Το εθνικό νόμισμα της Ιαπωνίας, το γιεν εγκρίθηκε επίσημα από την κυβέρνηση Meiji σε νόμο που υπεγράφη στις 27 Ιουνίου 1871. Είναι το τρίτο πιο διαπραγματεύσιμο νόμισμα στην αγορά συναλλάγματος μετά το δολάριο ΗΠΑ και το ευρώ και χρησιμοποιείται επίσης ευρέως ως τρίτο αποθεματικό νόμισμα μετά το δολάριο ΗΠΑ και το ευρώ.

Η ιδέα του γεν ήταν ένα στοιχείο του προγράμματος εκσυγχρονισμού της οικονομίας της Ιαπωνίας από τη κυβέρνηση Meiji στα τέλη του 19ου αιώνα. Η ιαπαωνική κυβέρνηση της εποχής επεδίωκε την δημιουργίαενός ενιαίου νομίσματος σε ολόκληρη τη χώρα, με βάση το ευρωπαϊκό δεκαδικό νομισματικό σύστημα. Πριν από την αποκαλούμενη “αποκατάσταση Meiji”, οι Ιάπωνες φεουδάρχες εξέδιδαν δικά τους χρήματα (hansatsu) με ποικίλες μεταξύ τους αξίες και διάφορα ονόματα. Ο νόμος για το νέο νόμισμα του 1871 διέκοψε αυτό το καθεστώς και καθιέρωσε το γιεν, το οποίο ορίστηκε ως 1,5 g (0,048 ουγγιές troy) χρυσού, ή 24,26 g (0,780 ουγκιές troy) αργύρου, ως το νέο δεκαδικό νόμισμα. Τα πρώην φέουδα έγιναν νομοί και τα νομισματοκοπία τους ήταν ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες αρχικά διατηρούσαν το δικαίωμα εκτύπωσης χρημάτων. Για να τερματιστεί αυτή η κατάσταση, το 1882 ιδρύθηκε η Τράπεζα της Ιαπωνίας και της δόθηκε το μονοπώλιο για τον έλεγχο της προσφοράς χρήματος.

Μετά τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, το γιεν έχασε μεγάλο μέρος της προπολεμικής του αξίας. Για τη σταθεροποίηση της ιαπωνικής οικονομίας, η συναλλαγματική ισοτιμία του γιεν καθορίστηκε σε ¥ 360 ανά $ 1 στο πλαίσιο του συστήματος Bretton Woods. Όταν το σύστημα εγκαταλείφθηκε το 1971, το γιεν υποτιμήθηκε και του επιτράπηκε να έχει κυμαινόμενη αξία. Το γιεν είχε ανατιμηθεί στα 271 ανά $1  το 1973, στη συνέχεια υποβλήθηκε σε περιόδους υποτίμησης και ανατίμησης λόγω της πετρελαϊκής κρίσης του 1973, φθάνοντας στην τιμή των 227 ανά $1 μέχρι το 1980.

Από το 1973, η ιαπωνική κυβέρνηση διατηρεί μια πολιτική νομισματικής παρέμβασης, και το γιεν υπόκειται επομένως σε ένα καθεστώς «ελεγχόμενης διακύμανσης». Η ιαπωνική κυβέρνηση επικεντρώθηκε σε μια ανταγωνιστική εξαγωγική αγορά και προσπάθησε να εξασφαλίσει χαμηλή συναλλαγματική ισοτιμία για το γεν μέσω εμπορικού πλεονάσματος. Η συμφωνία Plaza Accord του 1985 άλλαξε προσωρινά αυτήν την κατάσταση: η συναλλαγματική ισοτιμία μειώθηκε από το μέσο όρο των 239 per ανά $1 το 1985 σε 128 in το 1988 και οδήγησε σε ένα μέγιστο επιτόκιο ¥ 80 έναντι του δολαρίου το 1995, αυξάνοντας ουσιαστικά την αξία του ΑΕΠ της Ιαπωνίας σε όρους δολαρίου σε σχεδόν αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών. Από τότε, ωστόσο, η παγκόσμια τιμή του γιεν έχει μειωθεί σημαντικά. Η Τράπεζα της Ιαπωνίας διατηρεί πολιτική μηδενικών έως σχεδόν μηδενικών επιτοκίων και η ιαπωνική κυβέρνηση είχε προηγουμένως αυστηρή πολιτική κατά του πληθωρισμού.

Πηγή: ΟΤ

Headlines