα σύνορα του Καναδά μετά από τη συντριβή του αεροσκάφους με το οποίο ταξίδευαν.

Επιβίωσαν σε δύσκολες καιρικές συνθήκες για 49 ημέρες.

Η Έλεν, μετά τη διάσωσή τους, έγραψε την περιπέτειά τους σε βιβλίο με τίτλο «Hey, I alive».

Το καλοκαίρι του 1962, η 20χρονη Έλεν Κλάμπεν αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι εξερεύνησης. Ξεκίνησε από το Μπρούκλιν με αρχικό προορισμό την Αλάσκα. Μαζί της βρέθηκε μια γυναίκα που είχε γνωρίσει μέσω μιας διαφήμισης σε εφημερίδα, που έψαχνε συνοδοιπόρο γι’ αυτή την περιπέτεια.

Μετά από αρκετούς μήνες στο Φάιαρμπανκς, αποφάσισε να προχωρήσει με προορισμό την Ασία. Προκειμένου να βρει το πιο οικονομικό μέσο μεταφοράς, επέστρεψε στην Αμερική και, από το Σαν Φρανσίσκο, έφτασε στο Γουάιτχορς, την πρωτεύουσα της επικράτειας του Γιούκον.

Εκεί συνεννοήθηκε με τον 42χρονο Ραλφ Φλόρες, που είχε μονοκινητήριο αεροπλάνο, να μοιραστούν τα έξοδα και να ταξιδέψουν μαζί προς την Ασία. Ο Φλόρες, ήταν μηχανικός αεροσκάφους, αλλά δεν ήταν έμπειρος πιλότος. Για τρεις ημέρες, ταξίδευαν με το αεροσκάφος μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, με χιονοθύελλα και δυνατούς ανέμους. Προορισμός τους, το Φορτ Σεντ Τζον, στη Βρετανική Κολομβία. Ο Φλόρες, με δυσκολία χειριζόταν το αεροσκάφος.

Τελικά, το σκάφος τους έπεσε σε μια έρημη, δασική έκταση μιας βουνοπλαγιάς κοντά στα σύνορα Γιούκον-Βρετανικής Κολομβίας, στις 4 Φεβρουαρίου 1963.

Η Κλάμπεν είχε χτυπήσει βαριά το αριστερό της χέρι και ο Φλώρες τη σιαγόνα του και τα πλευρά του.

Η επιβίωση μετά τη συντριβή

Μετά την πτώση κατάφεραν να επιζήσουν, σε θερμοκρασίες που έφτασαν μέχρι και 48 βαθμούς υπό του μηδενός, για 49 ημέρες. Μαζί τους, δεν είχαν καθόλου εξοπλισμό διάσωσης ή εργαλεία επιβίωσης. Είχαν όμως λίγα τρόφιμα, που είχαν ξεμείνει από την τσάντα της Έλεν. Δύο κονσέρβες σαρδέλας, δύο κονσέρβες τόνου, δύο κουτιά με φρουτοσαλάτα και ένα κουτί με βιταμίνες.

Όταν τα τρόφιμα τελείωσαν μετά από 8 ημέρες, επιβίωσαν τρώγοντας μόνο λιωμένο χιόνι. Περίπου στην πέμπτη εβδομάδα, ανακάλυψαν στο έδαφος μια οδοντόκρεμα την οποία καταβρόχθισαν. Ένας άλλος τρόπος που βοήθησε, ήταν το λίπος τους, που έκαιγε ο οργανισμός τους ως άμυνα επιβίωσης.

Τα βράδια, άναβαν φωτιά, χρησιμοποιώντας τη δεξαμενή καυσίμων του αεροσκάφους και όση βενζίνη είχε απομείνει.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους, διάβαζαν βιβλία που είχε μαζί του στο αεροσκάφος ο Φλόρες, συμπεριλαμβανομένης και της Βίβλου. Ο Φλόρες, μάλιστα είχε προσπαθήσει να αλλάξει τη θρησκεία της Κλάμπεν από τον Ιουδαϊσμό, στον Μορμονισμό. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσαν να κάνουν πολλές προσευχές, με την ελπίδα να σωθούν.

Η διάσωση

Άκουγαν συχνά αεροσκάφη να περνάνε, αλλά κανείς δεν τους εντόπισε.

Στις αρχές Μαρτίου, ο Φλόρες, αποφάσισε να ψάξει για διέξοδο διαφυγής. Έφτιαξε χιονοπέδιλα, με τη βοήθεια συρμάτων και κλαδιών από τα δέντρα, και άρχισε να περπατά στην επικίνδυνη περιοχή.

Άφησε μόνη την Κλάμπεν, αλλά επέστρεψε μετά από 8 μέρες. Της είπε ότι βρήκε ένα καλό σημείο, στο οποίο θα μπορούσαν να στείλουν μηνυμα «SOS» και ξεκίνησαν να προχωράνε, με ένα αυτοσχέδιο έλκηθρο. Στο έλκηθρο, είχαν όλα τα υπάρχοντά τους και, με τη βοήθειά του, έγραψαν στο χιόνι «SOS».

Ένας πιλότος, ο Τσακ Χάμιλντον, στις 24 Μαρτίου, εντόπισε το «SOS» και έφερε προμήθειες. Πρώτα είδε την Κλάμπεν στο κάμπιγκ, που είχε ανάψει φωτιά με τον κορμό ενός μεγάλου δέντρου και εντόπισε τον καπνό. Μετά, είδε τον Φλόρες, που έστελνε σήμα με έναν καθρέφτη.

Τα δύο άτομα διασώθηκαν και η Κλάμπεν υποβλήθηκε σε θεραπείες για υποσιτισμό και κρυοπαγήματα. Μετά τη διάσωση, πολλές εφημερίδες και περιοδικά, τους πολιόρκησαν για συνεντεύξεις.

Η Κλάμπεν, σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά τη διάσωση, έγραψε ένα βιβλίο για τη δοκιμασία της, με τον τίτλο «Hey, I Alive», που εκδόθηκε το 1964. Το βιβλίο μετατράπηκε σε τηλεοπτική ταινία. Επίσης, διηγήθηκε την ιστορία της σε ένα επεισόδιο της εκπομπής του τηλεοπτικού παιχνιδιού «To Tell the Truth».

Οι δηλώσεις των επιζώντων μετά τη διάσωση

Η Κλάμπεν δήλωσε σε συνέντευξή της, ότι όταν συνάντησε τον κ. Φλόρες, της είπε ότι αν δεν τον εμπιστεύεται, δεν θα πρέπει να τον ακολουθήσει. Ωστόσο, εκείνη τον εμπιστεύτηκε, αγνοώντας ότι ήταν ακόμη άπειρος πιλότος.

Όταν το σκάφος ήταν έτοιμο να χτυπήσει, ανέφερε ότι ήξερε πως θα πέσει βλέποντας τις συνθήκες και τον Φλόρες να μην μπορεί να το ελέγξει. Ο Φλόρες, της είπε λίγα δευτερόλεπτα πριν την συντριβή: «ΟΚ Έλεν. Έρχεται».

Στην πρεμιέρα της ταινίας που ήταν εμπνευσμένη από το βιβλίο της Κλάμπεν, η ίδια δήλωσε ότι αυτές οι εβδομάδες που πέρασε, της έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό της. «Οι περισσότεροι άνθρωποι περιμένουν ότι δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μια κρίση. Για μένα, ήταν μια υπέροχη εμπειρία για να ανακαλύψω όσα περισσότερα μπορούσα για τον εαυτό μου».

Η ζωή μετά τη διάσωση

Λίγους μήνες μετά τη διάσωση, η άδεια πιλότου του Φλόρες τέθηκε σε αναστολή για ένα χρόνο από την Ομοσπονδιακή Διοίκηση Αεροπορίας.

Μετά το ατύχημα, η Κλάμπεν δίδαξε δεξιότητες επιβίωσης σε διάφορα σχολεία, ομάδες και σε νεαρά κορίτσια. Ακόμη, παρακολούθησε μαθήματα στο Κολλέγιο Χάντερ και στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, προώθησε μετοχές σε χρηματιστηριακή εταιρεία και εργάστηκε για έναν εκδότη βιβλίων.

Γνώρισε έναν επιχειρηματία, τον Ρόμπερτ Καν, και παντρεύτηκαν το 1967. Τη δεκαετία του 1980 χώρισαν, αλλά διατήρησαμ φιλικές σχέσεις. Ο Καν, πέθανε το 2009.

Ένα από τα παιδιά της Κλάμπεν, είπε ότι η Κλάμπεν ήταν παγκόσμιος πολίτης και μπορούσε να προσαρμοστεί από χλιδάτα μέρη, μέχρι και σε κάμπιγκ. Η όρεξη για περιπέτεια που έτρεφε από παιδί, δεν έφυγε μετά το ατύχημα.

Ως παιδί, η Έλεν ήταν ατρόμητη και ανεξάρτητη. Φιλόδοξη και γεμάτη όνειρα να εξερευνήσει τον κόσμο, η πρώτη της ευκαιρία ήταν αυτή με κατεύθυνση την Αλάσκα.

Δεν φοβόταν να πετάξει, ούτε είχε τραύματα μετά το ατύχημα. Αντιθέτως, ταξίδεψε άπειρες φορές με την οικογένειά της στην Ευρώπη, την Ασία και την Καραϊβική.

Η Κλάμπεν και ο Φλόρες, παρέμειναν φίλοι μέχρι και το θάνατο του Φλόρες το 1997.

Η Κλάμπεν πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου του 2018, στο σπίτι της στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, από έναν σπάνιο καρκίνο του αίματος, στα 76, στην ίδια ηλικία που πέθανε και ο Φλόρες.

Πηγή: Μηχανή του Χρόνου